Waarom het gaaf is om een twintiger te zijn

Help! Nog meer crisis. Na de kater van het Catshuis en alle spectaculaire aanbiedingen op Cherso-vluchten geeft de recessie ons nog meer, namelijk: de quarterlife depressie. Wat aan te duiden is met woorden zoals ‘onzekerheid’, ‘lastig’ en ‘loslaten’. Ook hoorden we iets over ‘eenzaam’ zijn. VICE zegt: “Oneens!” en maakte een contra top vijf. Twintiger zijn, dat is hartstikke gaaf. En wij kunnen het weten.

Veronderstelling #1: DE COOLE JAREN ZIJN VOORBIJ

Dit zijn juist de jaren wanneer we er achter komen dat het voormalig mooiste meisje van de klas ondertussen groen haar heeft en een full-time groupie is bij een derderangs synthesizer-bandje. Het mooiste hieraan is dat je het opeens een stuk minder erg vindt dat je onbeantwoorde liefde van de middelbare school ook gewoon mislukt is als persoon en dat je het eigen leven meteen een stuk mooier inziet. Sterker nog, je komt er nu pas achter dat je eigenlijk - net zoals nu - vroeger ook gewoon cool was.

Daarnaast: we zijn volwassen. Sinds wanneer boeit het volwassenen iets wat jongeren van ons denken? We zijn volwassen en hebben daarom altijd gelijk, weet je nog? Cool zijn is geen illusie voor de mensen die te cool zijn om uberhaupt cool gevonden te willen worden.  Zo zijn wij en we vinden dat helemaal niet moeilijk om toe te geven.

Veronderstelling #2: NIEMAND MAAKT ZICH MEER ZORGEN OM JE EN DAT IS ENG

Neen, het is juist heerlijk dat er even helemaal niemand iets om je geeft. De jaren als nieuw-volwassene is het moment om de stommiteiten en fouten uit je tienertijd gewoon nog een keer te herhalen zonder dat je er daarna verplicht zonder toetje naar bed moet. Niemand forceert je om je best te doen en dat is uitermate fijn.

Het maken van levensplannen als een tiener had drie redenen, te weten: 1) het geruststellen van ouders, 2) de veronderstelling wekken bij docenten dat je soms luisterde naar wat ze zeiden en 3) geld. Deze gespeelde positiviteit is dus, ja, gespeeld. Iedereen realiseert zich als twintiger dat je in de dertiger jaren langzaamaan verandert in een gekwelde bureauwerknemer die alles en iedereen om zich heen haat. Uitstellen is de remedie.

Bijkomstigheid: tijdens je twintigheid mag je nog in je eentje reizen zonder dat mensen je eenzaam en / of een rare snuiter vinden. Je familie is ook enthousiast: “Nee joh, ga lekker reizen, ontdekken en avonturen beleven, maar doe het wel alleen want wellicht vind je dan jezelf!” Doe je dit als je ouder bent dan 29, tja, dan word je tijdens het hiken op de Santolo Islands hoogstwaarschijnlijk gezien als een rare pedofiel die dringend op zoek is naar een minderjarige seksslaaf. Dit terwijl je alleen maar op zoek bent naar jezelf.

Veronderstelling #3: JE LIEFDESLEVEN IS KUT

Je hersenen - en je moeder - vertellen je dat je moet nestelen, anders hoor je er in de volwassenenwereld niet bij of gaan mensen eventueel denken dat je liegt over je geaardheid. Het gevolg is dat je risico’s gaat nemen. (Oftewel: je stapt een keer dronken op iemand af of gaat sporadisch met een oudere man naar bed omdat ‘ie eruit ziet als je vader). In je dertiger jaren kom je er dan achter dat het meisje dat elke avond excessief belly-shots liet doen toch niet die romantische commitment was waar je zo lang naar zocht. Maar is dat kut? Mwah. Risico’s nemen maakt alles amusant - voor jezelf of voor anderen: stiekem batsen in een Lowlands Dixi of je gezicht vol tatoeëren om te kijken wat er met je sociale leven gebeurd. En het mooie is dat niemand zal zeggen dat je het niet mag doen, want je zit in je twintiger jaren, kom op zeg! Dit is juist de tijd van je leven waar je alles kunt doen wat je ooit in porno- en Amerikaanse collegefilms hebt gezien en wat je in al die voorafgaande jaren van seksueel geklungel hebt opgestoken.

Daarbij: in je twintiger jaren is het onvermijdelijke liefdeloze huwelijk nog ver te zoeken. En dat is fijn, want het is nooit spannend om exact te weten hoe je wederhelft er een ochtenddrol uit perst.

Veronderstelling #4: HET LEVEN IS ZWAAR WANT JE MOET WERKEN, LEREN EN OOK NOG EENS SOCIAAL DOEN SOMS

Je twintiger jaren zijn de jaren waar je door het leven kan gaan met een onzinnig beroep, zoals drugskoerier, student-assistent of freelance grafisch ontwerper, net zo lang je genoeg geld om huur te betalen en jezelf eten te kopen. Het werk stapelt zichzelf pas echt op als je er drie rondrennende peuters bij krijgt en een prostitutieverslaving hebt die je geheim probeert te houden voor je wettelijke geliefde.

Laten we even stellen dat je gemiddeld tot je 24e studeert - want we hebben allemaal wel een stukje ziel op een strandje in Spanje laten liggen. Dat is maar veertig procent van je totale twintiger jaren en dat betekent dat je nog zestig procent hebt om te vieren dat je nooit meer een collegezaal van binnen hoeft te zien. Bovendien, wie zeurt er nu echt over de combinatie van werk en school? Dat zuigt maar een miniscuul klein beetje. Dus: stop met huilen.

Veronderstelling #5: ER IS GEEN DUIDELIJKHEID IN JE LEVEN

Nou bij dezen dan. In je twintiger jaren leer je hoe je door middel van aparte ontmoetingen je effectief de P in de V krijgt, of vice versa. Je kan rondkomen met een baantje waar iedereen van weet dat het geen zak voorstelt maar er toch positief over is en je kan naar de hoeren zonder een viezerik te zijn. Vergeet ik nog wat? Oh ja, en we hoeven niet uit te leggen waarom enthousiast zijn over je leven wellicht beter is dan op de klok kijken en wachten totdat de wereld spontaan een plekje voor je reserveert, toch? Duidelijk.