Twee jaar geleden vroeg een negentienjarige tiener uit Florida om advies op het forum Askgaybros. In zijn post vertelt hij dat hij een jongen had ontmoet via Grindr en met hem mee naar huis was gegaan. Toen die jongen vroeg om seks zonder condoom, zei de tiener expliciet nee. Maar tijdens de seks kwam hij erachter dat zijn partner stiekem toch het condoom had afgedaan. Totaal in paniek en niet wetende wat te doen, hield de tiener zijn kiezen op elkaar, terwijl hij “vanbinnen huilde.”
Het was pas zijn zesde keer en hij voelde zich “geruïneerd.”
Videos by VICE
Deze reddit-post is een voorbeeld van een veelvoorkomend probleem waar maar weinig over gepraat wordt: de gewoonte van sommige mannen om hun condoom af te doen tijdens de seks zonder dat hun partner dit weet of er toestemming voor geeft. Een nieuw onderzoek dat vorige week is gepubliceerd in de Columbia Journal of Gender and Law onderzocht dit fenomeen, dat ook wel ‘stealthing’ [geïnspireerd op het woord ‘heimelijk’] wordt genoemd, tot in detail.
Alexandra Brodsky, de auteur van het onderzoek en juridisch medewerker bij het National Women’s Law Center, sprak verschillende mensen – met name vrouwen – die ervaring hebben met mannen die zonder toestemming hun condoom afdeden. De ervaringen van de slachtoffers lopen uiteen, maar Brodsky ontdekte in de gesprekken twee terugkerende thema’s.
“De eerste is dat slachtoffers bang zijn dat ze zwanger raken of soa’s hebben opgelopen, maar dat is niet verrassend,” schrijft ze. “De tweede is dat slachtoffers deze ervaring zien als een overschrijding van lichamelijke autonomie en het vertrouwen dat ze hadden in hun partner.”
Een vrouw vertelde Brodsky: “Wat me vooral boos en bang maakte, was dat hij totaal onze afspraken in de wind sloeg. Ik had een grens gesteld, ik was heel duidelijk geweest.” Een andere vrouw merkt op dat stealthen hetzelfde voelde als andere vormen van seksueel geweld en noemde de ervaring “grenzend aan verkrachting.”
In een interview met de Huffington Post vertelt Brodsky dat ze voor het eerst over het fenomeen hoorde toen ze vier jaar geleden rechten studeerde. Veel van haar vrienden “hadden moeite met verschillende manieren van slechte behandeling door seksuele partners die niet als de typische vormen van gendergerelateerd geweld worden gezien – maar die wel blijk geven van hetzelfde soort misogynie en een gebrek aan respect.”
Het internet kan een hele duistere plek zijn
Voor haar onderzoek zocht Brodsky online naar ervaringsverhalen van slachtoffers. In plaats daarvan ontdekte ze de term “stealthing” en las ze verhalen van daders die elkaar tips geven hoe ze zich het best hun “natuurlijke mannelijke recht” kunnen toe-eigenen.
“Het internet kan een hele duistere plek zijn”, vertelt ze Broadly.
Ze noemt een voorbeeld van een man die zichzelf (ironisch genoeg) de gebruikersnaam “onesickmind” had gegeven. Hij schreef een “uitgebreide gids” voor stealthing op de website Experience Project. Daarin worden bijvoorbeeld tips gegeven hoe je weg kunt komen met het afhalen van je condoom. Die tips moeten volgens hem “bewaard blijven om als laatste optie te dienen of voor de ervaren stealth-professionals.”
“Natuurlijk kun je altijd de ‘Wat is er? Ik dacht dat je wist dat ik geen condoom droeg? Je voelde het niet? Ik dacht dat je het wist!’ benadering gebruiken. Die heeft bij mij altijd een verrassend goed effect.”
In het onderzoek staat dat het fenomeen verschillende wetten overtreedt. Maar veel statuten die al bestaan zullen “niet voldoende zijn” voor slachtoffers die actie willen ondernemen tegen de daders van niet consensuele condoomverwijdering. Geen van de slachtoffers die Brodsky heeft geïnterviewd heeft stappen ondernomen, maar in Zwitserland is vorig jaar een man veroordeeld voor verkrachting toen hij stiekem zijn condoom had afgedaan tijdens de seks. Volgens het onderzoek moet er een nieuwe wet komen met betrekking tot het stiekem verwijderen van condooms om slachtoffers echt te kunnen helpen.
Brodsky zegt dat het een van haar doelen was om het veelvoorkomende fenomeen bespreekbaar te maken. Tijdens de gesprekken met de slachtoffers kwam ze erachter dat “de moeite die ze hadden om het te benoemen vervlochten was met de moeite die ze hadden om er zeker van te zijn dat dit een vorm van seksueel geweld was.”
“Iedereen wist dat het voelde als een serieuze vorm van misbruik,” zegt Brodsky. “Iedereen zag het als een schending van het vertrouwen. Veel van de mensen waar ik mee sprak zagen het niet als iets waar veel over wordt gepraat, het was niet iets waar ze een naam voor hadden. Ze hadden er moeite mee om het te zien in de context van andere respectloze en gewelddadige seksuele ervaringen die ze hadden ondervonden.”
Een verschrikkelijke ervaring een naam geven is de eerste stap om het te veroordelen, zegt Brodsky. “We kunnen het gesprek er niet over aangaan en we kunnen er niet tegen vechten als we niet weten hoe we het moeten noemen.”
Daarnaast wilde ze de daders van dit fenomeen niet de controle in handen geven over hoe we het zien. “Ik denk dat de term ‘stealthing’ de schade die het kan berokkenen, bagatelliseert. Het leidt de aandacht weg van het geweld en het zorgt ervoor dat het stiekem klinkt, alsof het een onderdeel is van seks. En dat is niet waar. We verdienen zoveel beter dan dat.”