Naar gamende voetballers kijken wordt nooit meer zo leuk als in Weggepest

Sergio Aguero die zijn potjes FIFA op YouTube laat zien, Antoine Griezmann die urenlang streamt via Twitch en Kaj Sierhuis die bij de beste tweehonderd FIFA-spelers van de wereld hoort: profvoetballers wagen zich in het openbaar steeds vaker aan een potje digitaal voetbal en de belangstelling onder fans voor deze wedstrijden wordt ook steeds groter. Toch mist er in (bijna) al deze gevallen één heel belangrijk element: de onderlinge strijd die ontstaat wanneer je naast elkaar op de bank zit. 

Waarom worden die twee elementen niet gecombineerd? Ruim tien jaar geleden gebeurde dat al wel. In de Nederlandse webserie Weggepest haalden digitale wedstrijden tussen Nederlandse topvoetballers en bekende rappers al honderdduizenden views. En dat in een tijd waarin YouTube lang niet zo groot was als nu en Twitch nog moest worden uitgevonden.

Hoe is dat succes van destijds te verklaren? En waarom is het maar bij dat ene seizoen gebleven? Ik sprak bedenker en maker Roshan Tewarie (37) over de enorme tv van Ryan Babel in Liverpool, de zenuwen van een jonge Leroy Fer en voetballers die hem belden of ze alsjeblieft mee mochten doen in seizoen 2. 

VICE: Hoi Roshan! Platforms als YouTube en Twitch zijn nu populairder dan ooit, maar jullie waren er destijds vroeg bij. 
Roshan Tewarie: Ja, achteraf kan je dat wel zeggen, maar zo voelde het toen helemaal niet. Wij waren gewoon een groep vrienden van in de twintig die net als genoeg andere gasten al jarenlang PES tegen elkaar op de bank speelden. Uiteraard PES, als je in die tijd FIFA speelde was je eigenlijk een sukkeltje. Wij werkten toevallig ook allemaal in de media, dus was de stap voor ons iets logischer om zoiets te doen.

Hoe kwam je op het idee voor Weggepest?
Gameprogramma’s waren in die tijd allemaal hetzelfde: het was óf kijken naar nieuws over een spelletje, óf naar iemand die zijn mening gaf over een spelletje. Totaal niet interactief. Maar wat is er nou het mooiste aan gamen? Juist die vraag: wie er het beste is als je samen op de bank zit. Ik werkte bij BNN en wilde iets met dat interactieve element doen, maar wist niet goed wat.

Een vriend van mij zag een filmpje van Royston Drenthe en rapper U-Niq die PES tegen elkaar speelden. Het was niks bijzonders: ze deden tof tegen elkaar, trashtalken, net zoals wij altijd op de bank deden. Toch dachten we meteen: hier moeten we wat mee. Hij liet dat filmpje zien en toen is het balletje gaan rollen.

Waarom rappers tegen voetballers?
Het moest iets interactiefs zijn, dat wisten we. Alleen was het 2009 en iets online was niet haalbaar, dus werd het al snel een toernooi op de bank. We zochten toffe gasten, omdat we wisten dat de dynamiek belangrijk zou zijn. Ik werkte voor een hiphopprogramma bij BNN, dus kon redelijk makkelijk contact leggen met rappers. Een vriend van mij kende Vurnon Anita, dus dat was aan de kant van de voetballers de ingang. Toen dachten we: ze moeten tegen elkaar spelen.

Wilden ze een beetje meedoen? Zoals ik het nu begrijp, was het een hobbyproject vanuit jullie. Er was denk ik geen geld beschikbaar.
Nee, was het maar zo. We wilden dit zelf graag maken, het was geen opdracht voor een televisieprogramma. Uiteindelijk hebben we zelf alles gefilmd, geregeld en online gezet. Het maken zelf en het regelen ging eigenlijk heel erg makkelijk. Zeker bij de rappers. Bij de voetballers was het vooral zoeken naar ruimte in de agenda. Waarom het zo makkelijk ging? Dat is de kracht van het format. Hoe bekend je ook bent, als je die controller in je hand krijgt, ben je direct weer een klein jongetje.

Uiteindelijk deden naast Anita Leroy Fer, Ryan Babel en Gregory van der Wiel mee. Die gasten kennen elkaar goed en speelden in die tijd ook alleen maar PES tegen elkaar, dus wilden ze graag meedoen. Wat ook meehielp, is dat de voetballers echt fan waren van de rappers. Daar hebben we de duo’s uiteindelijk op uitgekozen.

De voetballers waren in die tijd allemaal international of zaten tegen het Nederlands elftal aan. Merkte je daar tijdens de opnames niets van?
Ik weet niet of hij het heel leuk gaat vinden dat ik dit vertel, maar Leroy Fer was zelfs een beetje zenuwachtig dat hij tegen Keizer moest. Dat klinkt nu heel gek, maar Keizer was toen online een van de grootste artiesten van Nederland. Die gasten luisterden die muziek alleen maar. Leroy zei: als je Keizer fixt, doe ik sowieso mee.

Jullie filmden alles bij de deelnemers thuis.
Ja, dat was heel tof natuurlijk. Dat was denk ik ook wel een kracht van het programma. Wanneer kom je nou bij een voetballer thuis? We zijn bijvoorbeeld met Dio naar Liverpool gevlogen om in het huis van Ryan Babel te spelen. Zwembad in huis, muziekstudio waar hij op de muur stond geschilderd tussen Michael Jackson en Snoop Dogg. En elkaar gek maken, alsof het jaren terug in de tijd was.

Hoe kijk je terug op die opnamedagen? 
Wat ik heel belangrijk vond, is dat alles puur bleef. Natuurlijk namen we een intro op, maar verder knipten we nergens in. We hebben denk ik geen een keer gezegd: dat shot moet opnieuw. Gewoon twee matties die met elkaar aan het gamen zijn, meer wilde ik ook niet.

Waarom vond je dat zo belangrijk?
Als je gaat sturen, blijft er niets van het format over. We deden niets bijzonders. Na ons heb je nog honderden keren voetballers tegen elkaar FIFA of PES zien spelen. Maar daar was nooit wat aan. Waarom niet? Omdat alles dan gescript was of er zaten communicatiemensen van de club en zaakwaarnemers tussen.

In elke aflevering ontstonden er ook onderlinge weddenschappen. Zo zou Dio de enorme tv van Ryan Babel krijgen als hij zou winnen en moest Keizer bij verlies de naam van Leroy Fer in zijn rap noemen. Kwam dat allemaal uit jouw koker?
Dat ontstond allemaal ter plekke, het was echt hun eigen shit. En het ging ook vaak om muziek. Veel van die voetballers rapten in die tijd ook, dus speelden ze om een featuring of een verse. Het was echt gewoon een stelletje mafkezen bij elkaar.

De afleveringen werden in totaal honderdduizenden keren bekeken. Als je nu terugkijkt, waarom denk je dat juist dit format zo aansloeg?
Het was denk ik de ideale combinatie van alles wat op dat moment aansloeg op internet. Rap, voetbal en PES. Het waren ook andere tijden. We hebben Weggepest ook niet op YouTube gezet maar op Vimeo. Daar waren volgens mij toen meer opties qua beeldkwaliteit. Dat is nu ondenkbaar. We hebben ook helemaal geen reclame ingekocht bijvoorbeeld. We hebben ongeveer een miljoen kijkers gehaald via organisch bereik. Muziekblogs, voetbalsites die over ons schreven.

Ondanks die aantallen is het bij één seizoen gebleven. Hoe komt dat? Waren de rappers bang geworden, omdat ze elke wedstrijd hadden verloren?
Daar baalden we eerst wel van, haha. Maar nee, daar lag het zeker niet aan. Ik werd zelfs door voetballers gebeld of ze mee mochten doen. “Roshan, wanneer komt het nou? Lerra en Greg stonden in de finale, maar die kunnen er niks van. Ik moet meedoen.” Royston Drenthe belde. Hij stond erop dat we naar Madrid kwamen. Gini Wijnaldum wilde meedoen. Maar het is er nooit van gekomen. Het was een passieproject, naast ons gewone werk.

Waren jullie niet te vroeg, als je kijkt naar hoe populair FIFA en e-sport nu zijn?
Als je nu de views ziet, is dat wel jammer. Ik denk wel dat het nu ingewikkelder is, vanwege zaakwaarnemers en clubs — maar zeker niet onmogelijk. Dus ja, misschien waren we wel te vroeg. Die gasten verdienen nu met veel mindere content bakken met geld. Shit man, nu we het er weer zo over hebben, moeten we misschien echt maar eens een seizoen twee maken. Het was een mooie tijd.