We spraken mensen met de sufste baantjes in de muziekwereld

Muzikant zijn is voor veel mensen een droombaan. Je wordt een beetje beroemd, mensen gooien slipjes naar je en overal waar je kijkt zijn glitters en ballonnen. Maar net als in elke bedrijfstak zijn er in de muziekbusiness baantjes waar geen greintje glamour bij komt kijken. Ik sprak vijf mensen uit de muziekwereld die leven zonder faam.

Markus Schuh is dj op bruiloften, en hij vertelt waarom juist die dj's echt zijn, en dat hij ook van het buffet mag eten. 

Noisey: Veel mensen vinden bruiloft-dj's nep. Hoe zie jij dat?
Markus Schuh: Maar wat zijn dan echte dj's? Als een bouwvakker de ene dag een pand voor zijn bedrijf maakt, maar de andere dag voor zichzelf is hij toch nog steeds dezelfde bouwvakker? Wat ik wil zeggen is dat dj's in de club vaak dezelfde set spelen, als een soort robot, steeds hetzelfde. Als je eenmaal hebt uitgevonden waar de mensen op willen dansen is dat niet uitzonderlijk zwaar. Een dj op bruiloften moet zich elke keer weer aanpassen, en ontzettend veel muziek bij zich hebben voor als er verzoekjes zijn. Ik denk dat ik als 'nepdj' meer muziek moet kennen dan de dj's in de discotheek. En ik heb het geluk dat ik niet afhankelijk ben van welke muziek het goed doet in de hitlijsten.

Is dit echt je beroep?
Ja. Ik heb wel een gewoon beroep geleerd, maar ik kreeg ooit het advies van mijn oom dat ik moest doen wat ik echt wilde, om mezelf onafhankelijk te voelen. En ik vind het nog steeds hartstikke leuk, het is echt mijn droombaan. Ik ben nu twintig jaar dj. Eerst in discotheken, maar sinds twaalf jaar draai ik op bruiloften, dat verdient ook nog eens meer.

Mag je zelf bepalen wat je draait, of krijg je aanwijzingen van het bruidspaar?
Het bruidspaar vertelt mij aan de hand van een vragenlijst hoe het feestje er ongeveer uit moet zien. Ik vraag hoeveel rock ze willen, hoeveel house, en hoeveel ze willen dat ik freestyle. Ik deel ook kaarten uit waar de gasten hun muziekwensen op kunnen schrijven. Uiteindelijk denk ik dat het bruidspaar ongeveer voor een kwart bepaalt wat er wordt gedraaid, de gasten ook een kwart en de overige vijftig procent kan ik invullen.

Welke nummers draai je als niemand danst?
Dat ligt aan het publiek. Bij jongeren doet Blurred Lines het altijd goed, dan komen ze al snel de dansvloer op.

Mag je ook eten van het buffet?
Ja! Gek genoeg het vaakst bij mensen die niet heel veel geld te besteden hebben. Bij feesten met een groot budget wordt de catering vaak uitbesteed en kan ik wat bestellen van de kaart. Dan neem ik natuurlijk altijd het duurste. Nee grapje, ik neem meestal een salade.

Christoph Deckert is bassist. We spraken hem over het leven als bassist.

Foto © Florian Appelgren | Warner Music

Noisey: Wilde je altijd al bassist worden?
Christoph Deckert: Nee. Vrienden van me begonnen een band, en toen ben ik bas gaan spelen. Het is makkelijk, iedereen kan het. Ik ben het uiteindelijk maar gewoon gebleven, maar ik ben wel te lui om me verder te ontwikkelen. Heb je andere bassisten als voorbeeld?
Ja, dat wel. Niet om wat ze spelen, maar om hoe ze zich gedragen op het podium. Veel bassisten willen zijn als Flea van de Red Hot Chili Peppers, echt om te kotsen. Ik ken de meeste bassisten ook niet bij naam. Die van de Editors vind ik goed, al treden zij niet veel op.

Als er een petitie komt om bassisten te erkennen als echte muzikanten, zou je die dan tekenen?Ik denk dat er twee soorten bassisten zijn. Je hebt bassisten die zich erbij neerleggen dat ze geen erkenning van fans krijgen en die erkenning vervolgens zoeken bij collega's. Dat zijn echt bassisten die spelen voor bassisten. En je hebt bassisten, zoals ik, die zich niet richten op de muziek maar er vooral goed proberen uit te zien op het podium.

Word je vaak herkend op straat?
Zelden. Vroeger vaker, maar toen had ik nog een belachelijk kapsel. Nu dat kapsel weg is word ik minder vaak herkend, daar moet ik me ook maar bij neerleggen.

Stemt je dat treurig?
Nee.

Heb je groupies?
Ik geloof dat Lemmy van Motörhead de allerlaatste bassist was die meisjes kon krijgen. Die tijden zijn wel voorbij denk ik. Tegenwoordig moet je daar dj voor zijn.

Maakt dat je dan wel treurig?
Nee, ook niet. Ik heb een vrouw en twee katten, meer heb ik niet nodig.

Leo Bischof is de King, en je kan hem hier boeken. Elvis leeft!

Noisey: Hoe lang ben je al Elvis?
Leo Bischof: Al 26 jaar. Ik wilde dit van jongs af aan.

Heb je nog een ander beroep gehad?
Op mijn vaders aanraden heb ik geleerd voor monteur. Eigenlijk wilde ik kapper worden, maar ik was bang dat mensen zouden denken dat ik homo ben.

Je wordt gezien als een van de beste Elvis-imitatoren. Wat zou je tegen Elvis willen zeggen?
Ik zou hem bedanken dat hij rock-'n-roll op de kaart heeft gezet en de muziekwereld op zijn kop zette. Ook zou ik hem bedanken dat ik dankzij hem goed kan leven. Gisteren tijdens een rondje hardlopen in het bos riep iemand 'Elvis leeft!' naar me.

Geloof je dat Elvis nog leeft?
Nou ja, nu waarschijnlijk niet meer. Niet iedereen wordt honderd! In het begin werd daar wel over gespeculeerd, maar ik heb me daar nooit echt in verdiept.

Heb je fans?
Ja. Ik word vaak geboekt voor verjaardagen, en dan verras ik de jarige met een optreden. Sommigen waren echt sprakeloos. Als een Elvis-fan zo reageert, dan is dat eervol.

Krijg je wel eens een oneerbaar voorstel?
Die negeer ik! Nee, ik kan me niet zoiets herinneren.

Hoe zou je willen sterven?
Het liefst pijnloos. Er zit bij ons in het dorp een goede steenhouwer. Ik heb hem al laten weten dat ik graag op mijn graf een microfoon wil. Ik wil ook in een limousine door het dorp worden gereden en dat er Elvis-liedjes worden gespeeld. Er mag best iets gevierd worden. Het plezier dat ik in mijn leven heb verspreid moet voortleven.

Deze persoon is belangrijk, want het succes van de tour rust op zijn schouders. Of haar schouders in dit geval: we spraken Steffi, de tourbuschauffeur.

Noisey: Hoe word je tourbuschauffeur?
Steffi: Meestal gaat het via-via. Ik dacht vroeger dat bands hun eigen tourbus hadden, maar ik kwam erachter dat ze die vaak huren. Dat was een eye-opener, en nu heb ik mijn eigen bedrijf.

Ken je veel vrouwen die tourbuschauffeur zijn?
Nee, totaal niet. Ik geloof dat ik er vier ken!

Wat doe jij terwijl de band speelt?
Meestal slaap ik. We rijden vaak 's nachts, zodat we in de ochtend aankomen. Dan maak ik eerst de bus schoon en ga daarna slapen. Tegen de middag sta ik weer op en als de band 's avonds begint doe ik een dutje.

Moet je vaak stoppen voor een plaspauze?
Dat valt wel mee. We hebben in de bus een wc. Ik moet me als chauffeur natuurlijk wel aan de wettelijke rustmomenten houden.

Wordt er weleens gekotst in de bus?
Zeker, maar meestal niet door de band, maar door iemand van de crew.

Belanden er wel eens groupies in de bus?
Dat ook. Ik heb het zelf meegemaakt bij Justin Bieber, Rihanna en Ricky Martin. Als ik het merk, dan stop ik en vraag ik of ze uit willen stappen.

Wat vind je de minst leuke tours?
Ik ben niet dol op wat er in de blackmetalscene gebeurt. Ik vind er een spooky sfeer omheen hangen, ze smeren zich vaak in met echt bloed.

Christian Nagele is entertainer van beroep. Onder de naam Tastenquäler zingt hij op bedrijfsfeesten, verjaardagen en braderieën. 

Noisey: Ben je fulltime entertainer?
Christian Nagele: Nee, het is een hobby. Ik doe de inkoop bij een elektronicabedrijf.

Wanneer wist je dat je mensen wilde vermaken?
Laat ik het zo zeggen: ik maak sinds mijn vijftiende muziek. Zestien jaar zat ik in een dans- en entertainmentband en speelde ik trompet in een bigband. Daarna besloot ik er een tijdje mee te stoppen. Tien jaar lang heb ik niets gedaan, totdat ik besloot een keyboard te kopen.

In de video hierboven draag je een glitterjasje. Heb je dat bij je optredens ook aan?
Nee, voor deze video ben ik gestyled – van bril tot jas. Normaal gesproken draag ik mijn eigen kleding, afhankelijk van de gelegenheid.

Voor welke gelegenheden word je geboekt?
Oh, dat verschilt. Voor verjaardagen, zomerfeesten, braderieën, bruiloften, tuinfeesten…

Wat was je beste optreden tot nu toe?
Dat was op een zomerfeest, ik trad op tegen het einde van de middag. Er waren veel mensen op de been en het beviel ze ook nog eens. Het is toch wel het mooiste als mensen het leuk vinden. Natuurlijk moet je je een beetje aanpassen aan de wensen en de smaak van het publiek. Soms willen mensen liever wat achtergrondmuziek.

Entertainers hebben de reputatie geen 'echte' muzikanten te zijn, omdat ze covers spelen. Hoe kijk je daar tegenaan?
Och, mensen mogen zeggen wat ze vinden. Wie heeft er gelijk en wie niet? Soms vraag ik me bij bepaalde stijlen af of het nou muziek is of herrie. Wat is muziek? Het is zo breed, en het is aan jezelf om daar je eigen positie in te vinden. Ik heb daar geen problemen mee.

Heb je weleens overwogen om je eigen liedjes te schrijven?
Dat heb ik een tijdje geprobeerd, maar eigenlijk vind ik het niet zo leuk om te doen.