Vrouwen vertellen over hun meest rebelse avonden in de club

Amsterdam Dance Event, het jaarlijkse excuus om vijf dagen achter elkaar naar de club te gaan, is afgelopen woensdag weer van start gegaan. Ongetwijfeld hebben de afgelopen nachten onvergetelijke verhalen voortgebracht, al dan niet onder invloed van de nodige verdovende middelen. De meeste verhalen over gestolen drankflessen en vechtlustige uitsmijters zijn afkomstig van bulderende mannen die maar al te graag het hoogste woord hebben op het gemiddelde huisfeestje. Vrouwen hoor je hier een stuk minder over, wat niet betekent dat ze nooit rebelleren. We spraken acht jonge vrouwen over baldadigheid in de club.

Vorige zomer was ik met vriendinnen uit in Leiden, in een tent die De Kroeg heet. We hadden lekker gedronken, maar het is bij mij altijd maar afwachten hoe de alcohol valt. Deze avond kreeg ik een ontzettend agressieve dronk, en ik kreeg zin om dingen te slopen. Ik stond in het rokershok in de kelder, en daar hing een heel ouderwetse lantaarn aan de muur. Ik vond het zo'n lelijk ding dat ik er boos van werd, en het van de muur wilde trekken. Eigenlijk had ik het gemunt op de stereo-installatie die erachter hing, maar dat bleek een te ambitieus plan. Na een aantal minuten sjorren kwam de lamp van de muur, en hij liet een een groot, gapend gat achter. Mijn sloopdrift was gestild en ik was alweer gezellig met vriendinnen aan het kletsen, toen ik op mijn schouder getikt werd door een bewaker. Iemand had geklikt en ik moest met hem meelopen, omdat ik uit de kroeg zou worden gezet. Ik had nog helemaal geen zin om naar huis te gaan, dus zei ik – extreem verontwaardigd – dat "een jongen met zwart haar" de lamp eraf had getrokken, en ik juist geprobeerd had hem te repareren. Ik heb de bewaker nog even geholpen met zoeken naar "de jongen met zwart haar", maar na een tijdje gaf hij het op, en ik mocht blijven.

Een paar jaar geleden bezocht ik, samen met een vriendin, nogal wat drum-'n-bass-feestjes. Dat is best heftige muziek – en om het de hele avond vol te kunnen houden, nam ik wel eens wat pep mee. Zo ook tijdens een feestje in de Melkweg in Amsterdam. Omdat de Melkweg een nogal streng drugsbeleid heeft, deden we redelijk voorzichtig en namen we af en toe een sleutelpuntje op de wc. Er waren maar een paar hokjes, veel te weinig voor de hoeveelheid mensen die er gebruik van moesten maken, dus mijn vriendin en ik besloten snel samen een wc in te duiken. We waren druk en heel hard met elkaar in gesprek, moesten allebei nog plassen en het lukte niet met de sleutel, dus het duurde allemaal wat langer dan gepland. We hadden daardoor niet in de gaten dat de rij buiten het hokje steeds korter werd, en het geluid steeds minder hard. Net op het moment dat het doodstil was, nam ik een luide snuif. Bleek dat er net een bewaker de dames-wc in was gelopen om te kijken of alles wel goed ging met ons. We moesten meekomen en alles dat we bij ons hadden, een gram pep, inleveren. Ik bleef maar smeken of ze mijn moeder alsjeblieft niet wilden bellen, terwijl ik op dat moment al meerderjarig was. We werden direct de club uitgezet.

Ik was 16, en mijn vriendinnen en ik gingen in Haarlem altijd naar hetzelfde café. Het was een ontmoetingsplek voor jongeren en studenten – en in het weekend was iedereen compleet zat, en werd er heel veel gejat, gekotst en gevochten. Op een vrijdagavond zaten we weer in hetzelfde café, en het was als vanouds gezellig druk. We dronken veel, en ik was nogal geil. Mijn toenmalige vriend was er die avond ook, en ik besloot dat ik hem wilde, hier en nu. We doken een wc-hokje in om seks te hebben. Er waren daar maar twee wc's, waarvan er meestal wel één stuk was, en wij hielden het andere hokje heel lang bezet. Op een gegeven moment werd er keihard op de deur gebonsd, en hoorden we iemand zeggen: "Jongedame, gaat het wel? Doe de deur open!" Ik zei maar dat ik héél ongesteld was, in de hoop dat hij weg zou gaan, maar hij bleef maar bonzen. Uiteindelijk moesten we de deur toch echt opendoen en keken we, heel schuldbewust, recht in het gezicht van een gigantische uitsmijter. Ik probeerde er nog een vriendelijk lachje vanaf te komen, maar we werden linea recta naar buiten gesleurd.

Ik was met vriendinnen uit in de Patronaat in Haarlem. Ik liep terug van de bar met een drankje in mijn hand, toen ik een man tegen een andere man "Smerige homo!" hoorde sissen. Ik twijfelde geen moment, en gooide mijn drankje over zijn kruis heen. Bleek het een homostel te zijn dat elkaar altijd zo noemde, op een liefkozende manier. Ze konden er helaas niet om lachen en ik werd naar buiten gebonjourd, wat ik achteraf ook wel begrijp. Die mannen moesten midden in een uitgaansgelegenheid aan wildvreemden uitleggen hoe zij elkaar intiem aanspraken.

Ik was met vriendinnen naar een feest in Paradiso. We stonden op het podium te dansen bij de dj, toen een vriendin zei dat ze heel nodig moest plassen. Je hebt daar naast het podium heel lange gordijnen hangen, waar ze achter is gekropen. Ze liet haar broek tot op haar enkels zakken en plaste zo op het podium. Terwijl ze nog aan het plassen was, werd het gordijn ineens met een ruk opzij geschoven en keek ze recht in de ogen van een bewaker. Hij vroeg haar heel kwaad waar ze in hemelsnaam mee bezig was. Ze zat daar redelijk beschut, dus niet veel mensen hebben haar gezien, maar het was wel een heterdaadje. Ze had nauwelijks tijd om haar broek omhoog te trekken, en werd de club uitgezet. Met diezelfde vriendinnengroep ben ik tijdens Oud en Nieuw een keer in een gevecht geraakt met een paar jongens, die ons al de hele avond lastigvielen en betastten. We gingen vrij agressief de confrontatie aan, en toen zijn wij er door de uitsmijter uitgezet. Uiteindelijk kwamen die jongens toch naar buiten, en begon er een soort gevecht. Kun je het je voorstellen? We hadden allemaal korte, feestelijke jurkjes aan, maar gingen als beesten tekeer. Eén vriendin hing over een hekje heen om iemand uit te dagen en je zag, nou ja, alles. De volgende dag hebben we aangifte tegen die jongens gedaan, en zijn ze in voorarrest gehouden. Een jaar later moest ik nog getuigen, maar ik heb er nooit meer iets over gehoord.

Achteraf had ik beter moeten weten, ik heb me al vaker misdragen in Paradiso, waarna ik er ook niet meer mocht komen. Bovendien had een vriend van me hetzelfde geintje al een keer eerder uitgehaald, zonder veel succes. Maar blijkbaar leed ik die avond aan selectief geheugenverlies. Het was druk aan de bar en ik stond netjes te wachten op mijn beurt. Vijf minuten werden er tien, maar omdat ik zelf lang achter de bar heb gewerkt weet ik hoe irritant het is als mensen naar het barpersoneel gillen of met briefgeld in hun gezicht staan te zwaaien. Na vijftien minuten werd ik een beetje vinnig, dus boog ik me wat verder over de bar. Ik zag iedereen genieten van hun biertjes en ondertussen waren de wachtenden om me heen alweer aan het dansen, met hun koude biertjes. Na twintig minuten en een paar keer "Joe, sorry!?" te hebben geroepen, had ik er genoeg van. Ik boog me volledig over de bar, pakte een glas, gooide de tap open en tapte het perfecte biertje, met twee vingers schuim. Natuurlijk zagen ze me toen ineens wel, en de beveiliging kwam op me af. Ik rende het publiek in en leek ze afgeschud te hebben, maar toen ik later naar de wc ging herkenden ze me, en werd ik er alsnog uitgezet. Ik ging wel met een voldaan gevoel naar huis.

Ik was 17 en zat nog op de middelbare school. Ik verveelde me in die periode altijd vreselijk, en ging daarom heel veel uit met vrienden. Het standaardprotocol was om op donderdagavond te gaan stappen. Tussen sluitingstijd en de eerste bus terug naar school ontbeten we altijd bij een kroeg waar vrienden van me werkten. Ik ben heel vaak zonder slaap en nog steeds volledig lam terug naar school gegaan. Meestal spijbelde ik, maar het eerste lesuur op vrijdag, gym, was heel vermakelijk. Eén keer, tijdens zo'n donderdagavond, kwam ik de stagiair van mijn gymleraar tegen. Hij was echt zo'n typische, blonde surfgod: veel te heet om les te geven aan puberende meisjes. De club waar we die avond heengingen had een balkon, en met uitzicht op de dansvloer heeft hij me daar gevingerd. Toen hij rond vijf uur vroeg of ik met hem mee naar huis ging, zei ik nee. Ik moest die ochtend nog gymmen. * Deze namen zijn gefingeerd, maar bekend bij de redactie.