Victor Ponten
Coverbeeld door Milan van Dril 

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Victor Ponten over zijn nieuwe film Catacombe en zijn tijd als clipmaker

“Een goede soundtrack trekt je mee in het leven van een personage, en dat is voor mij uiteindelijk de essentie van filmmaken.”

Sinds er wordt gekeken naar Nederlandse hiphopclips is Habbekrats een begrip. Als je clip werd geproduceerd en geschoten door Jim Taihuttu of Victor Ponten nam je jezelf serieus, en konden anderen dat dus ook doen. Althans, dat was zo, jaren geleden. Niet dat het nu niets meer voorstelt, verre van zelfs, maar het is gewoon niet meer mogelijk. Ze zijn erg druk momenteel, met een wereldtour als onderdeel van Yellow Claw bijvoorbeeld, of met het schieten van speelfilms.

Advertentie

Op 13 september is Catacombe, de nieuwe film van Victor Ponten, te zien in de bioscoop. Het is een rauwe film over gokschandalen in de lagere regionen van het Nederlandse profvoetbal, met in de hoofdrol Willem de Bruin – ooit onderdeel van wijlen The Opposites.

Victor maakt dus al tijden geen clips meer, maar in de projecten die hij wel doet speelt hiphop nog steeds een enorme rol. In aanloop naar Rabat, de eerste film die voortkwam uit Habbekrats, namen een hele rits rappers plaats in een klassieke taxi. Sef, Appa en Sjaak maakten de soundtracks. Voor WOLF, de film na Rabat, namen de twee laatstgenoemden zelfs een heel album op in de sfeer van de film.

Ik sprak met Victor over de invloed van muziek in z’n werk, en hoe muziek de wereld die wordt geschept in een film vergroot.

Noisey: Catacombe is absoluut niet de eerste keer dat je met Willem hebt gewerkt. Kun je de eerste keer nog herinneren?
Victor Ponten: Het eerste wat we met Willem, en Twan natuurlijk, deden was Oew Oew. Hun tweede single. Dit weet ik, want we hadden ook een concept geschreven voor hun eerste single, maar die pitch hebben we verloren. Ik had graag kunnen zeggen dat we aan het begin stonden van The Opposites, maar helaas kan dat niet. We hebben later nog meer voor ze gemaakt, waaronder Dom, Lomp & Famous. Ze zitten ook allebei in Wat Wil Je Doen.

Clips maken lijkt in Nederland altijd een tijdelijk ding. Een opstapje naar groter werk. Reclames, speelfilms. Zeker voor jullie.
Het is absoluut een opstapje. Je kunt er gewoon niet van leven hier. Een maand geleden draaide ik de videoclip voor Niet Huilen , een track met Kevin, Hef en Jayboogz. Toen besefte ik dat het acht jaar geleden is dat ik zoiets heb gemaakt. Ik liep daar rond en dacht: fuck, dit is zo leuk om te doen. Er zit een bepaalde energie in een clipshoot die niet te vergelijken is met een film of commercial.

Advertentie

Hoe komt dat?
Er zit vooral een ouderwets soort stoerheid in, en dat geeft direct een hele leuke vibe op een set. Eigenlijk sinds we begonnen voel ik dat. Zeg Ja van Raymzter was de eerste die we ooit draaiden. In 2004, veertien jaar geleden alweer. Jim Taihuttu draaide in die tijd, en uit een platenzaak in Utrecht kende hij de manager en producer van Raymzter. Vanaf daar is het gaan rollen, zeker toen Wie is Ut? van DuvelDuvel kwam.

Als clips maken niet het doel is, maar slechts een opstapje, gaat er dan niet iets verloren?
Wat ik er jammer aan vind is dat het daar in Nederland bij blijft. Je kunt het een aantal jaren heel leuk doen, maar de volgende stap die je gaat zetten kan gewoon niet binnen het maken van clips zijn. En dat is niet de schuld van de makers, er is een keihard financieel plafond waar je niet doorheen kan. Op de lange termijn kun je er niet van leven. Maar ondanks dat worden er nog steeds hele vette clips gemaakt in Nederland, het niveau is extreem hoog. Los daarvan wil je jezelf ook ontwikkelen als regisseur en daarvoor is de videoclip als medium uiteindelijk gewoon te beperkt.

Als je terugkijkt, op welke clip ben je dan het meest trots?
Techno, voor Diplo, Wacka Flacka Flame en Yellow Claw.

Ja, lekker makkelijk praten met Amerikaans geld.
Nee, het is gemaakt van geld uit een fonds, dus ik ben blij dat we dat konden gebruiken. Als clipmaker heb je vooraf altijd het idee: ik ga nu een extreem vette korte film maken. En dat mislukt op een bepaalde manier vrijwel altijd. Maar ik denk dat deze video bijna de spanningsboog heeft van een bioscoopfilm, hier zou je een script van negentig minuten mee kunnen schrijven. Wat er ook fijn aan is, is dat het heel erg aansloot bij mijn eigen ambitieniveau, en dat is belangrijk voor jonge clipmakers. Als ik nu naar Wie Is Ut? kijk, zie ik weinig bijzonders. Maar in die tijd was dat toch precies goed, en wat we nodig hadden.

Advertentie

Maar wat is er dan nodig voor, laten we Teemong als voorbeeld nemen, om de stap van clipmaker naar filmmaker te zetten?
Een verhaal waarvan je zeker weet dat je het kan vertellen. Dat is het allerbelangrijkste. En zeker Teemong, want hij is een jongen van wie ik verwacht dat-ie het gaat doen. Giancarlo Sanchez en Kevin Boitelle ook, bijvoorbeeld. Alles aan de kant durven zetten om te gaan zitten om een script eruit te knallen dat goed genoeg is. Dat is nodig.

Ik las een krantenartikel over een Kroatische speler die aan matchfixing deed, en ik dacht twee dingen: ik moet hier een film over maken, en Willem de Bruin moet de hoofdrol spelen. De eerste keer dat ik een camera op hem richtte wist ik dat dit is wat je wil hebben van een hoofdpersoon. Je kunt gewoon geen genoeg krijgen van naar hem kijken.

Heb je dit gevoel ooit bij een andere artiest gehad?
Sticks heeft het ook een beetje. En Steen speelt in Catacombe, als loopjongen van een crimineel. Maar Willem is wel uniek. Hij doet televisie, muziek natuurlijk, maar hij kan ook interviewen blijkt uit het item wat we met hem en Kevin, Jayboogz en Hef over hun verleden in het voetbal hebben gemaakt. Hij krijgt toch de verhalen uit die jongens die je niet verwacht.

Jullie hebben nu één nummer gemaakt als soundtrack van Catacombe, terwijl WOLF een heel album had.
Bij WOLF was het heel logisch om dat albumproject te doen. Dat was een filmwereld waar het bij paste, bijna elk nummer van dat album zit ook echt in de film. Dat pastte minder goed bij de filmwereld in Catacombe. Dus ik heb veel meer ingezet op muziek in de sfeer van het personage en in de sfeer van de scènes. Een echte filmscore. De hele soundtrack komt ook nog gewoon als release uit, alles wat we hebben gebruikt. De film wordt wel afgesloten met een prachtig nummer van Willems nieuwe album, wat wel een match made in heaven is. Muziek is altijd een goede manier om de wereld uit de film te vergroten, het verhaal uit te breiden.

Advertentie

Maar we doen bijvoorbeeld ook een samenwerking met Daily Paper bij deze film, en met wat voetbalgerelateerde platforms als Blood In Blood Out en Kamp Seedorf. Alles sluit aan bij de esthetiek van de film en ik hou daar heel erg van. Dus ook van conceptalbums rondom films.

Luister je dat zelf weleens?
Ja, maar meer naar original soundtracks. Die van Arrival is een grote favoriet van mij, Interstellar. There Will Be Blood luister ik graag naar. Als ik een film kijk, heb ik niet alleen liefde voor de personages of het verhaal nodig, maar ook voor de sfeer.. Dat begint al tijdens het schrijven van een film. Ik maak altijd playlists op Spotify die me in een vibe brengen die mijn film moet ademen. Daar schrijf ik dan op. Daarom wilde ik ook een hele sfeervolle soundtrack voor Catacombe, omdat ik wil dat mensen naar die vibe kunnen terugverlangen nadat ze het gezien hebben. Dat kan een goede soundtrack doen. Het trekt je mee in het leven van een personage, en dat is voor mij uiteindelijk de essentie van filmmaken.

Vanaf 13 september is Catacombe in de bioscoop te zien. Luister hier de playlist die Victor luisterde bij het schrijven van de film.