Het was mei, en alles was weer seksisme

Vrouwenharten: niet bestand tegen bijvoorbeeld de charme van een fraaie, schappelijk geprijsde fles.

Mei is zowat voorbij, en de maand was wat vrouwenhaat betreft op z'n minst roerig te noemen. De Nigeriaanse overheid zegt te weten waar de nog altijd vermiste meisjes zijn, maar omdat er verder niet veel schot in de zaak zit, beginnen de meisjes het zelf maar te regelen: er zijn er deze week vier aan Boko Haram ontsnapt. Dat betekent dat er wel nog 219 gevangen zitten, maar het is een begin. Elliot Rodger schreef deze maand een zelfmedelijdend manifest van 141 pagina's waarin hij aankondigt alle vrouwen te willen straffen voor het feit dat ze geen seks met hem willen. Hij vermoordde vervolgens zes mensen en verwondde er nog dertien. Rats, allemaal mooie levens voorbij omdat hij een wapen had en vond dat hij recht had op een lekker mokkel. Hier in Nederland was het qua seksisme allemaal wat minder excessief, maar het was desalniettemin weer een maandoverzicht waard.

Zo liet de rechtbank in Den Haag weten dat het bij sollicitaties voor rechters in de toekomst mogelijk de voorkeur gaat geven aan mannen. Er zijn namelijk onevenredig veel vrouwelijke rechters. De rechtbank wil graag meer gelijkheid uitstralen, en daar zijn meer mannen voor nodig. Daar is wat voor te zeggen: wie gelijkheid tussen de seksen wil (IK! IK! IIIIIIK!), wil niet dat vrouwen de onnatuurlijke overhand krijgen. Ik denk trouwens niet dat we om dit vrouwenoverwicht in de rechtszaal meteen in paniekfase rood hoeven te schieten: het concept 'vrouwelijke rechter' bestaat pas sinds 1947, en pas in 2008 waren er precies evenveel vrouwelijke als mannelijke rechters. Vóór 2008 waren er meer mannelijke rechters, en toen hoorde je ook weinig mensen klagen. Maar goed! Maar goed. Gelijkheid is gelijkheid. Ben ik voor.

Prima dus, maar door dit artikel van Trouw word ik er toch weer kwaad van. Het stelt dat vrouwelijke rechters niet zwaarder, lichter of anders straffen dan mannen, maar dat er "volgens deskundigen" tóch drie redenen zijn om niet zo veel vrouwelijke rechters te hebben. Kijk dit zijn ze:

1) Representativiteit. De rechtbank zegt graag een afspiegeling van de maatschappij te willen zijn, en met onevenredig veel vrouwen klopt dat niet meer. Eh, ja. Dat klinkt leuk, maar bij de rechtbank werken ook onevenredig veel oud-rechtenstudenten met bovengemiddelde jaarinkomens. Daar gaat het al een beetje mis met die afspiegeling van de maatschappij.

2) Cultuurverschillen. Iemand uit een cultuur waarin vrouwen minderwaardig gevonden worden zou zich vernederd voelen door het vonnis van een vrouw. Ik geloof niet dat iemand dit iets kan schelen behalve de deskundige in dit artikel, strafrechtafvocaat Theo Hiddema, dus ik hou nu op met deze zin.

En 3) Sfeer. SFEER, ja. Ik quote hier voor het gemak strafrechtdiva Theo Hiddema even: "Mannen zijn toch op zoek naar gelijkgestemden. We hebben onze eigen gedachten en hormonen, van waaruit we gevoelens en meningen ontwikkelen. Het lucht op daar van man tot man over te spreken. Een man snapt het."

Theo Hiddema vindt het niet meer zo gezellig in de rechtszaal, met al die wijven die zijn gevoelens en meningen niet snappen. Dames, laten we ons collectief terugtrekken uit het openbare leven, zodat Theo Hiddema weer gewoon van man tot man over zijn gevoelens kan praten. WIL JE DAAR MISSCHIEN EEN LEKKER KOPJE VERSE MUNTTHEE EN EEN GLUTENVRIJE SCONE BIJ, THEO?

De vrouwelijke seksualiteit heeft de afgelopen maand ook een flinke klap opgelopen, want je zou dus kanker kunnen krijgen van iemand beffen. We hebben er als maatschappij eeuwen over gedaan om te accepteren dat vrouwen ook van seks genieten, en dan krijg je dit. Blijkt beffen weer dodelijk te zijn. Ik wil niet letterlijk zeggen dat dit één groot patriarchaal complot is om mannen een reden te geven niet meer te hoeven beffen, maar typisch is het wel. De zonzijde: door orale seks opgelopen keelkanker is makkelijker te genezen dan gewone keelkanker, dus sowieso is het op veel vlakken het ideaalste soort keelkanker.

Het FD deed een special over vrouwelijke ondernemers, maar de niet-stereotyperende icoontjes voor de infographics waren al vrij gauw op. 

Pauw en Witteman - de dagelijkse borrel waar elke keer opvallend veel worst geserveerd werd - is ermee opgehouden. Voordat ze de stekker eruit trokken nodigden ze op 21 mei nog gauw alle (zes) vrouwen in hun rolodex uit voor een speciale 'ladies night'-aflevering. Mocht je het gemist hebben, lees dan deze samenvatting op Spunk, die treffend de totale verwarring bij de kijker weet uit te drukken. Het gesprek ging vooral over waarom er zo weinig vrouwen in serieuze praatprogramma's als Pauw & Witteman komen. De redactie van zo'n show is altijd op zoek naar vrouwelijke gasten, maar de vrouwen willen blijkbaar zelf niet. Ze vinden dat ze niet genoeg verstand van zaken hebben, hebben geen oppas of gewoon geen zin om op Twitter het onderwerp van een discussie te zijn over of er wel of geen piemel in moet.

Ik vind dit moeilijk. Pauw & Witteman-eske programma's zijn enorm populair. Het is belangrijk dat vrouwen en niet-roomblanke mannen daarin een stem krijgen. Maar ik kan niet oordelen over vrouwen die geen zin hebben om te gast te zijn: ik heb zelf nog nooit zin gehad om een aflevering Pauw & Witteman uberhaupt te kijken. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om daar in de studio te zitten en niet je televisie uit te kunnen zetten. Het plezier van een programma waarbij mensen aan een tafel hard praten en elkaar in de rede vallen ontgaat me. Ik wil wel, maar het lukt niet. Ik geef het internet de schuld. Met alle afleveringen van The Good Wife en het volledige A Wiki of Ice and Fire vrijelijk toegankelijk onder mijn vingertoppen valt de noodzaak weg om te blijven kijken naar Jeroen Pauw die iemand een vraag stelt waarop ik het antwoord niet per se hoef te horen. Ik laat deze kwestie dus even aan me voorbij gaan.

En dan was het de hele maand mei mogelijk om te stemmen op de VROUW Awards 2014. Ah, VROUW, bijlage van De Telegraaf voor mensen die De Telegraaf niet luchtig genoeg vinden. De site van VROUW is altijd een feest: op het moment van schrijven zijn op de voorpagina koppen te lezen als "Ik schaam mij voor mijn snorretje"en "Oh nee, baby bij geboorte verwisseld!". Bij een stuk over zelfrijdende auto's staat dat deze innovatie zo ideaal is omdat je wat anders kan doen dan op de weg letten: "Lak je nagels, doe je haar of hang uren aan de telefoon!" Voor iets dat VROUW heet, heeft het blad een verrassend smal beeld van wat een VROUW bezighoudt.

Hoe dan ook, bij de VROUW Awards 2014 worden geldprijzen uitgereikt aan bijzondere vrouwen die de vrouwenzaak wereldwijd vooruit geholpen hebben. Oh nee, niet: "De VROUW Awards worden uitgereikt aan onder andere producten, winkelketens en ambassadeurs welke het leven van vrouwen veraangenamen." Joe: "Welke wonderlijke foundation, magische vlekkenbestrijder of overheerlijke snack zal dit jaar winnen?" Mágische vlekkenbestrijder! Dat mag wel even genadeloos in het zonnetje gezet worden, ja. Stemmen kon tot en met gisteren, de uitslag is op 3 juni en Dapnhe Deckers reikt de prijzen uit, want wie anders!

Slechtste gebruik van het internet, deze maand:
Quest heeft een stukje internet gebruikt voor de quiz "Ben jij een echte man of een echte vrouw?" Er staan vragen in als "Hoeveel paar schoenen heb jij?" met als mogelijke antwoorden méér of minder dan vijftien, en een plaatje van twee tietvormige bergen naast elkaar met de vraag of je er tieten of een landschap in ziet. Ik dacht steeds dat er een soort grapje zou komen, maar dat was niet zo. Ik bleek gewoon 53% man. Allemaal lekker prima dom, maar het is onderdeel van iets dat Quest Test Nederland heet, waarvan Quest zegt: "Doe je mee? Jij leert wat over jezelf en wij verzamelen data voor artikelen in Quest." Dat is toch wel een uitholling van het concept 'data'.

Beste gebruik van het internet, deze maand:
Men Taking Up Too Much Space on the Train is al heel lang een heel fraaie Tumblr die foto's plaatst van een van de irritantste dagelijkse excessen van de patriarchie: mannen die onnodig en onevenredig veel openbare ruimte innemen. Door breeduit te zitten. Zo bijvoorbeeld:

Maar nu is er Saving Room for Cats, waarmee een pluizige draai aan deze subtiele vorm van fysieke onderdrukking gegeven wordt. Het blog suggereert dat mannen zo breeduit zitten om ruimte te maken voor poezen. Zo, bijvoorbeeld:

Aaaahw. Ik zeg dit met gezonde tegenzin, maar: uitstekend gespeeld, patriarchie! Punten voor jou.

(Beyoncé is deze maand op vakantie.)

Weet je wanneer ook alles seksisme was? In december, januari, februari, maart en april. En in de maanden en eeuwen daarvoor op zich ook.