Tien uur in de rij staan voor een avond, dat is pas toewijding. Wat ook toewijding is: negen uur in de trein zitten en één uur in het vliegtuig voor een avond. Bijna miste Malcolm Ohanwe zijn vlucht van Hamburg naar Amsterdam voor International R. Kelly Day in Amsterdams roemruchte dj-café Struik. Hij woont dan ook in München. In een iets te enthousiaste opwelling had hij zich vergist in het vliegveld. Ik sprak hem na de tergend lange reis, aan de vooravond van de R. Kelly tribute avond in een nog rustig Struik.
Advertentie
Wie ben je en waarom ben je zo ver gereisd voor deze avond?
Ik ben Malcolm Ohanwe en ik werk voor de Beierse radio. Ik ben net als jij een muziekjournalist. Toen ik opgroeide in München – ik ben half Palestijns, half Nigeriaans – was R. Kelly een groot voorbeeld. Als klein kind hoorde ik I Believe I Can Fly en dat heeft me geïnspireerd om te doen wat ik nu doe. Ik hoorde You Are Not Alone en voelde me minder alleen.Ben je hier ook als muziekjournalist?
Nee, ik ben hier echt heen gekomen als R. Kelly fan. Ik volg het evenement in Struik al twee jaar op de voet via Facebook. Twee weken geleden dacht ik ineens: laat ik het gewoon doen, laat ik erheen gaan. Ik heb als een gek de goedkoopste vlucht naar Amsterdam geboekt, Maar ik ben nogal impulsief en niet altijd even secuur. Stom genoeg kwam ik er gisteren dus achter dat ik in mijn enthousiasme het vliegtuig vanaf Hamburg had geboekt in plaats van München. Ik had nog maar 12 uur om van München naar Hamburg te komen en dat is 9 uur met de trein. Ik zat op mijn werk, ben zodra ik kon naar huis gerend, heb wat spullen in een tas geflikkerd en heb nog net de trein gehaald. Het vliegtuig vertrok vanochtend om 6 uur en ik heb het nog net gehaald. Dat enkeltje Hamburg was duurder dan de hele vlucht bij elkaar, maar ik dacht: go big or go home.Nu ben je in Struik. Is het zo groot als je je had voorgesteld, met 6000 attendees op Facebook?
Het ziet er wel veel glamoureuzer uit op de foto's dan in het echt, maar het is nu nog leeg. Ik kan me voorstellen dat het juist vet is, zo klein, als het helemaal vol staat.
Ik ben Malcolm Ohanwe en ik werk voor de Beierse radio. Ik ben net als jij een muziekjournalist. Toen ik opgroeide in München – ik ben half Palestijns, half Nigeriaans – was R. Kelly een groot voorbeeld. Als klein kind hoorde ik I Believe I Can Fly en dat heeft me geïnspireerd om te doen wat ik nu doe. Ik hoorde You Are Not Alone en voelde me minder alleen.Ben je hier ook als muziekjournalist?
Nee, ik ben hier echt heen gekomen als R. Kelly fan. Ik volg het evenement in Struik al twee jaar op de voet via Facebook. Twee weken geleden dacht ik ineens: laat ik het gewoon doen, laat ik erheen gaan. Ik heb als een gek de goedkoopste vlucht naar Amsterdam geboekt, Maar ik ben nogal impulsief en niet altijd even secuur. Stom genoeg kwam ik er gisteren dus achter dat ik in mijn enthousiasme het vliegtuig vanaf Hamburg had geboekt in plaats van München. Ik had nog maar 12 uur om van München naar Hamburg te komen en dat is 9 uur met de trein. Ik zat op mijn werk, ben zodra ik kon naar huis gerend, heb wat spullen in een tas geflikkerd en heb nog net de trein gehaald. Het vliegtuig vertrok vanochtend om 6 uur en ik heb het nog net gehaald. Dat enkeltje Hamburg was duurder dan de hele vlucht bij elkaar, maar ik dacht: go big or go home.Nu ben je in Struik. Is het zo groot als je je had voorgesteld, met 6000 attendees op Facebook?
Het ziet er wel veel glamoureuzer uit op de foto's dan in het echt, maar het is nu nog leeg. Ik kan me voorstellen dat het juist vet is, zo klein, als het helemaal vol staat.
Advertentie
Welk nummer hoop je vandaag sowieso te horen?
Pfffff, er zijn zoveel tracks die ik hoop te horen. Club Go Crazy vind ik echt geweldig. En I Can't Sleep, van zijn tweede solo-album. Natuurlijk alle hits. Maar er is één track, The Zoo, die moet ik echt horen vanavond. Hij gaat zo, met van die apengeluiden: 'oe, oe, oe, oe, ah, ah, ah, ah.' Als ze die draaien, is mijn avond gemaakt.De avond is natuurlijk ook wel met enige ironie opgezet. Wat vind je daarvan?
Ik vind het niet zo ironisch. Wat mij betreft moeten legendes geëerd worden als ze nog leven. Niet zoals bij Whitney Houston een beetje achteraf een beetje hypocriet lopen doen over hoe tof iedereen haar vond. Het gaat om R. Kelly's muziek, om zijn werk. Niemand van ons kent hem echt, we eren de artiest. Niet Robert Sylvester Kelly, zoals hij voor de wet heet.Je zegt dat hij een belangrijke inspiratie voor je was toen je opgroeide. Waarom juist hij?
Ieder kind wil een voorbeeld hebben en R. Kelly was dat voor mij. Er waren in Duitsland niet veel mensen met mijn huidskleur, dus natuurlijk was het fijn om iemand te zien die succes had en op mij leek. Het mooie aan hem vind ik, dat hij niet zo vasthoudt aan het stereotype machogedrag van veel zwarte mannen. Hij hoeft geen thug te zijn om stoer te zijn. Zelfs met een roze bonthoed op is hij nog gewoon zichzelf. En daar heb ik eindeloos veel respect voor.Wat is het mooiste wat er vanavond kan gebeuren?
Dat iemand me op een gegeven moment vraagt: hoe voel je je? En dat ik dan oprecht kan zeggen: geweldig. Ja, dat zou echt het allermooiste zijn.En hoe ga je straks terug?
Ik pak maandag weer het vliegtuig terug naar Hamburg. Daarna moet ik nog maar naar München zien te komen. Ik moet een interview afnemen die dag voor de radio, maar ik denk dat ik die maar moet afzeggen en een dag langer in Hamburg moet blijven. Ach ja, hoort erbij.Malcolm staat vanavond gelukkig op de lijst. Er zijn meer dan zesduizend mensen die op Facebook op attending staan en er is plaats voor honderd. Wees er dus vroeg bij, als je wilt komen.
Pfffff, er zijn zoveel tracks die ik hoop te horen. Club Go Crazy vind ik echt geweldig. En I Can't Sleep, van zijn tweede solo-album. Natuurlijk alle hits. Maar er is één track, The Zoo, die moet ik echt horen vanavond. Hij gaat zo, met van die apengeluiden: 'oe, oe, oe, oe, ah, ah, ah, ah.' Als ze die draaien, is mijn avond gemaakt.De avond is natuurlijk ook wel met enige ironie opgezet. Wat vind je daarvan?
Ik vind het niet zo ironisch. Wat mij betreft moeten legendes geëerd worden als ze nog leven. Niet zoals bij Whitney Houston een beetje achteraf een beetje hypocriet lopen doen over hoe tof iedereen haar vond. Het gaat om R. Kelly's muziek, om zijn werk. Niemand van ons kent hem echt, we eren de artiest. Niet Robert Sylvester Kelly, zoals hij voor de wet heet.Je zegt dat hij een belangrijke inspiratie voor je was toen je opgroeide. Waarom juist hij?
Ieder kind wil een voorbeeld hebben en R. Kelly was dat voor mij. Er waren in Duitsland niet veel mensen met mijn huidskleur, dus natuurlijk was het fijn om iemand te zien die succes had en op mij leek. Het mooie aan hem vind ik, dat hij niet zo vasthoudt aan het stereotype machogedrag van veel zwarte mannen. Hij hoeft geen thug te zijn om stoer te zijn. Zelfs met een roze bonthoed op is hij nog gewoon zichzelf. En daar heb ik eindeloos veel respect voor.Wat is het mooiste wat er vanavond kan gebeuren?
Dat iemand me op een gegeven moment vraagt: hoe voel je je? En dat ik dan oprecht kan zeggen: geweldig. Ja, dat zou echt het allermooiste zijn.En hoe ga je straks terug?
Ik pak maandag weer het vliegtuig terug naar Hamburg. Daarna moet ik nog maar naar München zien te komen. Ik moet een interview afnemen die dag voor de radio, maar ik denk dat ik die maar moet afzeggen en een dag langer in Hamburg moet blijven. Ach ja, hoort erbij.Malcolm staat vanavond gelukkig op de lijst. Er zijn meer dan zesduizend mensen die op Facebook op attending staan en er is plaats voor honderd. Wees er dus vroeg bij, als je wilt komen.