Dit Vlaamse café is slechts één vierkante meter maar heeft alles wat je van een bruine kroeg verwacht

"Passen we hier alle vijf in, denk je?"

"Natuurlijk. Kom, met een beetje puzzelwerk kunnen we allemaal lekker dicht bij elkaar aan de toog staan, biertjes drinken en keuvelen over politieke omwentelingen, voetbal of de hangtieten van uw buurvrouw."

Tijdens de Gentse Feesten liep ik het kleinste café ter wereld binnen. Of nou ja, lopen, ik zette gewoon een stap en ging sardiengewijs in een hoekje staan. De kroeg is namelijk maar een vierkante meter groot. Toch is het een authentiek bruin café, en geen opbergschuur of uit de hand gelopen schoendoos. Het heeft een bar, een barkruk, een praatgrage barman, alcohol, sportbekers, platte leuzen en een spelletje vogelpik (de Belgische versie van darten: er is geen puntentelling, maar wie dichtst bij de roos gooit heeft simpelweg gewonnen).

"De pijltjes moeten ergens op de grond liggen," zegt barman Stan, maar als ik naar beneden kijk zie ik alleen maar benen en voeten, "als iedereen eens met zijn voeten over de grond schuifelt, zullen we ze wel vinden." Als de man die naast me staat er eentje wil oprapen, moet ik mee door de knieën gaan. Mijn neus zit tegen de billen van mijn vriendin. Telkens als iemand een pijltje in de richting van de schietschijf gooit, moet de rest snel zijn hoofd bukken. Vogelpik is nergens zo spannend als in het kleinste café ter wereld.

Le Grand Café, zo luidt de ironische naam van het café, is een concept van Stefaan De Winter. Gelinkt aan productiehuis Cirq, struint hij er buurtfeesten en internationale straatfestivals mee af. Ik sprak hem over de kleine oppervlakte, typische cafépraat, alcohol en de ziel van een authentieke Vlaamse kroeg.

MUNCHIES: Ha Stefaan, vertel eens, hoe kwam je op het idee om het kleinste café ter wereld te beginnen?
Stefaan de Winter: Ik ga heel graag alleen op café (Vlaams voor: ik ga graag naar de kroeg), maar dan word ik vaak beschouwd als een treurige drinker. Dus vijf jaar geleden dacht ik, waarom bouw ik geen café dat zo klein is dat het een privilege is om er op een barkruk te kunnen zitten? Et voilà.

Hoe klein is het precies?
Eén twintig bij één twintig. Er bestaan wel cafés die zeggen dat ze kleiner zijn, maar die zijn niet zo compleet. Dan heb ik het over iemand die een doos op zijn hoofd zet en beweert dat dat een kroeg is. Dat is in mijn ogen geen echt café.

Wat maakt Le Grand Café dan wel een échte Vlaamse kroeg?
Kijk, in een Vlaams café staat het gesprek centraal. Er is geen plaats voor muziek. Conversaties moeten binnen de drie minuten kunnen omzwaaien van hoogstaande politiek naar platte pipi-kaka over seks. De cafébaas zegt op zich niet zoveel, maar knoopt de gesprekken aan elkaar. Iedereen moet kunnen meepraten.

Mensen zitten nogal vaak in een cocon. We zijn voortdurend met onze gsm bezig. Door mensen zo dicht bij elkaar te plaatsen in een bar, komen ze elkaar weer tegen. Ze zijn verplicht om contact te maken met de mensen links en rechts van hen, en dat creëert een geweldig toffe sfeer. Een toffe sfeer, maar ook gevaarlijk? Ik ben drie keer bijna gestorven tijdens een spelletje vogelpik vorige week.
Het is niet gevaarlijker dan in andere cafés. Hoe later op de avond, hoe zatter het volk is, en dan gebeurt er wel eens iets. Niet noodzakelijk met de vogelpik hoor, daarvoor moet je gewoon je hoofd een beetje meer bukken dan anders.

Wat heel leuk is, is dat je nog binnen mag roken, en dat je nooit ver moet lopen om drank te bestellen. Wat vind jij het leukste aan je kleine café?
Dat het zo klein is, en daarom op elke denkbare locatie kan staan: op een strand, op een bergtop of in het midden van een plein. Het is fantastisch als het café ergens staat waar mensen het niet verwachten, in het portaal van een kerk bijvoorbeeld. De confrontatie is dan groot, de mensen zijn nieuwsgierig en het café is in no time gevuld.

Hoe vaak ga je met je café op stap?
Straatfestivals en uiteenlopende soorten feesten boeken Le Grand Café via de website, maar ik doe het niet elke week hoor. Dat zou een regelrechte aanval zijn op mijn gezondheid. Een toffe cafébaas drinkt namelijk met iedereen mee.

Welke landen heeft Le Grand Café al allemaal gezien?
België, Nederland, Frankrijk, Oostenrijk. Binnenkort gaat hij naar Engeland, maar het verste land tot nu toe was Korea.

Wat is het record aantal mensen die zich in je café gepropt hebben?
Tijdens die hele erge storm op Pukkelpop in 2011, toen de nood heel hoog was, zaten er negen Spanjaarden in. Eén van de vrouwen had een heel smalle taille, dat hielp.

Negen man gered van een storm. Heb je nog meer straffe verhalen?
Ik heb alleen maar straffe verhalen over overspel, verdorvenheden, noem maar op. Maar daar kan ik niet over spreken. De lijfspreuk van een cafébaas blijft: horen, zien en zwijgen.

Welke drank serveer je allemaal in je cafeetje?
Omdat een café niet echt een plek is voor kinderen hebben we alleen alcohol. Er is bier, jenever (een lokale jenever, afhankelijk van de plaats waar we staan) en de cocktail maison.

Ik had die cocktail van het huis besteld. De barman trok een blik Cara Pils open, nam er drie slokken van, goot er een scheut Picon bij en zette hem voor mijn neus.
Ja, dat is de Picara, die serveren we altijd volgens dat ritueel. Het is gewoon hypermilieuvriendelijk: er is een blik, dus we gebruiken het. Geen discussie. Door het enthousiasme van de barman zetten mensen zich er snel overheen "dat het een beetje vies is".

Bier met Picon is trouwens iets wat in Noord-Frankrijk vaak gedronken wordt. Wij doen hetzelfde, maar we gebruiken een van de goedkoopste bieren van België. Cara wordt vaak pisbier genoemd, maar eigenlijk is het totaal geen slechte pils. Het is zo goedkoop omdat het totaal niet commercieel is, niet omwille van de smaak. Het is puur, no bullshit bier. Door enkel dat te serveren moeten onze bezoekers het wel proeven, en beseffen ze dat Cara best te zuipen is.

Je hebt ook de kleinste discotheek ter wereld. Wil je nog andere kleinste dingen ter wereld starten?
Ik heb enorm veel ideëen en probeer elke twee jaar iets nieuws uit te werken. Dit jaar ging op de Gentse Feesten een nieuw concept in première: iets heel groots maken van iets heel kleins. Ik heb een gigantische muziekdoos met een ballerina nagebootst zodat mensen kunnen kijken wat een ballerina doet als de doos dicht is. Ik speel de ballerina.

Bedankt, Stefaan!