Ulf Hammarkärr kleurt oude punk- en hardcore-foto’s in

De hoogtijdagen van punk en hardcore worden nogal eens geromantiseerd. Misschien komt dat wel door hoe ze werden afgebeeld. Bandfoto’s uit de jaren zeventig en begin jaren tachtig zijn vaak een beetje grimmig. Van zwart-witfoto’s van stagedivende artiesten tot zangers die zo hard schreeuwen dat je een dikke ader op hun voorhoofd ziet. Ulf Hammarkärr, een grafisch ontwerper uit Zweden, vroeg zich af: Hoe zou het eigenlijk zijn als deze foto’s in kleur waren?

De laatste paar maanden heeft Ulf foto’s uit de punk- en hardcorescene ingekleurd en op Instagram gezet. Van Minor Threat voor het Dischord House tot Warzone live bij CBGB. De reacties zijn positief, zegt hij, en het aantal mensen dat hem volgt is snel verdubbeld. Maar wat moeten we eigenlijk met ingekleurde versies van iconische beelden? Doet het niet af aan de charme? We spraken Hammarkärr om erachter te komen wat hij had geleerd van zijn project.

Youth of Today at the Rat, Boston. Break Down the Walls cover shot, original black and white photo by Bruce Rhodes. #youthoftoday #wishingwellrecords

A photo posted by Ulf Hammarkärr (@ulfhammarkarr) on May 18, 2016 at 9:04am PDT

Noisey: Hoi Ulf! Wat komt er allemaal kijken bij het inkleuren van zwart-witfoto’s?
Ulf Hammarkärr: Om te beginnen moet je een interessante foto vinden met een hoge resolutie. Soms is dat makkelijk, soms niet. Soms heb ik direct contact met een fotograaf en een andere keer haal ik de foto’s gewoon van internet. Ik bewerk alles met Photoshop. Ik doe ook altijd een beetje research voordat ik begin, om bijvoorbeeld uit te zoeken welke kleur een gitaar had. Het is best makkelijk om kleurenfoto’s te vinden van hetzelfde optreden of uit dezelfde periode, zodat je een inschatting kunt maken. Toen ik bezig was met een foto van Warzone, kwam ik er bijvoorbeeld via YouTube achter dat een petje de kleur blauw had.

About as classic as it gets. Warzone at CBGB's. Original photo by Bri Hurley. #warzone #revelationrecords @revelationrecords

A photo posted by Ulf Hammarkärr (@ulfhammarkarr) on May 6, 2016 at 3:17pm PDT

Het viel me op dat je een van je ingekleurde foto’s hebt aangepast: de iconische foto van Minor Threat voor het Dischord House. Je zegt dat je hem hebt geüpdatet omdat je erachter kwam dat de kleur van Ians Vans rood was.
Nou ja, het was deels dat en deels dat ik de kleur van het huis fout had. Research kan erg misleidend zijn. Op de meeste foto’s is het Dischord House kastanjebruin, maar dat was niet de originele kleur. Ergens begin jaren tachtig is het overgeschilderd. Toen ik een paar plaatjes op Pinterest vond in een lage kwaliteit, realiseerde ik me dat het daarvoor waarschijnlijk blauw was. Het is een beetje gokken. Ik probeer het steeds bij te werken aan de hand van feedback. Als iemand me vertelt: “Het was deze kleur, en ik kan het weten want ik was erbij,” dan probeer ik het te updaten.

Saturday night's colorization project: one of the coolest photos I know. Minor Threat watching Rodney Mullen skate. This classic photo was taken by @glenefriedman (cropped to fit the Instagram format, sorry for that) #minorthreat #rodneymullen #glenefriedman

A photo posted by Ulf Hammarkärr (@ulfhammarkarr) on Apr 2, 2016 at 1:17pm PDT

Heb je wat gehoord van de fotografen zelf?
Ja, van een paar wel. Ik ben aan het mailen met Dave Sine, hij heeft veel foto’s gemaakt van de hardcorescene, eind jaren tachtig. Ik heb hem gevraagd om zijn beelden in hoge resolutie. Hij vertelde me aan het begin al dat hij geen groot fan is van het inkleuren van foto’s, maar hij vond dit toch wel cool. Het is een manier om een nieuwe dimensie te geven aan oude foto’s, om ze in een nieuw licht te zien.

Tonight's colorization: Guy Picciotto with Fugazi. The original photo appears on the cover of Repeater (as the typography appears 'cut out' from the photo), and was taken by Jim Saah. #fugazi #dischord

A photo posted by Ulf Hammarkärr (@ulfhammarkarr) on Apr 19, 2016 at 3:24pm PDT

Maar zwart-witfoto’s zien er zo lekker nostalgisch uit, dat raak je wel kwijt.
Sommige mensen vertelden me, nadat ze de kleurenfoto’s zagen, dat ze zich realiseerden dat het eigenlijk hele gewone gebeurtenissen waren, die enorm geromantiseerd werden. Ik denk dat het ligt aan de generatie. Ik ben 28, dus ik heb nooit een zwart-wittelevisie gehad, ik heb altijd alles in kleur gezien.

I've really thrown myself headfirst into colorizing, and I do it almost daily now. I think this is my favorite result so far. Original photo by Jim Saah, and it's another one of Ian and Minor Threat, but then again their words and music influenced me more than anyone else ever did. #minorthreat

A photo posted by Ulf Hammarkärr (@ulfhammarkarr) on Apr 11, 2016 at 3:05pm PDT

Heb je nog iets geleerd over deze bands en scenes door zoveel tijd te besteden aan de foto’s?
Ik kwam erachter dat er bijvoorbeeld leden van andere bands in het publiek staan. Ik had nooit zo ver in gezoomd op de foto’s om dat te kunnen zien. Maar als je individuele gezichten gaat bekijken, heb je zoiets van: oh, dat is die gast uit die band. Soms voel ik me een idioot, als ik uren bezig ben om erachter te komen welke kleur de broek van Ray Cappo is. Aan de andere kant is het erg leuk. Ik word er rustig van.

You might've seen this photo before (original photo by Josh Stanton), but did you ever notice that Walter is wearing a Sinhead O'Connor shirt? #gorillabiscuits

A photo posted by Ulf Hammarkärr (@ulfhammarkarr) on Apr 26, 2016 at 2:49pm PDT

Bekijk meer van Ulfs werk op Instagram.