De meest bizarre architectonische ontwerpen uit de twintigste eeuw

De twintigste eeuw heeft enkele van de meest interessante en innovatieve architectonische geesten aller tijden voortgebracht, mensen als Ludwig Mies van der Rohe, Le Corbusier en Frank Lloyd Wright. Maar niet alle gebouwen uit de vorige eeuw waren gestroomlijnd en modern – sommige zagen er raar, radicaal en onheilspellend hoekig uit en sommige gebouwen hadden bizarre vormen. Veel van deze avant-gardistische ideeën zijn nooit echt van de grond gekomen en zijn daarom niet opgenomen in architectuur studieboeken. Maar dat betekent niet dat ze totaal vergeten zijn.

Bianca Felicori is architect, auteur en onderzoeker aan de Katholieke Universiteit Leuven. De blinde vlekken in hedendaagse architectuurstudies begonnen haar op te vallen nadat ze het werk van de Italiaanse architect Marcello D'Olivo had ontdekt. Felicori werd getroffen door D'Olivo's ‘organische en sinusvormige’ visie, zoals zij het uitdrukte. Ze vroeg zich af wat ze nog meer niet wist over de architectuur van de twintigste eeuw en hoeveel ontwerpen er ontbraken in haar opleiding.

Dit is hoe het idee ontstond achter Forgotten Architecture, een Facebook-groep en Instagram-pagina. Felicori wilde een plek creëren waar mensen konden praten over de meest opvallende gebouwen die afwijken van de mainstream architectuur van de afgelopen eeuw.

Het project, dat in 2019 van start ging, is nu een gelijknamig boek met bijdragen uit de hele wereld. Het bevat ook archiefmateriaal, studies en werk van professionele fotografen. Er staan ook nieuwe foto’s in die zijn aangeleverd door de huidige eigenaars van de gebouwen, en andere liefhebbers van deze architectuur. 

“Ik realiseerde me dat er meer mensen waren die, net als ik, verder wilden kijken dan de architectuurgeschiedenis die aan universiteiten wordt onderwezen,” vertelt Felicori. De groep werd snel een succes. “Wat ik interessant vond, was dat niet alleen mensen uit de architectuur betrokken raakten; er was ook veel interesse vanuit het brede publiek,” zegt ze.

Dit bracht Felicori ertoe de rol van architectuur in de samenleving opnieuw te evalueren. De academische wereld beschouwt architectuur als een elitaire discipline, maar het kan juist mensen van verschillende achtergronden samenbrengen. “Het delen van je kennis kan een krachtig instrument zijn voor creatieve groepsprojecten,” voegt Felicori toe.

Veel van de mensen met wie ze samenwerkte voor het boek, waren volslagen onbekenden die ze via social media had leren kennen. De essays bij de foto's zijn geschreven door enkele van de meest actieve gebruikers van de groep. De hoofdstukken in het boek volgen de categorieën die ook op Facebook het meest populair waren, zoals ‘vluchtige architectuur’, ‘benzinestations’, ‘disco's en resorts’, ‘huizen en speelplaatsen’.

Dankzij dit project leerde Felicori een aantal nieuwe mensen kennen onder wie Giulia, de eigenares van het huis dat de Italiaanse architect Ettore Sottsass ontwierp voor de Italiaanse beeldhouwer Arnaldo Pomodoro. “Ze stelt haar huis open voor het publiek en deelt het met leden van de ‘Forgotten’-groep”. Dit is slechts een van de vele vriendschappen die binnen de gemeenschap zijn ontstaan “tussen architecten en familieleden van overleden ontwerpers, fotografen, eigenaars van ongelooflijke huizen en vele andere mensen,” zegt ze.

En dit is nog maar het begin. “We hebben zoveel materiaal, we zouden een boxset kunnen maken,” zegt Felicori. “Veel andere onderwerpen moeten nog aan bod komen: van zomerkampen tot hotels, van bars en restaurants tot gemeentehuizen.”

Scroll naar beneden om meer foto's te zien:

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op VICE Italy.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.