Dit is hoe je een filantroop bent zonder een lul te zijn

Naast raketten de ruimte in schieten en blowen bij een Amerikaanse podcast is filantropie een van de grote hobby’s van techmiljardairs en andere onepercenters. Misschien komt dat uit de goedheid van hun kapitalistische harten, misschien voelen ze zich begaan met het onrecht in de wereld. In ieder geval is het zo dat iedereen – ook de minder bevoorrechte mens – zich weleens vrijgevig voelt. Dat gebeurt vooral tijdens de winterse feestdagen, als de weldoeners lekker met hun familie en een copieus diner bij de open haard kunnen zitten, terwijl elders mensen liggen te verrekken.

Het lijkt misschien alsof geld weggeven altijd nobel is, maar er zijn enorm veel filantropische flaters die je kunt begaan. Hoe zorg je er bijvoorbeeld voor dat je niet alleen maar uitstraalt: kijk naar mij, stelletje schrale paupers, ik heb te veel geld en wapper dat even flink in jullie ondervoede gezichten! En hoe weet je zeker dat je poen wel degelijk bij je beoogde doel terechtkomt? Hierbij een gids voor de filantroop die echt een wereldverbeteraar en geen lul wil zijn.

Zeg niet dat geld niet gelukkig maakt als je er heel veel van hebt
Geld maakt maar tot op zekere hoogte gelukkig: tot ongeveer 70.000 euro per jaar. Al het extra geld, daar moet je zo snel mogelijk vanaf zien te komen. Geef het bijvoorbeeld eens aan een goed doel, zoals het behoud van Zeehondencrèche Pieterburen, jij gelukkig en goed mens! Het enige wat je dan nog moet doen is niets. Je moet bijvoorbeeld vooral niet casual tegen Jan Benedenmodaal opscheppen dat je een fors bedrag aan één of ander goed doel hebt geschonken, met de achteloze woorden: “Ach, dat geld maakt mij toch niet gelukkig.” Het zou hem wel gelukkig maken. Zie je soms de tranen niet over zijn wangen stromen, zoals het regenwater door de gaten in zijn schoenen stroomt?

Moeder Teresa (die eigenlijk nogal een bitch was) zorgde er wel voor dat arme mensen geld kregen, maar ze mochten van haar geen geboortepreventie doen, waardoor er veel meer arme mensen kwamen, waardoor er meer geld nodig was. Vraag geen tegenprestatie, yo.

Verwacht geen (vernederende) tegenprestatie
Sommige mensen voelen zich pas een winnaar als anderen ook verliezen. Zo iemand die wel geld wil geven aan een bedelaar, maar alleen als die persoon er achteraan rent als een hond. Het hoeft natuurlijk niet meteen zo erg te worden, maar het is nooit goed om een tegenprestatie te vragen voor jouw gift. Het idee van een filantropisch geschenk is dat je er in principe niks voor terug krijgt, behalve uiteindelijk een betere wereld. Als jij “Zing dan eens een liedje. Werken voor je geld zul je, arbeider” naar een collectant blaft, ben jij niet een goed persoon en ook niet filantropisch bezig. Hou de kerstgedachte even in je hart, voor altijd.

Doneer niet alleen maar zodat je het van de belasting kan aftrekken
Als je voor je filantropische activiteiten een stichting opricht, kun je gebruikmaken van verschillende giftenaftrekken en voordelige belastingvrijstellingen. Op die manier liep de Nederlandse staat in 2015 bijvoorbeeld 546 miljoen euro mis. Het is helemaal prima als jij miljoenen in Theepottenmuseum Swartbroek wilt pompen, maar zorg er dan ook voor dat je wel je belasting betaalt. Het is namelijk ook leuk als kinderen naar school kunnen en er zoiets als de bijstand overblijft. Ook voor jou, want er is niks zo vervelend als de hele tijd over stervende sloebers heen stappen, terwijl je je trotse weldoenerswandeling door de stad maakt.

Check waar je poen naartoe gaat voordat je per ongeluk ook Kindsoldaat bv sponsort
Het lulligste dat je kunt doen, is gewoon maar op goed vertrouwen poen geven aan de eerste de beste persoon die bij je langskomt met een verhaal over hulpbehoevende zeehondjes. Laatst werd er nog iemand aangehouden, omdat hij bijna al het geld dat hij met zijn louche liefdadigheidsstichting had opgehaald vergokt had. Als je zomaar zonder na te denken wat euro’s in een collectebus pleurt zeg je eigenlijk: “Ik wil gewoon op een laagdrempelige manier van het schuldgevoel af dat aan mij knaagt vanwege mijn geprivilegieerde positie in de wereld.” Verdiep je in het goede doel dat je steunt, bijvoorbeeld door even het CBF, de toezichthouder voor goede doelen in Nederland, te checken. Dan weet je zeker dat de zielige dieren op deze wereld er ook wat aan hebben.

“Well, tonight thank God it’s them instead of you.” Niet cool, Bono.

Mocht je toevallig een wereldberoemde artiest zijn, breng dan niet het zoveelste slappe kerstnummer met je zangervrienden uit
Elk jaar vraag ik voor Kerstmis een paar oordopjes om me te behoeden voor dat ene feed-the-world-nummer, dat Sting, Bono en kornuiten ooit hebben uitgebracht en waar iedereen dertig jaar na dato nog steeds eindeloos mee wordt doodgegooid. Verveel-the-world was een betere tekst geweest. “Weten zij wel dat het Kerstmis is?” Waarschijnlijk wel, omdat ze het christendom hebben opgedrongen gekregen door missionarissen die wisten wat goed was voor iedereen.

Hoe geweldig was het geweest als deze filantropen een single hadden gemaakt die wel écht goed is? Dan hadden niet naar dit zoetsappige gekwezel hoeven luisteren. En nog beter was geweest als ze gewoon hun geld stilzwijgend hadden gedoneerd. Het enige dat we dan als wereld gemist hadden is Phil Collins’ kersttrui.

Voel je niet beter dan de rest omdat je een filantroop bent
De situatie: kerstdiner met de hele familie. Terwijl jij nog maar een slok van je Premier Cru bordeaux uit 1996 neemt, zeg je: “Hé oma, waarom heb jij eigenlijk zoveel geld uitgegeven aan de aardappelkroketjes die we nu krijgen, terwijl er nog altijd kinderen liggen te sterven met vliegjes in hun ooghoeken? Ik heb laatst bijvoorbeeld nog honderdvijftig euro aan lepralijdertjes gegeven.” Niet gezellig, en waarom zou je ook? Je doneert toch voor de lepralijdertjes, niet om jezelf te profileren als weldoener ten koste van je grootmoeder, tijdens het kerstdiner?

Gebruik geen geldpistool
Ooit kreeg ik geen bier toen ik in een bar stond, omdat ik wilde betalen met al mijn kleingeld, dat ik over de toog heen kieperde. Ik leerde toen een wijze levensles: geld moet je schijnbaar netjes aan iemand overhandigen. Maar mijn lullige actie valt in het niet bij het hanteren van een geldpistool in een vrijgevige bui. Niet alleen schiet je je poen in het rond alsof het je geen hol interesseert; niet alleen moet degene die het wil hebben ervoor over de grond kruipen; je hebt speciaal een apparaat gekocht om flappen in het gezicht te schieten van een collectant, die al dagen halfdood vriest om te voorkomen dat Zeehondencrèche Pieterburen dicht moet. Het maakt niet uit wie je bent: als je dit doet, solliciteer je echt naar een vuist op je neus.

Afbeeldingen via Pixaby/Wikimedia Commons (bewerking door de auteur)

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: