De vreemde vogels van Darkside

Nicholas Jaar doet echt alles verkeerd. Als zeventienjarige jongen begon hij wat dingen uit te proberen. Hij schraapte een paar sounds bij elkaar, bouwde enkele remixen, voegde wat stiltes toe op plekken waar je ze niet verwacht en gebruikte een traag tempo dat de nummers ongeschikt maakte om te draaien in clubs. De dingen die je juist niet moet doen als je door wilt breken in de house- en technoscene dus. Precies daarom werd Nicolas Jaar wereldwijd overal gedraaid en werd onbedoeld razend populair. Vervolgens kwam hij met het geniale plan om een album te maken dat iedereen slecht zou vinden. Terwijl hij juist niet aan de hoge verwachtingen die aan zijn plaat werden gesteld probeerde te voldoen, veroorzaakte deze een nog groter succes. Dat was precies het tegenovergestelde van wat hij ermee wilde bereiken: de wereld hield van zijn debuut, Pitchfork verkoos het tot Album van het Jaar en Nicolas kon niet ontkomen aan alle boekingsaanvragen.

Wat dacht de slimme Nico? Laat ik een project starten onder een naam die niemand kent. Dus richtte hij samen met zijn gitarist en vriend Dave Harrington het project Darkside op. Terwijl de twee aan hun debuut werkten, stuitten ze onderweg op het album van Daft Punk Random Access Memories. Ze vragen zich sterk af waarom nou juist 'Get Lucky' zo'n succes wordt en besluiten wat nummers te remixen. Ze hebben er zoveel plezier in dat ze binnen de kortste keren het complete album hebben gemixt. Het duurt niet lang of de hele wereld is in rep en roer over hun nieuwe project Darkside. Het is een feit: alles wat Nicolas Jaar doet, wordt een succes. Verzet is zinloos.

Nu presteren de twee hun debuutalbum Psychic en zij hopen diep van binnen dat de muziek alle mensen met hoge verwachtingen gaat teleurstellen. Ze laten het album, tegendraads als ze zijn, beginnen met een film van 11 minuten. Helaas zal ook deze poging tot anti-succes mislukken, want het wordt zonder twijfel een van de beste releases van het jaar.

THUMP: Hoe zijn jullie eigenlijk op het idee gekomen om 'Get Lucky' te mixen?
Nicolas Jaar: Dat is best een grappig verhaal. We waren bij mij thuis in mijn studio in New York en we hadden net ons album Psychic afgerond. En 'Get Lucky' was net uitgekomen…
Dave Harrington: Je hoorde het nummer echt overal!
Nicolas: Echt overal. Kort nadat het was gereleased, kende iedereen het nummer. Dus ik vroeg aan Dave waarom nu juist 'Get Lucky' zo populair was. Ik snapte het echt niet. Het gaat er niet om of ik het een leuk nummer vond of niet, ik begreep gewoon niet waarom het zo viral ging. Voor mij was het gewoon een liedje. Een normaal nummertje. Het klonk in mijn oren niet zo indrukwekkend. Dus vroeg ik Dave wat het zo geweldig maakt en toen zei hij dat het aan het rifje van Niles Rodgers te wijten is.
Dave: Het zijn de gitaren.
Nicolas: "De gitaren?" zei ik, "Echt?" Sinds we toch al in mijn studio waren, zocht ik 'Get Lucky' op in mijn Ableton Live en legde een loop op een rifje dat Dave goed vond. En ik dacht, fuck, hoe zou dit vertraagd klinken? Waarop ik het dus wat langzamer afspeelde op een normaal Darkside-tempo [lacht]. Nou ja, Darkside-tempo dus.
Dave: [lacht] Ja, een groovy tempo.
Nicolas: Precies, groovy. Dave pakte zijn gitaar en speelde wat over de loop heen. We dachten beiden, wauw, we moeten hier echt een remix van maken. Ik moet daarbij wel zeggen dat we het hele album binnen twee weken hadden geremixt. Het was super makkelijk en heel leuk om te doen. We konden zoveel dingen weglaten … [beiden lachen] en er stond zoveel op om te loopen.
Dave: En alles klinkt heel indrukwekkend.
Nicolas: Het klinkt heel goed, een erg drukke sound.

Voordat jullie het geremixt hadden.
Dave: Ja, precies. Dat merk je pas als je van een nummer slechts een flard hoort, er zit ongelooflijk veel in.
Nicolas: Maar als ik eerlijk ben – en daar hebben wij, tussen haakjes, verschillende meningen over – klonk het album wat mij betreft heel, heel druk. En nadat we twee of drie nummers hadden geremixt, zei ik: "Laten we alle poep schrappen. Laten we gewelddadig zijn." Het is heel goede muziek maar er gebeurt zoveel en het is voor iedereen een erg druk album."
Dave: Ja maar er staan ook een paar dingen op het album waar ik echt van hou. Op een bepaalde manier spreekt iets me heel erg aan. Misschien is het gewoon het gitaarspel dat ik heel indrukwekkend vind. Maar hoe meer je hoort en hoe meer dingen je loopt, des te meer ben je van mening dat het hele nummer met een effectpedaal moet worden opgenomen [lacht]. Dan zal het pas echt klinken, zoals de muziek eigenlijk bedoeld is.
Nicolas: Daarom begint onze remix-versie van het album gewoon met lawaai. Een track met alleen herrie. We wilden mensen aan het praten krijgen over het feit dat het album gemaakt is van geld. Het hele ding is geld. Iemand smijt met geld naar jullie. Dat is natuurlijk helemaal prima, weet je, we verdienen ook ons brood met onze muziek. Maar hier leek gewoon zo op de standaard boodschap "bringing back human to the music". Dave: Dat is het hele punt.
Nicolas: Dat klopt gewoon van alle kanten niet.
Dave: Wist je dat we twee jaar eigenlijk non-stop op tour zijn geweest waarop we elke avond menselijke muziek maakte live op het podium, elke avond weer anders. Op dat punt ben ik het gewoon echt niet eens met Daft Punk. Waar hebben zij het eigenlijk over? Wij doen dit continu, muziek voor de mens, dat is wat wij maken.
Nicolas: Daarom hebben we dit icoon, dit werk, dit album van Daft Punk, dat aan echt niemand is ontgaan, uitgekozen. We hebben het gedoopt tot ons canvas en wij zullen het vernietigen

Dus jullie wilden eigenlijk tegen de mensen zeggen, dat helemaal niet Human After All is.
Nicolas: We wilden op dat gebied in ieder geval een discussie op gang brengen. Het gaat om de tegenstellingen op dit album. Het eerst nummer heet iets van 'Bringing life back to music'? Dave: 'Give life back to music'.
Nicolas: Dat ja! Dat is hun eerste statement! En dat op een van de duurste albums van de afgelopen tien jaar.
Dave: Ze laten het lijken alsof je om muziek echt leven in te blazen, je de duurste studio-muzikanten van nu moet betalen en de duurste PR-afdeling ter wereld moet inschakelen. Nicolas: Zie je dat ook? Het is vreemd. Het is een beetje raar, toch? [lacht] Of niet soms? Het was voor ons best spannend om 'nee' te zeggen. Het is iets heel menselijks, om gewoon dingen zelf door te maken wanneer je ze zelf maakt, in plaats van dat je er mensen voor aanneemt. Het is heel duidelijk kapitalistisch om een drummer te betalen, zodat hij muziek voor je inspeelt. Dat is schijnheilig.

Luisteren jullie naar het oude werk van Daft Punk?
Nicolas: Jazeker, we zijn gek op het vroegere dingen van Daft Punk.
Dave: Je kent het wel, je kunt fan zijn van iets en toch de dingen van je helden volledig af willen kraken.

Waren er geen problemen met het label van Daft Punk? Jullie gebruiken hun geluiden, de songtitels, alles. Hadden jullie daar een soort goedkeuring voor nodig?
Dave: Allereerst wil ik even vermelden dat we het album netjes in de winkel hebben gekocht. We hebben niks gejat [lacht].
Nicolas: We hebben er tien dollar voor betaald.
Dave: Dus er geld voor neergelegd. Daarna hebben we het helemaal geremixt. We hebben daaraan helemaal niks verdiend, het heeft ons alleen maar geld gekost.
Nicolas: We hebben het nog gemastered, dus het heeft ons zelfs meer gekost.

Dus er heeft zich niemand van het management van Daft Punk bij jullie gemeld? Dave: Ik heb een vriend die met Thomas Bangalter werkt. Toen we de muziek publiceerden, stuurde hij me een sms'je waarin hij liet weten dat hij het supertof vond en dat hij het aan 'the guys' door zou sturen [beiden lachen].

Dave, we praten nu al zo lang over Daft Punk , maar waarschijnlijk kenden de meesten je niet voor het Daftside project. Stel jezelf eens voor.

Dave: Ja inderdaad. Ik was het grootste deel van mijn leven jazz-bassist , totdat ik Nico via een vriend ontmoette. Ik heb altijd gitaar gespeeld, maar nooit als onderdeel van een band. Ik heb altijd experimentele muziek gemaakt, zelfs rock muziek en dat soort dingen en toen begon ik te werken met Nico en werd een echte gitarist. Muzikaal kom ik eigenlijk meer uit de noise.

En hoe komt het dat jullie nu met zijn tweeën muziek maken?

Dave: Ik ben al langer deel van Nico's live band, al de laatste twee, drie jaar. En een keer toen we aan het chillen waren, zaten we samen in een hotelkamer hier in Berlijn en dachten, laten we een keer proberen om samen een lied te schrijven. Laten we jammen, laten we wat uitproberen. We hadden die avond geen concert gespeeld, dus we hadden nog genoeg energie over en begonnen het lied " A1 " te schrijven, dat we vervolgens gepubliceerd hebben op onze eerste EP. Het was leuk en het ging soepel en het was iets nieuws voor ons beiden, dus sindsdien zijn we samen muziek blijven maken.

Was het logisch om een compleet album te maken, of hoe kwamen jullie daar eigenlijk bij?

Nicolas: Wat gebeurde was dat we deze eerste EP met drie Songs gemaakt hebben en daarna voor onszelf een concert boekten in de Music Hall in Williamsburg, New York. Daar past achthonderd man in, dus best groot. Toen de gig bevestigd werd, zei ik tegen Dave, wat zullen we spelen (ze lachen allebei). Dat is echt gebeurd. We zijn eigenlijk een stel mafkezen. Ik bedoel, we hebben het volledige Daft Punk album geremixt, dat doen normale mensen niet (ze lachen nogmaals). Okay, wat moesten we spelen? Die EP is in totaal zeventien minuten lang. Dan blijven er nog 43 minuten over om tot een uur te komen.

Dave: Zo brachten we de daaropvolgende maanden door met jammen en het schrijven van nieuwe muziek en dat was de geboorte van de projecten die nu op dit album staan.

Nicolas: We schreven veertig minuten nieuwe muziek. Natuurlijk is daarvan niet alles op het album te horen, maar op de avond hebben we alles gespeeld. En het was uitverkocht, hoewel officieel slechts de naam Darkside viel, niet Nicolas Jaar. Toen wisten we dat er iets bijzonders gebeurde. We hebben drie songs onder deze naam uitgebracht en achthonderd man liepen uit in New York. Helemaal te gek!

Dave: Eigenlijk was de ervaring tijdens het concert nog veel vetter. Het was magisch.

Nicolas: Het was compleet anders dan al mijn solo shows.

Dat wilde ik juist vragen, want jullie hebben al sinds twee jaar samen live gespeeld. Waar is het onderscheid?

Nicolas: Dave en ik kunnen nu tot op een bepaald punt gaan met mijn muziek. Weet je, mijn muziek is een beetje delicater, een beetje vrouwelijk misschien (Dave giechelt op de achtergrond) haha, weet je, het heeft iets ffleurigs, het is als deze badkuip (wijst naar de badkuip in de hotelkamer). Mijn muziek gaat over liefde en dat soort shit. Met Dave is het wat anders, het gaat over lawaai, duisterheid, felheid en kracht! Vuur! (beide lachen) We willen over moeilijke diepgaande shit praten…

Dave: Zon, maan, verlangen.

Nicolas: Verlangen, precies! Verlaaaaaangen.

Dave: Big deal.

Nicolas: Het is spannend. Niet dat we erover kunnen praten, maar het nu eenmaal gebeurt als we met elkaar praten. We botsen nu eenmaal op die manier. Als we voor een publiek staan krijg je geen rustige, sexy zaken. Je krijgt ZON (lacht).

Dave: WOESTIJN!

Nicolas: En we kunnen dat tot het einde drijven. Als alleen hij en ik voor een publiek staan, kunnen we tot het einde gaan. Dat betekent, dat ik geen angst heb dat het te hard wordt. Veel harder, veel sneller, richting techno. Kan me niet schelen. Terwijl het een ander project is. Met mijn muziek maak ik ook vaak snellere en hardere muziek. Maar het blijft binnen een delicaat bereik, begrijp je?

Dave: Ietwat fleurig (lacht).

Nicolas: En dat is ook de reden, dat ik niet in mijn eentje dat Daft Punk album geremixt heb, als Nicolaas Jaar. We hadden daarvoor echt die agressie en die Darkside ideeën nodig.

Dave: Als je met zijn tweeën bent, kun je lekker rotzooien.

Nicolas: Gisteren hebben we daar nog over gediscussieerd. Gisteren hingen we in het Soho-House, waren we moe en dronken we Bloody Mary na Bloody Mary en zaten we te keten en keken elkaar aan en toen zei ik, als jij of ik hier alleen hadden gezeten, hadden we ons nooit zo debiel gedragen. We hebben de hele tijd mensen in de zeik genomen, dingen omgegooid, we waren volkomen leip. Alleen kan je dat niet, dan is het gewoon saai. Maar twee gasten kunnen echt voor rotzooi zorgen. Daar gaat het om bij Darkside. We kunnen voor gerotzooi zorgen en dat is spannend.

Denken jullie over de live-interpretatie, als julile de tracks opnemen?

Dave: Nee, überhaupt niet. We maken de tracks, om de tracks te maken.

Nicolas: Nu werken we net aan de live interpretatie en het is erg spannend. We vinden delen, die we opnieuw en opnieuw willen spelen, vijf minuten lang op repeat.

Dave: Ook als ze op het album maar dertig seconden duren.

Nicolas: Dat is echt spannend. We willen de mensen bij de shows onze Darkside wereld tonen.

En je speelt met zijn tweeën, zonder band?

Dave: We zijn een band. Dat is een belangrijke zaak, dat het echt alleen om ons gaat. Dat wij de band zijn. We spelen alles en we spelen alles live.

Nicolas: Dat is echt tof, omdat we al deze instrumenten werkelijk live bespelen. Dave speelt een stukje gitaarpart, hij loopt dat stukje gitaar en speelt een andere erove en erover ook nog synthesizer. En ik speel het Wurlitzer orgel en gebruik een sampler en dubbing en zing ook nog. Dat is toch indrukwekkend? Het is zo levendig.

Maar het is toch ook verdomd gecompliceerd, zeker als jullie met zijn tweeën zijn.

Nicolas: Ja man, maar het is onze baan!

Dave: Het is niet eenvoudig, maar het is leuk.

Je moet met acht armen spelen.

Nicolas: Ja zo zien we er echt uit. Maar het is zo tof. Als je al vijf jaar live speelt, wil je gewoon alleen maar mee doen. We hebben ondertussen een zo enorme uitrusting, zoveel instrumenten, dat ik daar alleen maar meer en meer mee wil doen.

Als je naar jullie nieuwe muziek luistert, ook de solo projecten van Nicolas of als je jullie live ziet, heb je vaak het geovel, dat jullie bewust tegen de verwachtingen in handelen.

Nicolas: Ja.

Zit daar een systeem achter, een plan?

Nicolas: Die vraag is eerder voor mij, of niet?

Ja, omdat ik jou muziek veel langer ken al.

Nicolas: Okay, dan zal ik hem maar beantwoorden. Heet feit dat mijn eerste album zo succesvol was, was een grote verrassing voor me, omdat ik nooit gedacht had, dat deze vorm van muziek zoveel aantrekkingskracht zou ontwikkelen. En er is een deel van mij, dat zich daar niet zo goed bij voelt, dat zoveel mensen mijn echte naam kennen. Dat brengt namelijk ook complicaties met zich mee. Daarom ben ik blij als ik een paar mensen kan enthousiasmeren en hen een psychedelisch project geven, dat een paar invloeden weerspiegelt, die mensen van mij niet kennen. Ik ben niet bang om mensen af te schrikken, terwijl dit album wat mij betreft goed is. En niemand afschrikt. Eerlijk. Het is een heel warm album, dat je hopelijk vraagt om vrienden te worden. Het is niet gemeen. Degenen die het een kans geven, worden niet afgeschrikt, ze vinden juist een nieuwe vriend.

Ik vermoed dat de mensen je ook na dit album nog meer zullen prijzen, ook als je aan hun verwachtingen wil voldoen.

Nicolas: Dat kan zijn, maar weet je, eigenlijk wil ik nu echt ophouden, over Nicolaas Jaar te spreken. Dat interesseert me niet.

Darkside's Psychic is op Matador/Other People verschenen. Koop het bij Amazon of iTunes.