De terugkeer van Sean Paul

Foto door Justin Staple

Als je van een bepaalde leeftijd bent, dan heeft de muziek van Sean Paul een essentiële rol gespeeld in je leven. De Jamaicaan was met zijn combinatie van Byzantijnse reggae en dancehall in de vroege- en midjaren 00 niet van de radio weg te slaan. De singles Temperature, Gimme the Light, Like Glue en Get Busy 3 passen prima in het plaatje van de post-Timbaland pop-rap, zonder ooit de unieke Jamaicaanse sound te verliezen. En daar mag Sean trots op zijn.

En als de sound van popmuziek verandert, verandert Sean Paul ook. Sean Paul laveert altijd tussen traditie en progressie. Zo ruilde hij vorig jaar zijn vlechten in voor een hanenkam en releaste hij Tomahawk Technique. Dat laveren zet hij door op zijn aankomende album Full Frequency, waarop de singles Riot en Entertainment 2.0 te horen zijn. Riot is een samenwerking met Damian Marley, Entertainment 2.0 is een samenwerking met Juicy J, 2 Chainz, en Nicki Minaj.

Onlangs sprak ik met Sean over zijn verleden, het heden, de toekomst van dancehall en zijn tijd bij het Jamaican Junior National Water Polo Team.

Noisey: Laten we het hebben over je nieuwe track met Damian Marley.
Sean Paul: Ik ken hem al jaren, al sinds hij op school zat met mijn broer. We hebben het er altijd al over, dat we een keer samen moeten touren of samen moeten werken, maar het kwam er nooit van. In 2009 kwamen we voor het eerst bij elkaar in de studio en pas dit jaar hebben we een goede combo gevonden. We zijn alle twee heel zorgvuldig. Ik vind het een geweldig nummer, met een boodschap over gerechtigheid.

Je bent een van de belangrijkste personen die de Jamaicaanse cultuur over de hele wereld represent. Voelt dat als een verantwoordelijkheid?
Jawel. Dankzij de Jamaicaanse cultuur ben ik nu hier, dus in die zin voel ik wel een verantwoordelijkheid. Ik heb mensen bekend gemaakt met onze cultuur en met bepaalde dingen die gebeuren in Jamaica. Dus het is wel belangrijk voor mij..

Hoe was het om op te groeien in Kingston?
Voor mij was het waarschijnlijk wel anders dan de meeste mensen die opgroeien in Kingston. Ik was een kind van de middelklasse, dus ik heb een prima opvoeding gehad. Maar het mooie aan opgroeien in Jamaica is wel dat je altijd allebei de kanten ziet. Of je nu uit het armste of het rijkste gezin komt, je staat altijd met iedereen in contact, want zo groot is het eiland niet. Dat heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik ben niet iemand die denkt “dit ben ik en dit is mijn hele levensstijl”. Ik ken mensen die zijn opgegroeid in een huis met een dak van aluminium en mensen die zijn opgegroeid in een villa.

Ik zag op je Wikipedia dat je vroeger bij het Jamaicaanse Water Polo-team zat.
Haha, ja. Toen mijn opa terug kwam van de Tweede Wereldoorlog werd hij lid van het eerste waterpoloteam in de Caribbean. Hij had zeven kinderen en die zwommen allemaal, mijn vader was de oudste. Hij ontmoette zo ook mijn moeder, zij was een zwemkampioene. Ik ben er mee opgegroeid en speelde op mijn dertiende in het nationale team. Dus vroeger tourde ik ook al en representeerde ik ook al mijn land, alleen niet met muziek maar met waterpolo.

Laten we het even hebben over Entertainment 2.0. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
Ik had al heel lang geen hiphop meer gemaakt, eigenlijk na The Clips en het samenwerken met Neptunes niet meer. Ik voelde hiphop op dat moment niet zo sterk. Toen ik mijn deel van het nummer had gemaakt hoorde ik dat 2 Chainz in de studio zat. We hebben wat gebasketbald, gechilld en het eigenlijk helemaal niet over muziek gehad. Op een geven moment zijn we naar elkaars projecten gaan luisteren en zo is zijn verse ontstaan. Daarna kwam ik met Nicki Minaj in gesprek.

Vandaag luisterde ik nog naar Dutty Rock. Het viel me nu pas op dat die plaat zijn tijd ver vooruit was.
Er staan 25 nummers op, dat is ook wel iets wat ik bij veel albums van nu mis. Maar, thanks! We wilde destijds iets anders doen dan wat er gaande was in Jamaica. Ik heb Jamaicaanse muziek altijd geweldig gevonden. Het is het grootste, internationale underground genre. Het is nooit echt geprezen op radio of tv maar iedereen kent wel een paar platen.

Hoe ziet de toekomst eruit voor dancehall?
Er is op dit moment veel aan het veranderen in dancehall. Toen ik begon met het maken van dancehall was het genre een stuk onbekender. Een aantal jaar geleden waren artiesten meer bezig met island-pop en probeerde dit zo poppy mogelijk te maken, zoals Sean Kingston. Veel dancehall-artiesten gingen hele lichte, poppy tracks maken, maar dat vind ik nauwelijks meer echt dancehall. AL denk ik wel dat dancehall nu weer een opleving krijgt.

Wanneer besloot je afscheid te nemen van je welbekende vlechten en in plaats daarvan een hanenkam te nemen?
Op een dag keek ik in de in spiegel en dacht ik “ik vind het niks meer”. Ik was helemaal klaar met die vlechten. Veel mensen zullen vast zeggen “maar dat is waar je om bekend staat”, maar dat boeit me niet zo veel. Ik wilde ze afscheren en toen ik halverwege was dacht ik “fuck it, ik neem een hanenkam”. Zodoende.

Pre-order Full Frequency op iTunes.

Noisey zit net als jij op Facebook en Twitter.