FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

De puberale genialiteit van "Weird Al" Yankovic

De white & nerdy langharige kwast is na 31 jaar nog altijd één van onze favoriete mensen aller tijden.

Het is moeilijk om je een parodiealbum voor te stellen van voor 1983, het jaar waarin het debuut van "Weird Al" Yankovic uitkwam, simpelweg omdat een parodiealbum toen vrijwel non-existent was. Sinds dat magische jaar heeft de nu 54-jarige Weird Al zowat elke bekende zanger of zangeres gespoofd, van Michael Jackson en Madonna tot aan Nelly, R. Kelly, de Backstreet Boys en iedereen daar tussenin. Hoewel veel van de acts die hij heeft geparodieerd zijn veranderd in vage obscure substanties (en enkelen tot stof), is Weird erin geslaagd dat wij hem na 31 jaar nog altijd als één van onze favoriete mensen aller tijden beschouwen.

Advertentie

Hij heeft net zijn nieuwe album uitgebracht, met de toepasselijke naam Mandatory Fun, maar Weird Al richt zich alweer op de toekomst. In het internettijdperk is het concept van een heel album gewijd aan parodieën op populaire nummers wellicht wat achterhaalt. Als reactie hierop is Al van plan om vanaf nu met meer regelmaat singles en EP’s digitaal uit te brengen, en is hij betrokken bij de YouTube-serie Epic Rap Battles. Noisey zocht de legende op voor een gesprek over Mandatory Fun, de toekomst van comedymuziek en hoe het was om Kurt Cobain onder ogen te komen nadat hij Nirvana’s grootste hit belachelijk had gemaakt.

Noisey: Ha Weird Al, wat is de betekenis achter Mandatory Fun? Door de cover zou je zo de woede van ome Kim Jung Un op de hals kunnen halen.
Weird Al: De hoes is een knipoog naar propagandaposters en kunst die je vaak terugziet bij totalitaire regimes. Het is in wezen spelen met de term ‘verplicht plezier’, wat duidelijk een oxymoron is die veel in het leger of in de zakenwereld werd gebruikt om een zakelijke retraite mee te omschrijven. Het leek me wel leuk om daar een beetje mee te spelen.

Hoe maak je een selectie van nummers zoals Happy en Royals om een parodie op te maken?
Wanneer ik aan een album werk, schrijf ik eerst altijd de originele tekst, zodat die niet te gedateerd raakt. Daarna wacht ik tot het laatste moment om de parodie erbij te kiezen, zodat alles relatief nieuw is en er geen enkel nummer op het album staat dat meer dan een jaar oud is. Dat is ook de uitdaging bij het uitbrengen van een album. Je hebt genoeg nummers, maar niet allemaal doorstaan ze de tand des tijd. Maar ik geloof dat het me aardig goed lukt om steeds weer een album uit te brengen met nummers die iedereen nog in zijn hoofd heeft zitten.

Advertentie

Wat vindt je dochter van je muziek?
Sinds jongs af aan vindt ze het wel tof, geloof ik. En ze is een goed klankbord. Ik gebruik er trouwens ook voor marktonderzoek. Ik herinner me dat ik haar eens vroeg “He, hebben mensen op school het over Iggy Azalea?” Ze zat toen in de zesde. Eerst zei ze: “Nee, niet echt”, en twee weken later vertelde ze dat opeens iedereen het over haar had. Toen wist ik dat het punt was bereikt om het nummer voor een parodie te gebruiken.

Verbaast het je dat je albums nog altijd op zo’n grote respons kunnen rekenen?
Ik ben heel dankbaar voor het feit dat mensen me op de een of andere manier nog altijd relevant vinden. Wanneer ik tijdens mijn shows een nummer van het nieuwe album speel, beschouwt het publiek dat niet als een plaspauze. Mensen weten nog altijd waar ik mee bezig ben, en kennen mijn nieuwe muziek. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik hier mijn geld mee kan verdienen. Wat vinden de artiesten die je op je nieuwe album hebt geparodieerd van de nieuwe versies?
De enige die ik heb gesproken is Iggy Azalea en zij vond het wel lachen. Ik heb een mail gestuurd naar Pharrell en ook hij kon het waarderen. Ik weet dat elke artiest die ik op deze plaat heb geparodieerd, hun zegen hebben gegeven. Ik weet alleen niet of ze de nieuwe versie al hebben gehoord, want niet iedereen reageert. Maar ik hoop natuurlijk dat ze hem leuk vinden en beschouwen als een hommage aan het origineel, zoals het bedoeld is.

Advertentie

Ziet niet iedereen het dan op die manier?
Veel wel, en ik zie het dan ook als een driestappenplan. Eerst behaal je een platina plaat, daarna een Grammy en tenslotte een Weird Al parodie. Een parodie van je nummer door Weird Al is een bevestiging van je succes.

Zei Kurt Cobain niet dat zolang Smells Like Nirvana maar niet over eten ging, hij alles prima vond?
Hij dacht dat het nummer over eten zou gaan, omdat in die tijd veel van mijn teksten daarover gingen. Hij probeerde er gewoon achter te komen wat ik met zijn nummer zou gaan doen. Ik vertelde hem dat Smells Like Nirvana zou gaan over dat niemand iets van zijn songteksten begrijpt. Daar reageerde hij op met een “ja, dat is wel grappig.”

Als je er nu op terugkijkt, hoe was het om toentertijd met Cobain te spreken?
Ik was een groot fan van Nirvana en het was echt surrealistisch om Kurt Cobain te bellen en met hem aan de telefoon te hangen. Maar net zoals iedereen was ook hij gewoon een mens en erg aardig. We hadden een aangenaam gesprekje. Het moment zal ik altijd blijven koesteren.

Hoe ben je bij de YouTube-serie Epic Rap Battles terecht gekomen?
Ik liep eens Nice Peter tegen het lijf in het pand van YouTube. We bleken veel bewondering voor elkaar te hebben, en besloten dat als het mogelijk was, we minstens één keer mee moesten doen aan Epic Rap Battles. Begin dit jaar vroegen ze me of ik Sir Isaac Newton wilde spelen, en dat vond ik meteen een supertof idee.

Welk Weird Al-nummer vinden de mensen het leukst, denk je?
Dat vind ik moeilijk om te zeggen, maar ik denk dat dat White & Nerdy is, omdat het mijn grootste hit tot nu toe is. Ik kwam er voor het eerst mee in de Top 10 terecht en de single haalde platina. Misschien komt dat wel, omdat het een vrij autobiografisch nummer is. Ik hoefde geen research te doen om te kunnen schrijven over het zijn van een blanke, nerdy gast. Ik doe daar mijn hele leven al onderzoek naar.

Wat als jij besluit met pensioen te gaan, wie kan dan de zware taak van beste parodiezanger ter wereld van je overnemen?
I vind Lonely Island, Tenacious D, Flight of the Concords, Reggie Watts, Bo Barnum en Garfunkel & Oates erg goed. Er zijn genoeg mensen die al prachtig werk verrichten, dus ik geloof niet dat het nodig is dat iemand het van me overneemt. Ik hoop vooral dat muziekparodie zo populair blijft als dat het nu is, en dat er nog veel toffe muziek gemaakt gaat worden.