De dag waarop Kurt Cobain mijn vriendin dreigde te vermoorden

Weet je nog toen VICE die documentaire maakte over die gast Steve die slangengif in zijn lichaam injecteerde omdat dat wel grappig was? Het blijkt dat hij één van de meest interessante (lees: rare) mensen is die wij ooit hebben ontmoet en dat hij op z’n minst tweehonderd verhalen over de muziekindustrie weet te vertellen die superdope zijn. Een paar maanden geleden schreef Steve op de Engelse Noisey over het schijten op de cover van NME en het verliezen van een platencontract van een miljoen pond. Deze keer mogen we je presenteren: De dag dat Kurt Cobain dreigde om Steve’s vriendin te vermoorden.

Het klinkt misschien wat stom om het achteraf te zeggen, maar Nirvana was de band waar iedereen toentertijd op zat te wachten – een band met een dunne en knappere zanger dan die van de Pixies en met een geluid dat zowel meeslepend als explosief was. Ik deel een verleden met Nirvana, Kurt en Courtney die vrij raar en wild was; aan het einde van1992 liet Kurt Cobain een paar levensbedreigende berichten achter op het antwoordapparaat van mijn toenmalige vriendin.

Ik zag Nirvana voor het eerst (toen nog met hun originele drummer) op de Sub Pop Lame Fest-showcase in Londen met hun labelgenoten Tad en Mudhoney. Dat was op 3 december 1989. Mudhoney was de headliner, maar Nirvana stal de show. Het was zo’n optreden waarna iedereen wist dat deze band voorbestemd was voor grootse dingen.

Backstage ontmoette ik Courtney Love. We konden het goed met elkaar vinden en zouden elkaar de week erop zien in de club Syndrome. Ik weet dat veel mensen Courtney een dom wicht vinden, maar ik vond haar toen erg vriendelijk, superintelligent en sexy.

Een paar maanden later ontmoette ik Kurt na het optreden van Nirvana in Killburn National, de club die nu ‘the Scene That Celebrates Itself” wordt genoemd. Elke week kwamen er bekende indie- en shoegazebands over de vloer om met elkaar te feesten. Ik kan me nog herinneren dat ik aan het headbangen was op Kool Thing van Sonic Youth samen met Krist Novoselic en Dave Grohl. Rond sluitingstijd ging ik naar Kurt om hem te bedanken.

Ik vertelde hem dat mijn band zojuist had getekend bij Polygram dankzij de explosie die zijn band had veroorzaakt. Hij glimlachte en zei dat “er nog genoeg ruimte vrij in de speeltuin was voor nieuwe kids” Hoe fucking cool is dat. Uiteindelijk belandden we in Oxford Street met twee meisjes van een grungeband uit Camden. Ik sprak met Kurt over onze gedeelde liefde voor Devo en Danny Elfmans Oingo Boingo, maar ik kreeg al snel in de gaten dat hij het interessanter vond om met de meisjes te flirten, dus nam ik afscheid. Later hoorde ik dat hij die avond een trio met ze heeft gehad.

De dag dat Nirvana in 1992 op het Reading Festival speelde, was de spannendste dag van mijn leven. Nirvana was de hoofdact en mijn band speelde eerder op de dag en ook L7, The Melvins, Smashing Pumpkins, Ride, Cardiacs en Levitation, de band waar ik later de zanger van zou worden en een album mee zou opnemen dat is geproduceerd door Gang of Fours Andy Gill, een van de favoriete mensen van Kurt. Ik heb zelfs een paar nummers geschreven samen met Kurts schrijfmaatje Eugene Kelly van The Vaselines voor de gothpop-artiest Betty Curse.

Die periode beleefde Engeland lange hete zomers, en Londen was op dat moment één van de meest spannende plekken op aarde. Ik had mijn toenmalige vriendin Britt Collin (eigenaar van Lime Lizard Music Magazine) ervan overtuigd om het eerste boek ooit te schrijven over de opkomst van onze favoriete band Nirvana. Samen met haar goede vriendin Victoria Clarke (de vriendin van Shane MacGowan) wisten ze een contract bij een uitgever te regelen en reisden ze af naar Seattle om familie, vrienden en bekenden van de band te interviewen voor het verhaal. Maar er ontstonden al vrij snel problemen, kort nadat Lynn Hirschberg van Vanity Fair een heftig verhaal schreef over het zogenaamde drugsgebruik van Courtney Love tijdens haar zwangerschap.

Het verhaal bevatte de beruchte foto van een naakte en hoogzwangere Courtney met een sigaret in haar hand – die met airbrush eruit was gephotoshopt. De foto ging de hele wereld over. Plotseling kwamen mijn vriendin en haar schrijfpartner op een Courtney en Kurt-banlijst terecht waardoor ze geen interviews meer mochten afnemen, ook al waren ze helemaal niet van plan iets negatiefs over ze te schrijven. Paranoia werd de norm. Er werd gedreigd met een rechtszaak, mochten ze het boek alsnog uit gaan brengen. Het werd zelfs zo erg dat ook ik midden in de nacht telefoontjes kreeg van Courtney en Kurt over hoe ik ooit zo’n bitch had kunnen daten en of ik ze wilde helpen, mocht het tot een rechtszaak komen.

Op een avond liet Kurt boodschap na boodschap achter op het antwoordapparaat van de meiden, waarin hij zegt dat hij er alles aan zou doen om ze “stil te krijgen” als er ook maar iets in dat boek zou staan dat zijn vrouw zou kunnen schaden. Ik heb het bandje bewaard, omdat ik dacht dat het wel grappig was, maar ook heel erg intens. Een paar maanden nadat ze met succes het boek van mijn vriendin om zeep hadden geholpen, verscheen Courtney op de cover van Melody Maker met de kop: “One thing this terrible year has proved: If you lie about us, I will hit you, Kurt will shoot you and we will sue you.”

Een paar weken na de dood van Kurt kreeg ik het aanbod van een tabloid om de opnames voor 40.000 euro aan ze te verkopen. Die optie heb ik nooit echt serieus genomen, en dus belandde het bandje op zolder. Ruim 22 jaar later besloot ik om er weer eens naar te luisteren. Dit jaar, op de dag dat Kurt 20 jaar geleden zelfmoord pleegde, zette ik een videocamera aan en drukte ik om exact 3:33 in de nacht op play om te kijken of er iets ‘interessants’ zou gebeuren. Omringd met een ouijabord en kaarsen kreeg ik het gevoel dat de king of grunge bezit van me nam. Ik verloor de controle over mijn lichaam en mijn ogen rolden weg, terwijl ik begon met het schrijven van een bericht gericht aan de hele wereld. Kon het zo zijn dat het Kurts geest was die ons wilde waarschuwen voor de gevaren van 21ste eeuw? Of was het gewoon een mindfuck in mijn kleine reptielenbrein?

Ik heb die avond alles opgenomen en het moet door iedereen gezien en gehoord worden. Ja, het is heel eng, en het bericht is heel eng, maar ook heel erg waardevol en wijs. Durf jij de met bloed omringde waarheid over de 27 club horen, of ben je bang dat je dan moet kotsen? Kijk hieronder de video.

Lang leve Nirvana.