Parkour in Tsjernobyl: het ultieme avontuur of gekkenwerk?

Een dodental van meer dan vijftig na de eerste explosie, gevolgd door een evacuatie van 350.000 mensen en een brand die tien dagen duurde. Bijna een miljoen mensen – beter bekend als de "liquidators" – hebben ervoor gezorgd dat de gevolgen van de ramp beperkt bleven. Bijna de helft van hen stierf uiteindelijk, terwijl de levensduur van de overlevenden is ingekort.

Toen de kernramp van Tsjernobyl in april 1986 plaatsvond, werd er gezegd dat de zone de komende 40.000 jaar onbewoonbaar zou zijn. Hoewel sommigen er nog steeds dichtbij wonen, zou het verblijven in de nabije omgeving je doodvonnis kunnen betekenen.

Maar misschien ook niet.

Hit the Road, een groep van vier jonge freerunners uit Parijs, reisde vorige zomer naar het centrum van de kerncentrale. "We wilden met onze eigen ogen zien hoe de natuur de plaats, die we alleen maar kennen van wat we hadden gelezen of de foto's die we hadden gezien, had overgenomen," vertelt Clément Dumais, een lid van de groep, aan VICE Sports in een bar in Parijs.

Dumais richtte de groep in 2012 op samen met Nico Mathieux en Paul RBD. Twee jaar later voegde een andere freerunner, Leo Urban, zich erbij. Toen de groep compleet was, werd hun nummer één doelstelling snel duidelijk: de Eiffeltoren beklimmen.

"Het was absoluut de moeite waard om naar Tsjernobyl te gaan," zegt Leo. "We wisten echt niet wat we moesten verwachten en het heeft een diepe indruk op ons achtergelaten." Voordat ze naar de spookstad gingen, bracht de groep eerst nog een bezoekje aan Kiev om er enkele traceurs – zoals zij freerunners noemen – van de Oekraïense stad te leren kennen.

Tijdens hun verblijf in de hoofdstad zochten ze naar verlaten bunkers. "Daar vonden we de pakken en maskers die we naar de verboden zone hebben meegenomen," zegt Nico. Hij toont ons een van de maskers, die uit een of andere Hollywood-film lijkt te komen. "Ze komen allemaal uit de tijd van de Koude Oorlog, voor het geval er een nucleaire aanval kwam. We vonden ze in gesloten dozen, helemaal nieuw."

In Kiev ontmoetten ze iemand die geïnteresseerd was in urban exploring en al een paar keer naar Tsjernobyl was gegaan. "Hij kende de weg en wist waar de politie controleposten had. Maar wat belangrijker was: hij wist hoe hij de politie moest vermijden," legt Paul uit. Er zijn veel militaire controleposten rond de kerncentrale om te voorkomen dat mensen naar de verboden zone gaan. Degenen die de wet overtreden, gaan naar de gevangenis en hebben geen recht op een proces.

"We reden vanuit Kiev naar een plaats die op ongeveer negentien kilometer van de eerste controlepost ligt. Toen klommen we door een gat in een hek en begonnen we te lopen," zegt Leo. De eerste nacht hebben ze ongeveer twaalf uur lang gewandeld.

In de kerncentrale is er nog steeds een groot risico door de radioactiviteit, vandaar de militaire patrouilles en de verboden toegang voor burgers.

"Om enkele bewakers te ontwijken, moesten we door radioactieve gebieden gaan die ons serieus zorgen baarden," geeft Clément toe. "Leo kreeg een snee in zijn hand en toen we de radioactiviteit gingen meten, zagen we dat het te hoog was." Sommige vegetatie die ze hadden aangeraakt, bevatte veertien keer meer radioactiviteit dan veilig is.

De limiet van de dagelijkse radioactiviteit is 0,30 mSv. De groep kwam in aanraking met 5,20 mSv in het bos, maar alleen voor een korte tijd. Ze sliepen op plaatsen waar de radioactiviteit de limiet niet zou overschrijden, maar toch moesten ze voorzichtig zijn. "We waren verbaasd over de dingen die we zagen, maar we keken er ook naar uit om terug naar huis te gaan," zegt Leo.

Om in Pripjat te komen, de spookstad die op ongeveer vijf kilometer van Tsjernobyl ligt en 36 uur na de ramp werd geëvacueerd, moest Hit the Road door rivieren en bossen gaan en spoorwegen volgen. "We waren uitgeput van al het wandelen, dus we hebben maar weinig aan parkour gedaan. We hebben voornamelijk de stad en de omgeving eromheen verkend," zegt Nico die naar zijn sneakers kijkt. "Deze droeg ik toen ook. Ze zijn goed om mee te parkouren, maar niet om mee te wandelen. Niet voor zoveel kilometers."

"Het moeilijkste was om te aanvaarden dat we volledig waren blootgesteld aan radioactiviteit en toch verder liepen," legt Leo uit. De anderen knikken. Parkour is hun leven: een discipline dat verdergaat dan mentale en fysieke grenzen. En dat is exact wat ze hebben gedaan in een van de meest radioactieve zones op deze planeet.

Ze reisden van Parijs naar Tsjernobyl en ze gingen zo van de 21e eeuw naar de realiteit van een Oostblokland in de jaren tachtig. De zone is nagenoeg onaangeraakt gebleven: alles ziet er nog precies hetzelfde uit als het door de families werd achtergelaten. Overal zijn communistische symbolen te zien.

"We dachten dat er niet veel meer in Tsjernobyl te doen was. Maar we beseften ons dat het dankzij de Oekraïners is, die de plaats hebben bestudeerd en beschermd, dat de radioactiviteit niet een stuk hoger is," zegt Paul.

"Het voelt alsof het eeuwen geleden is… maar het is amper dertig jaar geleden," zegt Clément voordat hij vertrekt. -

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen: