In een onlangs verschenen interview in GQ vertelde Paul McCartney dat hij weleens samen met zijn vriend en bandlid John Lennon had gemasturbeerd. “Wat er gebeurde was,” vertelde McCartney in het interview, “we waren bij John thuis met een paar vrienden. En in plaats van dat we gewoon lazarus werden en gingen feesten —ik weet niet eens meer of we bleven slapen— zaten we allemaal op een stoel te hangen, en het licht was uit. Iemand begon zich af te trekken, en toen deden we dat allemaal maar. Dan riep iemand ‘Brigitte Bardot! Oooh!’ en dan begon iedereen weer te rukken. Volgens mij was het John die op een gegeven moment ‘Winston Churchill!’ riep. Maar het gebeurde maar één keer. Of misschien twee keer. Het was niet heel bijzonder ofzo.”De anekdote werd razendsnel overgenomen door andere media. De New York Post kopte op z’n voorpagina “Come Together: Beat the Meatles” en The Cut kwam met een lijst van Beatles masturbatiewoordgrapjes (“Til There Was Goo," "Eight Yanks A Week," “Do You Want to Know a Secret About the Beatles — It’s That They Masturbated Together”). Noisey ging zelf voor de titel “Dit is een verhaal over Paul McCartney en John Lennon die samen aan hun pik zitten”. Twee dagen na het interview in GQ stond het hele voorval al op Know Your Meme.Maar de groepssessie van Paul was eigenlijk helemaal geen nieuws — er was al over talloze keren over geschreven in allerlei Beatlesbiografieën, waaronder de officiële biografie van Paul zelf. Ik ging door een obsessieve Beatles-fase als tiener en daarom was mijn eerste reactie op dit nieuws dan ook: maar dit wisten we toch allemaal al? Na wat research op Tumblr en Livejournal werd mijn vermoeden snel bevestigd. Beatles-fans hebben al honderden keren quotes gedeeld over de circlejerk van John en Paul.Dit is hoe Paul het masturbeerrondje twintig jaar geleden beschreef. De quote komt uit zijn officiële biografie Paul McCartney: Many Years From Now uit 1997 waarvoor Barry Miles hem uitvoerig heeft geïnterviewd. Pauls verhaal is nauwelijks veranderd sindsdien, waarschijnlijk omdat het een anekdote is die hij vaker heeft opgedist:
Advertentie
Eigenlijk werd dit stukje Beatles-folklore gewoon gefactcheckt door auteur Christ Heath van GQ, maar het interview ging ook over de ontmaagding van George Harrison en de manier waarop Stuart Sutcliffe werd vervangen door Paul als bassist van The Beatles. Allemaal dingen die verloren zijn gegaan in haastig getypte stukjes over dit interview. John Lennon deed ook niet geheimzinnig over de gezamenlijke ruksessie — hij heeft er zelfs een toneelstuk over geschreven dat meer dan tienduizend keer is uitgevoerd (geen zorgen, daar komen we straks op terug). Met andere woorden, fans van The Beatles wisten al lang dat Paul en John weleens samen een potje sjorden. De twee konden er blijkbaar niet over ophouden.
Advertentie
Het verhaal wordt ook op een vergelijkbare manier verteld in John Lennon: The Life (2004) en Paul McCartney: The Life (2016), allebei geschreven door Philip Norman (Norman treedt iets verder in detail wat Lennons masturbatiegewoontes betreft, zoals die keer dat hij zich voor een weddenschap negen keer aftrok op een dag, of dat ze Gina Lollobrigida en Frank Sinatra riepen in plaats van Bardot en Churchill); de memoires van circle jerk-deelnemer en masturbatie-uitdager Pete Shotton met de titel John Lennon In My Life (1983); The Cambridge Companion to the Beatles (2009) door Kenneth Womack; en Paul McCartney: A Life (2009) door Peter Ames Carlin. De acteur Victor Spinetti, die vaak samenwerkte met The Beatles, had zo zijn eigen versie van het verhaal, te lezen in zijn memoires Up Front: His Strictly Confidential Autobiography (2006). Hij schrijft dat deze groepsmasturbatie jaren later plaatsvond, na de roem en juist met de andere Beatles. Groepsmasturbatie was volgens Spinetti een manier voor de Fab Four (of Fap Four, sorry) om de tijd te doden tijdens een tour of de opnames van een Beatles-film (Spinetti speelde in drie daarvan). Hij schrijft:De ruksessies die we hadden in onze jonge jaren vonden plaats bij Nigel Whalley thuis in Woolton. We bleven daar overnachten, zaten allemaal in leunstoelen, deden het licht uit en wat je dan doet als hormonale puber, je begint te rukken. Meestal riep iemand “Brigitte Bardot! Oooh!” om de spanning naar een hoger level te tillen. Maar als iemand, en waarschijnlijk John, dan “Winston Churchill!” riep, dan was iedereens concentratie gelijk weer ver te zoeken.
Spinetti werkte uiteindelijk samen met Lennon aan de theaterversie van het masturbeerverhaal en John schreef een toneelstuk over aftrekken met Paul. Ze noemden het “Four In Hand” en het was onderdeel van de naakt-musical Oh! Calcutta van de Britse dramacriticus Kenneth Tynan die in 1969 in première ging. Andere deelnemers waren onder meer Samuel Beckett en Sam Shepard. Tynan wilde dat Lennon een sketch zou maken van het verhaal voor Oh! Calcutta, met de toepasselijke titel “Liverpool Wank”. Volgens Norman was Yoko Ono enthousiast over het idee, en coachte ze John bij het schrijven ervan.In het stuk zitten vier mannen —drie groepsmasturbatiepro’s en een nieuwkomer die George heet —te masturberen voor een telepathisch scherm vol naakte vrouwen en, dankzij George, de Lone Ranger. De revue (waarvoor Beatlesproducer George Martin speciaal een soundtrack opnam bij Abbey Road) werd gezien als pervers (rechtse activisten probeerden de boel tegen te houden en er werd zelfs onderzoek gedaan naar de obsceniteit van het stuk) en zeer succesvol. De première in 1969 was in New York en het stuk werd in de jaren zeventig en tachtig meer dan tienduizend keer gespeeld in New York, Londen en Madrid. Het theaterstuk staat in zijn geheel op YouTube. Als je benieuwd bent naar het gemasturbeer, kijk dan vanaf 1:33:42. Graag gedaan.Het interview met Paul McCartney in GQ was maar het puntje van de ijsberg als het gaat om de gezamenlijke rukgeschiedenis van The Beatles. Rob Sheffield, de auteur van Dreaming the Beatles, zegt op Twitter dat het vreemd is dat dit masturbeerverhaal van John en Paul helemaal was vergeten, aangezien ze er allebei zo veel over hebben gepraat en geschreven. Dat klopte, tot nu toe dan. Het heeft misschien vijftig jaar geduurd voordat de wereld het wilde horen, maar inmiddels weet iedereen waar het circlejerkverhaal thuishoort: in de officiële canon van The Beatles.Ik wist dat ze niet echt cynisch of blasé waren geworden, want ook als ze ver van huis met elkaar opgescheept zaten, was het spannendste dat ze konden bedenken om te doen een kinderachtig ruk-spelletje. Dan lagen ze in het donker naast elkaar als schooljongetjes in een slaapzaal, en was het de kunst om iets te roepen waardoor de rest gelijk een slappe kreeg. Ze begonnen allemaal te masturberen, en dan riep John bijvoorbeeld “Madame de Gaulle!” Als dat niet genoeg was om de rest uit het bed te laten rollen van het lachen, probeerde hij “Richard Milhous Nixon”.