Tech

Roze Himalayazout is eigenlijk gewoon verroest kutzout

Het is hip en het is kut: exotisch zout. Lange tijd kon ik er prima mee omgaan. Net als iedereen zette ik mijn blik op oneindig en stak uit verveling een sigaret op wanneer iemand begon te zagen over hoe supergezond dan wel hyperongezond een bepaalde zoutsoort wel niet was. Dat ging prima, totdat ik een paar dagen geleden hiermee geconfronteerd werd:

Macintosh HD:Users:toon:Downloads:Persian-Blue-Salt-Grinder.jpg

Ik was pas gestopt met roken, dus in mijn beleving zag het er zo uit:

Videos by VICE

Macintosh HD:Users:toon:Downloads:zout hel.jpg

Op dat moment kwam de frustratie over alle soorten kutzout die ik jarenlang had opgekropt eruit. Mijn voornaamste probleem: de pseudowetenschappenlijke kennis die over dit onderwerp de ronde doet. Ik heb er een tijdlang maar niets van gezegd—niet op alle slakken zout leggen, zoals men zegt—maar nu is het klaar. Het is 2015 en het gezeik over zout moet nu echt stoppen.

De scheikundige naam voor keukenzout is natriumchloride (NaCl). Het simpele zout uit de supermarkt, waar je voor dertig eurocent een kilo van in huis kunt halen, is bijna 100% NaCl. (Er zit nog iets van antiklontermiddel bij, maar verder niets.) Zeezout en ander hip zout, zoals roze Himalayazout, blauw Perzisch zout, oerzout, Australisch rivierzout, Peruaans plateauzout en Keltisch zeezout, bestaat ook gewoon voor het grootste deel uit natriumchloride. Volgens Duits onderzoek bestaat mijnzout voor ongeveer 99 procent uit NaCl; bij het gemiddelde zeezout is dat 97 procent. Al het zout dat in de winkels te koop is, is dus voor minimaal 97 procent hetzelfde.

638px-2015-03-07_Pakistanisches%2C_sogenanntes_Himalaya-Salz_0399

Roze Himalayazout. Dit ziet er toch superranzig uit?! Een soort versteende biefstuk.

Het belangrijkste argument dat mensen die van kleurtjeszout houden vaak hanteren, is dat er allerlei gezonde mineralen in die overige 1 of 3 procent zitten. En dat de grote, boze chemische industrie al die gezonde mineralen eruit filtert. Himalayazout, zeezout en ander sjiek-de-friemel-zout is dus puur natuur en het doodgewone tafelzout is vergif van de chemische industrie.

De woorden puur en natuur worden hier, zoals wel vaker, onterecht in dezelfde zin gebruikt. Het klopt dat al het fancy zout zo recht uit de ‘natuur’ komt. Nou ja, met natuur bedoel ik dan de zoutbekkens waar zoutboeren het uitscheppen, of zoutmijnen waar de mijnwerkers het uit hebben gebikt. En dat geldt in eerste instantie ook voor keukenzout. Uiteindelijk wordt al het zout op deze manier gewonnen. Dit gebeurt op zo’n grote schaal, dat de term ‘natuurlijk’ (of ‘authentiek’) wel een beetje een misleidend contrast met het zout uit de chemische industrie (waar het nog door een fabriek gaat) suggereert. Hier is net zo goed sprake van massaproductie. Het roze Himalayazout komt bijvoorbeeld uit de op één na grootste fucking zoutmijn ter wereld. In Pakistan. En dat ligt eigenlijk nét niet in het Himalayagebergte. Afijn, het zout is in ieder geval niet door een fabriek heen gegaan, die de ‘onzuiverheden’ eruit filtert.

W5NN0pXhMS1UN_EOYUqXiZBmBLgjVeFXURiaZbjjcv0XnWDusgaA-gdfT7T8Tql3sFwSm32-3Bat1jkKC7oMstsLR6WS_0vsKanbkTiSv6ffE1rDCctKwNquC7P5_ovLLLckYKc

Volgens verschillende voedselfanatici zijn die onzuiverheden heel erg gezond, omdat het menselijk lichaam die mineralen nodig heeft. Dat klopt. Maar de hoeveelheid van die mineralen in zout is verwaarloosbaar, omdat we er zo weinig van eten. Het voedingscentrum adviseert om niet meer dan zes gram zout per dag te eten, en dat is te weinig om een zinnige hoeveelheid van die mineralen binnen te krijgen.

Stel, die zes gram zout die je op een dag eet, is allemaal Himalayazout. Dan krijg je per dag 0,3 microgram van een mineraal als seleen binnen. Voor seleen is de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid 50 microgram. Dus met himalayazout krijg je net 0,6% van de ADH aan seleen binnen. Als je de hele aanbevolen dagelijkse hoeveelheid aan seleen uit Himalayazout wilt halen, moet je 1,1 kilogram zout eten. Eet smakelijk. Iets vergelijkbaars zie je bij de andere mineralen. Wil je bijvoorbeeld de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid magnesium uit Himalayazout binnenkrijgen, dan moet je ongeveer 24 gram zout eten, zes keer meer dan het voedingscentrum aanraadt.

In die berekening ga ik er wel vanuit dat al het zout dat je op een dag eet, Himalayazout is. Volgens het voedingscentrum is maar 20% van het zout dat we op een dag binnenkrijgen, zout dat bij het koken wordt toegevoegd. Voor een realistisch beeld moet je de uitkomsten dus nog eens met een factor 5 vermenigvuldigen. Ik denk dat ik nu wel genoeg heb bewezen dat de hoeveelheden van die mineralen verwaarloosbaar klein is. Of je moet echt met een bak zout op de bank The Walking Dead gaan zitten kijken. Maar dat is weer niet echt goed voor je bloeddruk.

Bovendien zitten die mineralen ook in zo’n beetje al het eten. In vis, vlees, groente, fruit, pasta en, al moet ik het met pijn in mijn hart toegeven, zelfs in quinoa. Door gewoon te eten krijgt iedereen die mineralen dus binnen, zonder ooit Himalayazout aan te raken. De mensheid heeft immers honderdduizenden jaren prima kunnen overleven zonder zoiets overbodigs als roze zout.

Met alle praatjes over hoe gezond dit pure zout is—dat dus helemaal niet zo puur is—vergeten we eigenlijk dat er een hele goede reden is waarom normaal zout geraffineerd wordt. Naast dat er gezonde mineralen in ongeraffineerd zout zitten, kunnen er ook ongezonde stoffen in zitten. Je weet nooit precies waarmee natuurlijk zout verontreinigd is, maar we weten wel dat er in natuurlijk zout sporen zitten van giftige stoffen, zoals zware metalen. Vaak is de concentratie te klein om gevaarlijk te zijn, maar wie weet heb je net dat ene brokje kwik in je zoutmolentje. En word je ziek. Je huid laat los en door hersenletsel word je geheugen aangetast en je wordt emotioneel labiel. En dan heb je ook nog eens ongeveer, nee exact 184,43 keer te veel betaald voor zout dat eigenlijk nét niet uit de Himalaya komt.

Macintosh HD:Users:toon:Downloads:Zout goed.JPG

De nieuwste zouttrend: back to basic.


Voor degenen die zich nu nog afvragen waarom Himalayazout eigenlijk verroest kutzout is: er zitten sporen van ijzer in, die in de loop der tijd verroest zijn geraakt en daardoor het zout een rode kleur geven. Het blauwe zout dat dit artikel veroorzaakte krijgt zijn kleur door sporen van koper en kobalt. Dus bedenk de volgende keer dat je kleurtjeszout eet maar dat je dus eigenlijk op roest aan het kauwen bent. Of op koper, waarvan 2 milligram al genoeg is om ziek te worden. Zwarte ontlasting, bloedkots en een gele huid. Tel uit je winst.