Mensen vertellen over de pijnlijkste keren dat ze hun spullen aan hun ex terugvroegen

We kennen het scenario bijna allemaal wel: snel probeer je je spullen bij elkaar te pakken na een hete nacht vol passie. Overal zijn kleren neergegooid, dure horloges zijn door de kamer heen gevlogen en je bent je oorbellen ook nog eens kwijt. Of je komt erachter dat die lul waarmee je jarenlang een relatie had jouw verzamelde berg aan spullen bij hem thuis in de hens heeft gezet. We vroegen mensen naar hun gekste verhalen over hoe ze hun bezittingen terug probeerden te krijgen van hun ex.

Toen ik het uitmaakte met mijn ex, wilde hij alles dat hij ooit voor me gekocht had terughebben. We waren zes jaar samen geweest – dus je kunt je wel voorstellen dat dat best wel veel spullen waren. Hij stond erop dat ik elk sieraadje dat hij me door de jaren heen had gegeven terug zou geven (geen idee waarom, ik hoop niet dat hij ze zelf draagt) en hij wilde ook een levensgrote teddybeer die hij me ooit had gegeven terughebben. Dat herinner ik me nog heel goed, want hij vertrok bij mij thuis en stapte de trein in met een gigantische knuffel in zijn armen, die bijna twee keer zo groot was als hijzelf.

Na een tijdje begon hij me berichtjes te sturen waarin hij al het geld van alle onze vakanties samen terugeiste. Hij geloofde er blijkbaar sterk in dat ik hem iets verschuldigd was, en ik denk dat dat gevoel zich voor hem manifesteerde in de vorm van die belachelijke teddybeer. Jongens zijn gek en ik denk dat je het eerst met een van hen moet uitmaken, wil je beseffen hoe gek ze nou eigenlijk zijn. - Ciara

Tijdens mijn studententijd ging ik een keer uit met vrienden, en raakte ik in gesprek met een grappige dame over van alles en nog wat. Uiteindelijk belandde ik bij haar thuis en de volgende ochtend, vlak voordat het licht werd, graaide ik al mijn kleren in het donker bij elkaar en kleedde ik me zo zachtjes mogelijk aan. Met een tevreden gevoel sprong ik in een taxi. Ik wilde op mijn horloge kijken om te zien of McDonald's al begonnen was met het serveren van het ontbijt, toen ik me realiseerde dat ik mijn horloge niet meer om had. Mijn dure Breitling-horloge, die ik van mijn vader had gekregen voor mijn 21e verjaardag.

Vastberaden om 'm terug te krijgen, ging ik de volgende dag terug naar het studentenhuis waar ik als een volleerd stalker buiten wachtte totdat iemand de deur zou openen met een keycard. Ik had geen idee wat het nummer van haar kamer was, laat staan de verdieping, maar ik kon me haar naam gelukkig wel herinneren: Sara*. Dus begon ik op de zestiende verdieping en werkte ik elke etage naar beneden af, terwijl ik bij elke kamer aanklopte en naar Sara vroeg. Vijf etages later werd de vernedering me te veel en moest ik stoppen. Nu draag ik een plastic exemplaar van Casio. Moraal van dit verhaal: vertrek nooit in het donker. - Tim*

Ik was net weer single en had zin om een beetje plezier te maken, dus besloot ik me aan te melden bij een datingapp. Na jaren niets van die apps mee te hebben gekregen, maakte ik een account aan bij elke datingapp die ik kon vinden. Ik raakte aan de praat met een jongen die Dan* heette, en na een succesvolle eerste date spraken we voor de tweede date af bij een burgertent. De drank vloeide rijkelijk en het was al laat toen we naar zijn huis gingen, waar we samen in bed belandden.

Toen ik weer thuis was, realiseerde ik me dat ik mijn favoriete shirt bij hem had laten liggen. Ik wachtte een paar dagen, totdat hij contact met mij zou opnemen – want ik heb een regel dat ik nooit de eerste ben die contact opneemt met een gast. Een paar dagen gingen voorbij en hij had nog steeds niets van zich laten horen, dus besloot ik ter zake te komen en mijn shirt terug te vragen. In plaats van nog een keer met mij af te willen spreken, besloot hij het shirt per post te versturen. De volgende dag kwam het heel lelijk verpakt, in een vuilniszak, aan op mijn werk. - Cassy

Ik leerde mijn ex kennen tijdens mijn eerste week op de universiteit – je weet wel, het klassieke liefdesverhaal waarbij twee mensen elkaar in de introductieweek leren kennen, en onverwachts de volle drie of vier jaar van hun studie bij elkaar blijven. In die tijd leken we net een getrouwd stel: we woonden in hetzelfde gebouw, later verhuisden we naar hetzelfde studentenhuis en we brachten ongeveer iedere minuut samen door.

Maar toen ze erachter kwam dat ik tijdens een avondje stappen was vreemdgegaan, sloeg alles al snel 180 graden om. We hadden een enorme ruzie, waarbij we spullen tegen de muur en naar elkaar gooiden. Ik weet nog dat ik die nacht op de bank moest slapen, omdat we – samen met een paar andere vrienden – nog steeds in hetzelfde huis woonden. De volgende dag kwam ik met mijn staart tussen mijn benen terug van college om te vragen of ze het me wilde vergeven, maar ik vond haar in de tuin, naast al mijn spullen die ze in brand had gestoken. Mijn favoriete shirts, mijn schoenen en mijn waardevolste bezit op dat moment: mijn fucking PS3. Je kunt wel zeggen dat we sindsdien niet meer echt met elkaar gesproken hebben. - Stefan*

Mijn ex en ik waren zeven jaar samen, waarvan we er vijf samen woonden. Je kunt dus wel zeggen dat we redelijk serieus waren. Maar de dingen gaan nu eenmaal niet altijd zoals je gepland had, dus besloten we als vrienden uit elkaar te gaan. We vonden allebei een nieuwe plek om te wonen – maar het bleek heel moeilijk om onze grote spullen, zoals de bank, de eettafel, de tv en het bed, onderling te verdelen.

We besloten uiteindelijk alles eerlijk te verdelen, 50/50. Toen het tijd was om te gaan verhuizen, stond ik buiten voor mijn nieuwe flat te wachten op de verhuiswagen die de meubels zou brengen. Pas toen ik bezig was om de eettafel in elkaar te zetten, realiseerde ik me dat die sukkel met opzet een van de tafelpoten had meegenomen. Ik weet dat ik gezegd had dat we alles voor de helft zouden delen, maar ik bedoelde het niet zo letterlijk! Moest ik ineens halsoverkop naar IKEA, om daar nog een tafelpoot te kopen. - Becca*

Op een stapavond tijdens mijn studententijd leerde ik een knappe, mysterieuze jongen kennen die ik nooit eerder had gezien. Van het een kwam het ander, en hij nodigde me bij hem thuis uit, waar we een hoop lol hadden. Maar ik merkte dat hij nogal eng en raar deed tijdens de seks: hij probeerde mijn oorlel steeds aan te raken, en uiteindelijk haalde hij mijn oorbel uit mijn linkeroorlel. Ik droeg een paar gouden diamanten knopjes die ik een paar jaar geleden met mijn moeder gekocht had, dus ze hadden een bepaalde betekenis voor me.

Ik probeerde mezelf in te prenten dat ik mijn oorbel de volgende ochtend terug moest vinden, maar uiteindelijk vergat ik het helemaal. Pas een week later herinnerde ik het me weer. Later hoorde ik dat die jongen erom bekend staat oorbellen te verzamelen van alle meisjes met wie hij seks heeft. Het is me trouwens nog steeds niet gelukt mijn fucking oorbel terug te krijgen. - Layla

* Namen zijn aangepast en bekend bij de redactie.