Hoe tweehonderd straathonden werden getraind als acteurs voor de film WHITE GOD

. 

Een twaalfjarig meisje probeert op haar fiets te ontkomen aan zo'n tweehonderd wilde straathonden in een die op volle snelheid achter haar aan rennen door de straten van Boedapest. Het vormt het startschot van de nieuwe film WHITE GOD van de Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó, die op het Filmfestival van Cannes de Un Certain Regard-award won. De scène staat symbool voor een revolutie, een opmars van een gemarginaliseerde soort die opstaat tegen hun zogenaamde 'meesters', door de regisseur bedoeld als metafoor voor de huidige sociaalpolitieke spanningen in Europa. Die allegorie wordt op een prachtige manier gevisualiseerd in de meesterlijke performances van de viervoeters in de film, die door Mundruczó worden neergezet als waardige en op zichzelf staande personages. De honden zijn sterke en complexe dieren, die we jarenlang hebben gedomineerd en ondergewaardeerd en die nu de wereld voor zichzelf opeisen: tweehonderd wezens die de ‘witte god’ op haar fietsje uitdagen, tegen de grond werken en van haar troon stoten.

Teresa Ann Miller is de dierentrainer die verantwoordelijk was voor het vinden, trainen en coachen van de twee honden die samen de hoofdrol van de hond Hagen in WHITE GOD op zich nemen. De honden, genaamd Luke en Bodie, zijn twee broertjes uit een bastaardfamilie in Arizona, die onder de zorgvuldige leiding van Miller werden klaargestoomd om in de film te spelen. Miller leerde de kneepjes van het vak onder haar vader Karl Miller, de beroemde dierentrainer die onder andere verantwoordelijk was voor Babe, Beethoven en Cujo en net als zijn dochter gespecialiseerd is in unieke en realistische vertolkingen door dieren. We spraken met Teresa Miller over de film WHITE GOD, haar trainingsproces en hoe je in godsnaam tweehonderd honden in bedwang kunt houden.

The Creators Project: Wat is het verschil tussen het trainen van een hond als acteur en een trucjeshond? Zijn alle honden in WHITE GOD acteurs?

Teresa Ann Miller: De coördinator waarmee ik in Boedapest samenwerkte had de taak om de straathonden en de roedelhonden samen te  brengen. Hij kwam in contact met een asiel dat die honden een paar keer week naar zijn ranch kon brengen om de honden de kans te geven om elkaar te leren kennen, op hun gemak te laten voelen en alvast een paar oefeningen te doen. Ze kregen niet per se specifieke acteertraining of coaching, het was meer van A naar B rennen, dat soort dingen.

Hoe verschilde jouw training van Luke en Bodie van de rest van de honden?

Marlène [de andere viervoetige hoofdrolspeler] en Hagen moesten specifieke personages spelen in de film, daarom kregen ze een uitvoerige training om ervoor te zorgen dat ze zich juist niet gedroegen als een getraind dier. Het verschil met veel 'performing animals' - circusdieren en dieren die trucjes kunnen - is dat ze iets aangeleerd krijgen, om dat vervolgens te kunnen herhalen. Dat is natuurlijk heel indrukwekkend en een vak apart, maar in een filmomgeving is dat lastig door alle afleidingen - de camera's, de crew, de set, enzovoorts. Onze honden zijn daarom getraind om die afleidingen te weerstaan en met vreemden te kunnen werken. Dat is dan ook waar we ons op focussen als we de honden trainen, om zo goed mogelijk met mensen en andere dieren samen te werken en niet zozeer één bepaald trucje op te voeren.

De personages van Hagen en Marlene zijn zo cruciaal voor het verhaal en hun complexe emotionele ontwikkeling wordt alleen geuit in hun lichaamstaal. Toch zijn de uitdrukkingen van de honden zo herkenbaar, bijna menselijk, dat je hun verhaal goed kan volgen. Ik vraag me af hoeveel er van jou in hun rollen zit. Hoeveel van het acteerwerk heb je zelf moeten uitvoeren, om de honden hun rollen te laten spelen?

Alles wat ze doen en iedere reactie die ze geven is een weerspiegeling van mijn gevoelens uit die periode. Als de hond vrolijk moet rondrennen, moet ik ook vrolijk zijn. En als het nodig is dat de hond wat serieuzer is, dan pas ik mijn gedrag daarop aan. Dan verlaag ik mijn stem en zeg ik: “Ik wil dat je hier komt, en ik wil dat je rustig gaat doen en dat je je hoofd omlaag doet.” Ze reageren op mijn stemming en mijn lichaamstaal en dat is heel persoonlijk.

Hoe was de relatie tussen de twee honden?

Ze zijn erg grappig. Het zijn broers, je kunt zien dat ze bijna een soort tweelingsrelatie hebben. Ze reageren hetzelfde, hebben dezelfde maniertjes. In de tuin liggen ze op dezelfde manier naast elkaar en kijken samen naar de vogels die om hun heen vliegen. Het is heel interessant om hun band te zien. Maar in hun persoonlijkheid zijn ze compleet verschillend. Eén van de twee is erg gereserveerd, erg stoïcijns. Dat is Bodie, hij is de denker. Zijn broer Luke is de gestoorde van de twee. Alles wat hij doet is overdreven. Maar dat heeft het personage van Hagen juist verrijkt. Ik kon beide honden gebruiken om dat ene personage in te vullen.

Gebruikte je verschillende honden voor scènes met verschillende emotionele ladingen? Had één hond meer de hoofdrol? 

Beide honden zijn op hetzelfde niveau getraind. Tijdens de training leer je hoe een hond bepaald gedrag toont. Als ik het een beetje joliger wilde, dan gebruikte ik Luke. Als we het wat serieuzer en stoïcijns wilden aanpakken, dan gebruikte ik Bodie. Maar ik heb Luke gebruikt voor de scènes waarin de hond gromt en de tanden laat zien. Hij bleek daar simpelweg beter in te zijn dan Bodie. Er is een mooie balans tussen de twee honden.

Ik weet dat je zo humaan mogelijk met deze honden bent omgegaan, maar je moest ze wel leren om gewelddadig gedrag te vertonen, terwijl ze helemaal niet agressief waren. Wat voor triggers heb je gebruikt om ze dit te leren? En moest je de honden resocialiseren toen het filmen klaar was?

Deze honden zijn mijn werk en mijn baan, maar ze zijn ook mijn huisdieren. Ze zijn vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week bij me, dus ik ben erg close met ze. Naast dat ik als houder van huisdieren de verantwoordelijkheid heb voor de veiligheid van mijn dieren, moet ik ook zorg dragen dat ze mentaal gezond zijn. Ik ben ervoor om te zorgen dat het honderd procent veilig is om met de honden op de set te werken. En daarbij moesten deze honden met een twaalfjarig meisje werken. Ik zou dus niets doen waardoor de honden mentaal of fysiek instabiel zouden worden. Het is wel een deel van de training om dat te simuleren.

Hoe train je de honden zodat ze samen kunnen spelen, zoals bijvoorbeeld in een gespeeld hondengevecht? 

We hadden twee maanden om daarvoor te trainen. We zaten een maand in Los Angeles met de rottweiler en zijn trainer, Alvin Mears. Geacteerde hondengevechten zijn zijn specialiteit. Weer was Luke hier het beste in, omdat hij het leuk vond om met die rottweiler te worstelen. En dan is het gewoon een kwestie van zorgen dat ze elkaar leren kennen en met elkaar gaan spelen. Uiteindelijk zorg je dat de enige mogelijkheid dat ze kunnen spelen, in een arena is. Toen we eenmaal naar Boedapest gingen was de set al gebouwd. We hebben de tijd genomen om de honden te laten wennen aan de nieuwe omgeving en hun nieuwe speelplaats. Na verloop van tijd werd de set steeds verder aangekleed, waardoor met iedere nieuwe speelafspraak er niet zo veel veranderd was.

Hoe lang duurde het om die worstelscène te filmen?

Toen we eenmaal konden filmen, namen we een week lang shots op rondom de locatie. Deze scène hebben we uiteindelijk over vijf dagen uitgesmeerd; na twee of drie minuten spelen zijn ze er meestal wel klaar mee. Dan willen ze hier en daar gaan snuffelen en bij de wilde eenden en katten gaan kijken. Daarom organiseerden we twee worstelwedstrijdjes per dag. Eentje in de ochtend, omdat het dan nog koel was, en als we dan zagen dat ze er klaar mee waren, gingen we de rest van de shoots voor die dag doen. ‘s Avonds lieten we ze ook even spelen, omdat ze elkaar de hele niet hadden gezien. Dat deden we vijf dagen lang, met vijf weken aan training die eraan voorafgingen.

Wat een moeizaam proces…

Klopt. Het neemt heel wat tijd in beslag.

Het is een hoop tijd, maar ik moet wel zeggen dat ik het verrassend vond hoe kort voor het filmen je de honden gaat trainen. Zeker gezien het intieme acteerwerk dat je voor ogen had. 

Voor het grote plaatje is het inderdaad erg kort. Ik kreeg ze in oktober, toen waren ze tien maanden oud. En het filmen begon in februari, dus ja, vier maanden voor het africhten en trainen. Eigenlijk zie je ook veel van hun naïviteit en jeugdigheid terug in de film. De honden hadden bijvoorbeeld nog nooit gereisd—ik vond ze in een klein dorpje in Arizona—en ze zagen dus, net als het personage Hagen, voor het eerst iets van de wereld. Je ziet bijvoorbeeld zijn eerste reacties op een boot in het water of op een claxon van een auto. Deel van ons werk is ook om ervoor te zorgen dat je wat van hun natuurlijke gedrag terugziet in hun acteerwerk. Zo zal het er zo natuurlijk mogelijk uitzien.

Is er nog iets anders dat je wilt vertellen over het werken met deze honden voor de film?

Het mooiste vind ik dat we met zo veel straathonden en asielhonden werkten. In eerste instantie waren dit ongewenste dieren, maar door ze te trainen, ze mee naar de ranch te nemen en iedere dag met ze te rennen, werden het zulke andere honden. Ik bedoel: ze hebben echt een doel nu. Ik denk dat ze daardoor zo makkelijk geadopteerd zijn. Voor zover ik weer heeft 98 procent nu een baasje. En dat komt gewoon omdat ze zijn afgericht, dat ze hebben geleerd om aan de lijn te lopen die ze van de Hongaarse trainers kregen. Ik ben trots dat ik hier onderdeel van ben geweest. Dat is heel cool.

Lees ook:

70 mensen zijn gewond geraakt bij het maken van deze film

We spraken Ryan Gosling over zijn nieuwe film Lost River

Je kan hier trouwens binnenkort stage lopen. Kijk hier voor meer info of mail naar stage.redactie@vice.com.