Deze arts snijdt de voorhuid van jongens af maar is daar fel op tegen

In Scandinavië is voor de zoveelste keer een discussie over jongensbesnijdenis losgebarsten. Twee jaar geleden kwam het onderwerp in Noorwegen weer in opspraak na de dood van een islamitische baby die werd besneden. Sindsdien vliegen religieuze organisaties en medici en kinderrechtenorganisaties elkaar in de haren. Met een Godwin in de hand verdedigen vooral joodse organisaties hun vrijheid van godsdienst. Tegenstanders, waaronder de Kinderombudsmannen van Zweden, Finland, Noorwegen, Denemarken en IJsland, spreken openlijk van schending van kinderrechten.

De Noorse minister van Volksgezondheid Bent Høie heeft nu een nieuw een voorstel ingediend: hij wil jongensbesnijdenis alleen nog toestaan in ziekenhuizen, als een compromis tussen de wensen van religieuze minderheden en de gezondheidszorgen van tegenstanders. De oppositie heeft felle kritiek op het wetsvoorstel en blijft een wettelijk verbod op jongensbesnijdenis eisen.

Een besnijdenisdoos uit de oude doos.

In Nederland is het debat over jongensbesnijdenis nooit echt van de grond gekomen. Zelfs niet nadat de beroepsvereniging van artsen - de KNMG - zich uitsprak voor een wettelijk verbod op niet-therapeutische jongensbesnijdenis. De meest artsen voeren de ingreep gewoon uit.

Zo ook Wouter van Kempen, huisarts in Gezondheidscentrum Schalkwijk in Haarlem. Hij besnijdt al vijftien jaar jongens, hoewel hij daar in zijn hart niet achter staat.

VICE: Hallo dokter, waarom besnijdt u jongens?

Wouter van Kempen: Ik kreeg op een gegeven moment veel islamitische patiënten en heb toen besloten om het zelf te gaan doen.

Hoe kijkt u zelf aan tegen jongensbesnijdenis?

Ik ben er zelf absoluut niet voor. Ik vind het niet nodig, niet mooi en niet verantwoord.

Echt waar?

Sterker nog, ik vind het een rare ingreep. Het zou eigenlijk verboden moeten worden.

Maar waarom doet u het dan?

Omdat ze het anders ergens anders gaan doen. Ik vind het belangrijk om naast mijn reguliere werk ook andere dingen te leren. Technische dingen. Ik ben daar handig in. Ik heb dan liever dat ik het doe dan dat mijn patiënten op zoek gaan naar iemand anders.

In andere landen zijn weleens ongelukken gebeurd, bij u ook?

In de vijftien jaar dat ik het doe is er niets verkeerd gegaan, maar bij elke medische ingreep bestaan risico's. Ook bij het verwijderen van keelamandelen. Of stel dat het jongetje dat ik besnijd ontzettend beweeglijk is? Dan kan er ook iets misgaan. Dat hoort bij het vak.

Voorstanders schrijven positieve uitwerkingen toe aan jongensbesnijdenis, zoals betere hygiëne en minder risico op HIV. Wat vindt u van die argumenten?

Daar geloof ik niets van. De enige reden waarom het gedaan wordt, is om religieuze redenen. Er is maar een hele kleine groep die het echt om medische redenen nodig heeft. Ik besnijd zo een vijftig tot zestig jongens per jaar, vijf of zes doen het om medische redenen. Bijvoorbeeld omdat de voorhuid zo nauw is dat het pijn doet.

Uw beroepsvereniging is voor een wettelijk verbod.

Ja, dat weet ik en dat maakt het lastig.

Als ik u zo hoor heeft u principiële bezwaren tegen jongensbesnijdenis, maar doet u het toch. Is het geen constante innerlijke strijd?

Ja, ik worstel er weleens mee, maar ik kan het aan. Daarnaast moet ik ook zeggen, dat door zo een ingreep een hele leuke band ontstaat met de ouders. Dat had ik ook altijd bij bevallingen. Als je zoiets meemaakt met een familie dan creëert dat een sterke band. Dat gaat nooit meer kapot. Zo is dat ook bij jongensbesnijdenis.