FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Deze mannen bouwen belachelijk hoge vlaggenmasten voor dictators

Geen autoritair regime zonder recordbrekend hoge vlaggenmast. Marc Summers en David Chambers bouwen ze voor je.

De 130 meter lange vlaggenmast Aqaba in Jordanië.

Marc Summers en David Chambers hebben een vrij ongewone baan. Met hun bedrijf Trident Support Corporation bouwen ze samen ‘s werelds hoogste vlaggenmasten, voor allerlei autoritaire regimes in Centraal-Azië en het Midden-Oosten.

De rest van de wereld heeft er niet veel van gemerkt, maar in die regio’s heeft de afgelopen tien jaar een enorme wapenwedloop plaatsgevonden. Geen wapenwedloop in zoiets ordinairs als tanks, hittezoekende raketten of gewapende drones, maar in kolossale vlaggenmasten. Momenteel staat de hoogste vlaggenmast ter wereld in Doesjanbe, de hoofdstad van Tadzjikistan. Die is 165 meter hoog. Het vorige record was in handen van Baku in Azerbaijan – 162 meter – en daarvoor was de vlaggenmast van 133 meter in Turkmenistan de hoogste. Trident bouwde ze alle drie.

Advertentie

Ik hoorde voor het eerst van dit bedrijf toen ik in Tadzjikistan werkte. Een medewerker van een ngo beschreef de bizarre competitie om ’s werelds hoogste vlaggenmast als een “piemelzwaaiwedstrijd voor dictators.” Maar de lokale bevolking in Doesjanbe leek oprecht extatisch over hun recordbrekende constructie. Ik moest eerlijk toegeven dat ik het geweldig nieuws vond dat een Amerikaans bedrijfje erin was geslaagd om zichzelf in die niche naar binnen te werken, en flink binnen te lopen dankzij de golf van wereldwijde vlaggenmastafgunst. Ik belde Marc en David op.

Marc (links) en David ontmoeten Koning Abdullah van Jordanië. 

VICE: Hallo jongens. Hoe is Trident nou eigenlijk begonnen? Ik kan me niet voorstellen dat het makkelijk was om een gat in de vlaggenmastmarkt te ontdekken.
Marc: Als je me vijftien jaar geleden had verteld dat ik me volledig op het bouwen van vlaggenmasten zou storten, dan had ik gezegd dat je getikt was. Achttien jaar geleden begonnen we met logistiek bij defensie, en werkten we in Abu Dhabi. Daar kwamen we in contact met onze sponsor – een invloedrijk persoon in de Emiraten  –die zei dat hij een vlaggenmast wilde laten bouwen. Hij had in Mexico een aantal enorme vlaggenmasten gezien en hij dacht dat het in Abu Dhabi ook wel passend zou zijn als monument. Hij vroeg of wij dat niet konden doen. We hadden dat nog nooit gedaan, maar dachten: hoe moeilijk kan het zijn? We vroegen hoe groot hij het wilde hebben, en toen zei hij dat hij de grootste ter wereld wilde.

Advertentie

En een markt voor grote vlaggenmasten was geboren.
Marc: Ja. Daarna kregen we telefoontjes uit de hele regio. Iemand belde uit Jordanië en zei dat koning Abdullah wilde dat we een nieuw wereldrecord zouden vestigen in Amman. Dat was net na 11 september, en we twijfelden of we terug in het Amerikaanse leger zouden gaan, maar we besloten de kans te grijpen. Sindsdien zijn we helemaal gericht op vlaggenmasten.
David: We zagen niet een gat in de markt waar we ingesprongen zijn. We vielen met onze neus in de eerste paal en ineens ging alles vanzelf. We hebben onze eigen markt gecreëerd.

Benaderen jullie je klanten of komen ze naar jullie toe?
De mensen komen naar ons toe met een opdracht. Maar je moet wel uitkijken, want ze moeten dusdanige connecties hebben met de absolute top dat ze wel een vergunning krijgen om de vlaggenmast überhaupt te kunnen plaatsen. We hebben al veel rare prutsers aan de deur gehad.

David met president Ilham Aliyev bij de Azerbeidjaanse openingsceremonie.

Zijn er naast Trident nog andere grote spelers in de gigantische-vlaggenmastbouwindustrie?
Er zijn genoeg andere bedrijven die denken: als zij het kunnen, kunnen wij het ook. Ze gaan er wel eens vandoor met een klus voor een mast van vijftig of zestig meter. Maar het blijft meestal bij één order. Wij bouwen meer vlaggenmasten van hoger dan honderd meter dan welk ander bedrijf dan ook. We zijn ook de enigen die in de afgelopen twaalf jaar recordbrekende vlaggenmasten hebben gebouwd.

Advertentie

Wie had vóór jullie het record?
Marc: We hebben geprobeerd uit te zoeken wat de grootste vlaggenmast tot dan toe was toen we aan het project in Abu Dhabi begonnen. Volgens Guinness World Recordsstond die in Noord-Korea, maar dat bleek gewoon een radiotoren te zijn met een vlag erbovenop. Dus Dave nam contact op met Guinness, en daar is uiteindelijk een nieuwe categorie uit ontstaan: niet-ondersteunde vlaggenmasten.

De recordbrekende vlaggenmast in Doesjanbe, Tadzjikistan (foto door Rob Price).

Wat is het raarste dat je tijdens je werk bent tegengekomen?
Marc: We hebben op hele rare plekken gewerkt. En ondanks dat onze planning goed is, moet je toch altijd improviseren. In Amman kwamen ze met een kraan die maar net groot genoeg was voor de klus. Ze hebben er nog een verlengstuk aan gemaakt maar toen we het allerlaatste deel bovenop de paal wilden zetten, bleek ineens dat we net een paar centimeter tekort kwamen en dat er in het hele land geen grotere kraan was.
David: We hebben uiteindelijk een geïmproviseerde uitbreiding van een soort arm aan het mandje gemaakt. Het was echt gestoord om 127 meter de lucht in te gaan en dan vanuit dat ding een beetje aan die mast te gaan draaien om hem erop te krijgen. Maar ik denk eigenlijk dat de vlaggenmast in Bakoe, Azerbeidzjan pas echt gekkenwerk was. Dat is een van de winderigste steden ter wereld. Het project daarvoor was 133 meter hoog maar met deze vlaggenmast gingen we ineens tot de 162 meter. Het duurde maanden voordat hij stond door de wind. Dan bouwden we een stuk en kwam er een zandstorm en dan waren ineens weer twee weken verder zonder dat we iets konden doen.

Advertentie

Waarom denk je dat mensen zo graag het grootste van iets willen hebben?
David: In dit deel van de wereld heb je veel heel erg patriottistische mensen. Ik dacht dat Amerikanen patriottistisch waren, maar als je het over het grootste of het langste van iets hebt, kun je niet om de natuurlijke trots van de mensen in dit deel van de wereld heen.

David en anderen op de top van de vlaggenmast in Tadzjikistan.

Dus jij zou zeggen dat dit meer symbolen van nationale trots zijn dan ijdelheidsprojecten?
Marc: Absoluut.
David: Ik zou het geen ijdelheid noemen – deze mensen zijn gewoon trots op hun prestaties. Veertig jaar geleden hadden ze niets. Nu hebben ze steden van wereldniveau en komen mensen massaal op bezoek. Ze zijn trots en dat vertaalt zich in nationale trots.

Zijn jullie wel eens benaderd door westerse landen om een vlaggenmast te bouwen?
Marc: We zijn weleens benaderd, maar het probleem is dat je in die landen veel te maken hebt met regels. Ook is geld daar een probleem. We zijn wel in gesprek geweest met verschillende groepen in de Verenigde Staten en andere westerse landen, maar daar is tot nu toe nog niets uit voortgekomen.

Okay. Zijn er al plannen voor een nieuwe recordbrekende mast?
Er zijn plannen voor iets in de richting van 180 meter, maar daar zeggen we liever niet teveel over.

Wat doe je als er meerdere landen zijn die het record willen? Ze kunnen het niet allemaal hebben.
David: Het gebeurt nooit echt dat twee landen op hetzelfde moment een mast bestellen, maar het is lastig. Degene die als eerste tekent zou beloond moeten worden, maar de tweede krijgt waarschijnlijk een iets blijvender record.

Bedankt, mannen.