Tien verrassend vette muziekvideo’s uit 2014

In 2014 is de muziekvideo een kunstvorm die allang dood is – het dient alleen nog als feministisch statement of als voer voor gifjes. De toekomst van de muziekvideo faciliteert vooral briljante en tegelijkertijd verschrikkelijke specialeffects en goedkope ik-doe-maar-wat-video’s, en dat is prima. Er zijn nog maar weinig video’s die een verhaal vertellen én een coherent concept laten zien, en helemaal weinig die dit ook nog eens goed uitwerken. Video’s die de juiste uitwerking missen lijken precies op die zogenaamd authentieke maar spiksplinternieuwe krakerskroeg bij je in de buurt. Ook al waren niet alle concepten van de videoclips uit 2014 helemaal goed uitgedacht, er werd alsnog van alles moois gemaakt.

Op sommige momenten toont deze video de oude Chief Kief die zijn laatste adem uitblaast, samen met de gedempte verlichting en de vreemde maar elegante straatcinematografie die de rauwe puberenergie van DGainz weergeeft. De rest van de tijd zien we gewoon de nieuwe Keef en dat is zinnig in al zijn onzinnigheid (zie de recente Oneohtrix Point Never-esque tape Back from the Dead 2). In een animatie is hij te zien samen met de rest van de Glo Gang, zwevend door de ruimte, wat eruitziet als een weirde zwemles voor volwassenen.

Deze clip is door dezelfde regisseur gemaakt als Juveniles’ Ha en deze video vertoont meer gelijkenissen dan je in eerste instantie denkt: charismatische spierbundels en de spijker op de kop wat betreft dit milieu. Een vrachtwagen die verandert in een bar/club/party, crossmotoren, vuurwerk, en een aantal blanke arbeiderstypes die allemaal één kans krijgen om voor de camera te shinen.

Deze J. Lo-video begint letterlijk met Lopez en haar vrienden die zich afvragen waar al die vrouwenhaat in muziekvideo’s vandaan komt. Ze vertellen corporate dickhead (Danny Lockwood, vice president van Capitol Records Senior, die dapper zichzelf speelt) dat hij maar wat zit te lullen. Dus maakt Lopez met deze weelderige, sexy video korte metten met vrouwenonvriendelijke clips door hierin mannen te objectificeren en de stupide dingen te laten doen die vrouwen altijd doen in clips maar waar nooit iemand iets van zegt. Nicki deed dit met Looking Ass en Anaconda, en J. Lo heeft dus deze video en Booty.

He out

A video posted by Robert Queen (@rawb_q) on Jun 6, 2014 at 7:14am PDT

In juli ontsnapte er een os uit een slachthuis in Baltimore, waarna het beest een tijdje door de straten rende. Dit werd prachtig vastgelegd met een telefoon door instagramgebruiker rawb_q, die dankzij de muziek die hij op had staan in de auto, zo een onofficiële videoclip maakte voor The Money van Travis Porter.

Een dwalende montage gemaakt van computerervaringen (opnames vanaf Herndorns laptop, beelden van haar terwijl ze rommelt met de computer en 3D-renderings van haar werkplek thuis) die vrouw en machine één maken. Het thema is vaker aangeraakt maar wordt normaal gesproken verbeeld door clichématige sci-fibeelden. In plaats daarvan presenteert Holly het als iets sinisters en angstaanjagends, wat heel goed werkt: we kijken naar technologische singulariteit en dat is niet schokkend maar wel fucking weird. Een vluchtig shot van Herndon rennend met haar laptop is een uitbarsting van het extatische mens-zijn.

Deze clip neemt de hysterisch bejubelde single take-scène uit True Detective op de hak, die domme, nihilistische HBO-show, vlak nadat ie werd uitgezonden. Deze slimme anti-video neemt het op voor de dudes die Matthew McConaughey voor zich uit duwt, en vangt het sobere nihilisme van de televisieserie, maar dan zonder alle filosofische onzin eromheen.

Een video die het idee omdraait van meisjes die naar skaters kijken: in het eerste gedeelte zie je de skaters op de achtergrond en staat Warpaint centraal op de voorgrond, terwijl ze je boosaardig en speels tegelijk bedreigend toezingen, gek dansend en gekleed als de coolste meisjes van school. In het tweede gedeelte van de video, het is inmiddels avonds geworden, kijken we samen met Warpaint naar de skaters, en de hele sfeer ademt een vroege Spielberg-stijl in een typisch Amerikaanse buitenwijk. En deze combinatie is precies het bozige en kwetsbare van deze bijzondere band.

Deze video laat zien dat vlekkerige, digitale video net zo spookachtig kan zijn als het nog steeds in zwang zijnde VHS. Ondertussen wordt er een verhaal vertelt van een romance tussen twee mensen waarvan je het niet verwacht, of zijn ze beiden dezelfde persoon, of zijn het misschien geesten? Een artistieke vorm van ellendigheid die niet oordeelt en die niet bang is om esthetiek te gebruiken die nog niet als cool bekend staat. Verbluffend.

Ja ja ja, als je het hebt over deze band uit Baltimore gaat het nu alleen maar over zanger Sam Herring die tijdens de Letterman-show als een blackmetalgast aan het brullen was. Maar de video van Seasons is een uitbarsting van liefde voor mensen die nog nooit in indievideo’s te zien zijn geweest, en dat werk onverwachts even oprecht als het nummer zelf. De sympathie voor de redneck-cultuur is zowel gewaagd als problematisch. Bijna genoeg om je te doen vergeten dat het soort mensen waaraan hier wordt gerefereerd waarschijnlijk mensen zijn die minder-minder-minder riepen tijdens de speech van Wilders.

Een absoluut briljante en tegelijkertijd totaal gestoorde en letterlijke aanval op de mannelijke blik, helemaal versterkt door haar twerk B-kant muziekvideo Anaconda. Het is nog steeds verbijsterend dat echte hiphoptypes en andere zogenaamde ‘positieve’ maar vooral seksistische mensen binnen de scene dit zagen als een soort pro-wapen en geweldvideo, terwijl het hier helemaal niks mee te maken heeft. Laura Mulvey (zoek haar even op, lezertjes) heeft de grootste invloed gehad op muziekvideoland in 2014. Hoe cool is die shit?

Brandon Soderberg is muziekjournalist van de Baltimore City Paper. Volg hem op Twitter.