De sets van The Black Madonna zijn nooit saai of eendimensionaal. Ze mixt uiteenlopende genres, van filterhouse tot new wave tot acid en techno, perfect aan elkaar. Ondanks haar residency in Smart Bar in Chicago was Marea Stampler in Nederland een grote onbekende; maar door haar optredens in Canvas, Bird, Closure en op Lente Kabinet het afgelopen jaar wint ze ook hier aan populariteit.
Een aantal maanden geleden schreef ze voor DJBroadcast een vlammend manifest waarin ze pleit voor meer vrouwen in de dancewereld, een boodschap die zeer goed werd ontvangen maar waar nog weinig gehoor aan werd gegeven (op STRAF_WERK stond bijvoorbeeld geen enkele vrouw op de line-up). Tijdens ADE zal ze weer in Nederland te vinden zijn, dus wie haar nog heeft gemist op de radar: het wordt tijd.
Videos by VICE
We spraken met The Black Madonna over de scene in Chicago, de rol die Smart Bar speelde bij het overwinnen van haar onzekerheden, en het noodzakelijke belang van feminisme in de clubcultuur.
THUMP: Binnenkort ben je weer in Amsterdam tijdens ADE, en je hebt de afgelopen tijd al meerdere gigs gehad hier. Wat vind je van de scene in Nederland?
Amsterdam is zo cool. Dat wist ik eigenlijk al doordat Rahaan er zo van houdt, en hij is een soort mentor voor me. Mijn gig in Closure was een van mijn favoriete performances ooit. Het publiek was gestoord. Nederlanders zijn relaxed maar ook ontwikkelde luisteraars. Ze zijn avontuurlijk en staan open voor veel ideeën.
In je sets schakel je in hoog tempo tussen veel genres. Is dat iets Amerikaans?
Zeker. Switchen tussen hard en zacht, disco en techno, acid en soulfull house is heel erg ‘Amerikaanse Midwest 1995 rave’. Ik denk dat ik het nog meer doe dan de gemiddelde Amerikaan, want veel mensen in de States worden beïnvloed en geïnspireerd door een meer Europese stijl van draaien. Ik daarentegen draai meer in de geest van iemand als Paul Johnson of Derrick Carter.
Hoe is de scene in Chicago?
Chicago is erg verdeeld. Je hebt de oldschool Chicago-housecultuur met mensen die al dertig jaar bezig zijn. Er is een groep mensen – waar ik ook mezelf toereken – met een punkrockhouse-achtergrond. Maar er is ook een groep jongeren in de Spaanse gemeenschap, die kleine undergroundfeesten organiseert met vage noise en techno. Sommige van hen zijn nog niet eens oud genoeg om te mogen drinken. Het is heel speciaal wat daar gebeurt. Het is nog supervers en rauw en ik ben benieuwd waar het naar toe gaat. Ik houd ze in de gaten en probeer van ze te leren.
Je spreekt je vaak uit over feminisme, waarom?
Mensen die geloven in gelijkheid willen zich vaak niet associëren met feminisme en noemen zichzelf liever humanist. Zij begrijpen het niet. Het is belangrijk om op vrouwen te focussen, juist in dance, om het probleem van ongelijkheid tussen man en vrouw in de maatschappij te erkennen. Als je dit specifieke probleem niet aankaart, kan het niet worden opgelost. Natuurlijk hangt het ook samen met factoren zoals ras, klasse en tal van andere factoren. Mensen houden van de illusie van clubs als een veilige plek waar iedereen vrij en gelijk is. Dit is een thema dat veel in de lyrics van house terugkomt. Ik hou van die illusie, maar het is een leugen. Clubs zijn gevaarlijk voor vrouwen. De statistieken zijn gestoord. Er worden veel vrouwen verkracht na clubavonden, en dan heb ik het nog niet eens over transvrouwen en sekswerkers. DJ 1.8.7. was een van de eerste donkere transvrouwen die draaide en zij werd bijna vermoord na haar eigen feest. Ik was bij dat feest en hoorde dit pas tien jaar later. De vraag of feminisme nog wel nodig is, slaat nergens op. Dat spreekt vanzelf.
In je manifest komt duidelijk naar voren dat je niet tevreden bent over de huidige scene. Toch is je motto ‘we still believe’. Heb je hoop op verandering?
Zeker. Toen ik begon met produceren kende ik amper vrouwelijke producers. Er is verbetering, maar alleen in bepaalde segmenten. Ik ben me ervan bewust dat ik een blanke vrouw ben en dat het voor mij misschien makkelijker is. Natuurlijk gebeuren er momenteel goede dingen in mijn carrière, maar dat betekent niet dat ik met champagne in een fancy hotel ga zitten en vrouwen die het moeilijker hebben vergeet. “We still believe but we’re not giving up.”
‘Je wordt niet als vrouw geboren, maar als vrouw gemaakt’ is een van de belangrijkste feministische statements uit de geschiedenis. Geloof jij hier ook in?
Ik heb zelf geen connectie met geslacht als concept. Ik voel me prima in mijn lichaam, maar ik voel een diepe tegenstrijdigheid over mijn eigen geslacht. Mijn geslachtsuitdrukking is vloeibaar. Ik ben getrouwd met een man, heb alle privileges van het heteroleven en zie er ‘normaal’ uit. Maar mijn brein is androgyn. Ik voel me niet mannelijk of vrouwelijk. Dit was toen ik jonger was erg verwarrend, en ik schaamde me hiervoor. Nu niet meer, dit is wie ik ben. Ik zal me nooit lekker voelen in een jurk en dat is helemaal oké.
Inmiddels heb je een succesvolle dj-carrière, in een wereld die bol staat van mannen.
Vijftien jaar geleden had ik nooit kunnen bedenken dat ik als dj mijn geld zou kunnen verdienen. Ik heb me altijd anders dan anderen gevoeld en heb me vroeger creatief geïsoleerd en vervreemd, zelfs in Chicago. Bij de Smart Bar-familie vond ik aansluiting. We zijn allemaal net een beetje anders. Door mijn jaren hier ben ik nu mentaal voorbereid om te reizen.
Wat vind je ervan dat je nu zelf een grote naam aan het worden bent?
Het voelt zo raar om daar over te praten. Het is heel surrealistisch. Twee jaar geleden voelde ik me nog niet cool genoeg, en was ik te ongemakkelijk om met bepaalde mensen in clubs te praten. Na mijn set bij Lente Kabinet liepen we over het terrein en mensen begonnen spontaan voor me te applaudisseren. Dat was shocking. Ik moest achter me kijken of ze niet voor iemand anders aan het klappen waren.
Als je nog meer gigs krijgt, zou je dan overwegen om naar Europa te verhuizen?
Ik heb een huis en familie hier, maar we zijn toch van plan om ook een huis te kopen in Berlijn, Amsterdam of Kroatië. Dat ik minder tijd heb om in Smart Bar te draaien is erg jammer. Het moment dat ik tegen de eigenaar moest zeggen dat ik een pauze nodig had, vond ik een van de moeilijkste dingen van mijn leven. Ik hoop dat ik een goede Smart Bar-ambassadeur ben. Alles wat ik doe is een product van mijn eigen omgeving. Zonder deze club en de creatieve vrijheid die een artiest daar krijgt, zou ik me niet hebben kunnen ontwikkelen tot wie ik ben.
The Black Madonna draait vrijdag 16 oktober tijdens Smallville x Odd Fantastic in Canvas op de 7e naast Moomin, Dorisburg en Smallpeople. Volg The Black Madonna via Facebook // SoundCloud