Toen ik negen jaar oud was stond ik bij mijn oma in de achtertuin in de weerspiegeling van water in een plastic emmer naar een halfverduisterde zon te turen. Dat zou beter voor de ogen zijn en maakte dit unieke astronomische verschijnsel, dat met veel bombarie was aangekondigd, nog mysterieuzer dan het al was. Niet veel later moest ik een bril.Of er een direct causaal verband is tussen deze twee gebeurtenissen weet ik niet. Ik durf wel te beweren dat zonsverduisteringen een constante bron van desillusie zijn.Toch weerhield deze apotheose van saaiheid mensen er niet van de astronomicus in zichzelf de overhand te gunnen en de volgende weergaloze plaatjes te schieten. Laat ze goed op je inwerken, de volgende zonsverduistering is pas weer in 2022.