Eten

We lieten een rasechte Vlaming Nederlandse biertjes recenseren in Amsterdam

Vlaming

Ik woon nu al meer dan een jaar in Nederland en hoewel ik zonder ironie het woord ‘vrijmibo’ gebruik en enkel ‘poepen’ zeg als ik ‘kakken’ bedoel, ben ik duidelijk nog niet ingeburgerd en word ik er geregeld aan herinnerd dat ik een Belg ben. Ik word elke ochtend begroet met ‘hallokes’ en de Samson en Gert-imitaties komen me zo langzamerhand de strot uit.

Maar daar is een oplossing voor: als ik vertel dat ik niet echt bier drink, verstommen de Belgen-grapjes meteen en word ik aangestaard alsof ik net verteld heb dat ik nog nooit een nummer van K3 heb gehoord. Een Belg die geen bier drinkt, is namelijk je reinste heiligschennis. Zelfs de meest bierminnende Nederlander erkent dat België, met meer dan 1600 eigen bieren, de koning is van het gouden drankje. Dat verklaart waarschijnlijk waarom veel Belgen enorme biersnobs zijn en Nederlands bier schaamteloos uitmaken voor paardenpis. Toch lijkt het tij te keren: lokale Nederlandse biertjes schieten als Nutellawinkels in het Amsterdamse centrum uit de grond en Nederlanders doen alsmaar meer moeite om hun biercultuur te laten floreren met bijzondere marketing, leuke namen en experimentele smaken.

Videos by VICE

Tijd dus om de Nederlandse biercultuur eens goed aan de tand te voelen. En wie kan dit beter doen dan een rasechte Belgische biersnob? Ik vraag Laure (25) om samen met mij enkele Nederlandse biertjes te proeven. De Gentse woont inmiddels al twee jaar Amsterdam, maar ze groeide op tussen de Leffe en de Kasteelbiertjes en op een willekeurige avond kiept ze gemakkelijk vijf trappisten achterover.

Laure heeft zogezegd toevallig de Belgische vlag aan

“Ik ben echt een biersnob,” geeft ze toe. “Veel Belgen zijn een snob, maar dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat België bekendstaat als het land met de beste bieren.” Laure mist de Belgische biertjes nu ze in Nederland woont. “Er is minder een biercultuur hier. Bier in Nederland is een beetje als friet van de FEBO.”

Bij Proeflokaal Arendsnest in Amsterdam ontmoeten we de bedrijfsleider Jasper. Hij wil ons eigenlijk enkele bijzondere Nederlandse biertjes aanraden, maar voor dit artikel wil ik met Laure vooral erg typische en herkenbare Nederlandse biertjes drinken, om zo inzicht te krijgen in wat de gemiddelde Nederlander achterover giet. Daarom maakt hij voor ons, met lichte tegenzin, een lijstje met herkenbare Nederlandse biertjes. We bestellen er – naar Vlaamse kroegtraditie – ook nog wat kaas en droge worst bij, met uiteraard een potje mosterd. “In Vlaanderen kan je op elk moment van de nacht een stukje droge worst kopen dat ergens in de kroeg hangt te drogen,” zegt Laure. “De smaken passen perfect bij elkaar.”

1. Een pilsje

We beginnen met een pilsje (of pintje voor de Vlamingen). Jasper vertikt het om ons Heineken te geven, maar raadt ons een Château Neubourg van brouwerij Gulpener aan.

Laure: “Ah bah, ik vind deze pils echt niet lekker, want hij heeft amper smaak. Ik zou het misschien wel drinken als ik al te veel alcohol gedronken heb en ik tussen de trappisten door zin heb in iets lichts. Eigenlijk is dit pilsje gewoon slootwater, maar ik ga niet al te gemeen zijn met mijn punten, want het is wel verfrissend en het giet lekker weg. Ik heb wel het gevoel dat ik er zes van zou moeten drinken om er iets van te voelen.”

Score: 1,5 op 5

2. Een lentebok

Het tweede biertje is een PaasIJ, een special edition van de Amsterdamse Brouwerij ‘t IJ.

Laure: “Dit drink ik wel graag. Het is iets zwaarder, maar heeft een zurig en een beetje gek nasmaakje. Daar ben ik niet zo fan van. Het smaakt een beetje kruidiger, misschien naar koriander? Het is een biertje om in de zon op het terras te drinken als je van plan bent om daar nog uren te blijven, want het drinkt heel lekker weg. Ik moet wel toegeven dat ik op zulke momenten toch nog altijd veel liever een blond trappistje uit België drink. Ik vind Belgisch bier zwaarder en voller, met lekker veel smaak. Deze is een beetje flauw.”

Score: 2 op 5

3. Een tripel

Ons derde biertje is een Zatte, wederom een bier van brouwerij ‘t IJ, maar deze keer een tripel.

Laure: “Van deze houd ik wel. Dit biertje heeft een hele volle smaak en is veel minder scherp dan die vorige. Ik drink dit heel erg graag als het al donker is en je rustig indrinkt voor een legendarische nacht, of als je in een café zit en je heel persoonlijke gesprekken begint te voeren met mensen die je eigenlijk nog niet zo goed kent. Dit is eentje waar ik – je raadt het al – erg zat van kan worden. Als je al een beetje te dronken bent, moet je trouwens het kleine zusje drinken: een Natte, want die heeft een lager alcoholpercentage. Pfoe, deze drink ik echt heel graag.”

Score: 3,5 op 5

4. Een saison

Ons vierde biertje is een Mannenliefde, een saison van brouwerij Oedipus.

Laure: “Hmm, ik vind deze niet zo geslaagd. Hij smaakt erg fruitig. Ik merk dat ze in Nederland allerlei exotische dingen in hun biertjes doen, maar dat is niet het soort bier waar ik van geniet. Toch waardeer ik wel dat ze durven te experimenteren met smaak. Ook vind ik het leuk dat ze het cliché dat bier voor mannen is overboord willen gooien. Ik merk nog steeds dat mensen verrast zijn dat ik – als vrouw – graag bier drink. Dat is zo’n bullshit. In België heb ik zoveel vriendinnen die zweren bij Duvel, een van de sterkste bieren die er is.”

Score: 2,5 + 0,5 voor het smaakexperiment

5. Nog een pils

We zijn licht beschonken. Ideaal moment dus voor een pilsje. Na wat aandringen geeft Jasper toe dat hij toch een Heineken heeft. Maar wel een bijzondere: een Heineken H41, een bier met gist uit Patagonië. “Ik moet wel toegeven dat ik het zelf niet zo goed vind,” zegt hij.

Op dat moment zien we nog een rasechte Belg langslopen: mijn vader. Hij komt er ook even bijzitten, want hij is waarschijnlijk de grootste biersnob die ik ken. Hij is de soort man die praat over “de gelaagdheid van bier” en dingen zegt als “een moutig en hoppig bier met een hoge EBU-waarde.” Durf niet in zijn bijzijn een stevig glas bier zoiets knullig als ‘een biertje’ te noemen.

Mijn vader: “Gadver, het lijkt wel alsof ze water uit de Amstel hebben gehaald en in een glas gedaan hebben. Heineken heeft zo’n enorm imperium opgebouwd, omdat ze tonnen geld gestoken hebben in geniale marketing en het overal verkrijgbaar is, maar we zouden toch allemaal eens moeten toegeven dat het echt naar niets smaakt.”

Laure: “Eigenlijk is deze pils een beetje zoals de eerste. Heineken heeft echt weinig smaak, maar het is wel ideaal voor hele warme dagen. Deze is ietsje beter dan de originele Heineken, maar ik vind het nog steeds slap bier. Ik vind pils trouwens in het algemeen best saai hoor – ik snap niet waarom alle Nederlanders het zo graag drinken. Als ik volledig straalbezopen was, zou ik deze nog weleens achterover durven kiepen, zodat ik wat vocht binnenkrijg.”

Score: 1,5 op 5

Mijn vader proeft de Heineken H41

6. Een Sour Pale Ale

Als zesde biertje drinken we nog een van Oedipus, deze keer met de smakelijke naam Polyamorie.

Laure: “Dit is voor mij echt geen bier. Het smaakt erg zoet, met een hint van mango. Hoewel dat mijn lievelingsfruit is, vind ik dit echt niet te drinken. Als je eraan ruikt, lijkt het alsof je fruitsap voor je hebt. Misschien is het omdat ik Belgisch ben, maar op dit vlak ben ik echt conservatief: een biertje hoort niet zo te smaken. De originaliteit van het flesje en de naam zijn daarentegen wel weer erg goed. Ik denk trouwens dat ik meer worst moet eten, want ik ben wel echt zattekes aan het worden.”

Mijn vader: “Dit is echt veel te zoet, alsof je een sapje aan het drinken bent. Niet mijn ding.”

Score: 1 op 5

7. Een IPA

Jasper raadt ons een van zijn favoriete bieren aan: The Big Fat 5 Double, een bier dat gebrouwen wordt met vijf hopsoorten.

Laure: “Deze vind ik eigenlijk wel goed. Hij is wat zwaarder dan de Polyamorie en iets minder fruitig. Je proeft dat er meer hop in zit, en dat vind ik wel heel lekker. Ik zou dit graag drinken als het schemert en je omringd wordt door vrienden. Eigenlijk is het best gek dat we zoveel bier drinken, want bier werd oorspronkelijk enkel en alleen gemaakt om vervuild water drinkbaar te maken – de smaak was irrelevant. Maar nu drinken we het als een delicatesse. Maar goed, dit vind ik een erg smakelijk biertje.”

Mijn vader: “Dit vind ik nu eens een lekker biertje. Het lijkt misschien zoeter dan de vorige, maar door de mout heeft het zo’n volle smaak. Dit is echt een lekker fris en uniek bier – ik ben onder de indruk.”

Score: 3 op 5

8. Een trappist

Dit is ons achtste biertje en ondanks dat we geboren zijn met een Belgische lever, zijn we toch wel aardig licht in ons hoofd geworden. De ideale manier om de avond af te sluiten is met de grote liefde van elke Belgische bierdrinker: een trappist. In Nederland zijn er maar twee trappistenbrouwerijen en eentje daarvan produceert La Trappe.

Laure: “Ik houd van een donker biertje. Je kunt op weinig plekken in Nederland veel donkere bieren krijgen en dat mis ik echt. Deze heeft echt zo’n volle, goede smaak. Als je nu Heineken zou drinken, zou het echt smaken naar kattenpis. Dit smaakt trouwens als een zwaar biertje, maar het heeft eigenlijk evenveel procent als een Zatte. Ja, hier ga ik echt heel erg goed op. Dit is zo lekker!”

Mijn vader: “Och ja, een goed bruin biertje kan zo smaken. Nederland maakt amper trappisten, hè? Echt zonde, want een donker bier is perfect op een zwoele zomeravond als deze. Deze is zeker geslaagd en heeft een erg gelaagde smaak. Goed gedaan, Nederland.”

Score: 4 op 5

We ronden af. De mythe dat je met flauwe Nederlandse biertjes niet eens dronken kan worden, hebben we in ieder geval ontkracht. Toch blijft Laure nog steeds trouw aan haar eerste liefde: het oeroude Belgische biertje. “Ik heb veel respect voor Nederlandse lokale brouwerijen, die goed nadenken over de aankleding van hun biertje en durven experimenteren met smaken,” zegt Laure.

“Maar noem me een Belgische snob; echte biertjes hebben geen show nodig. Een biertje is niet chic of hip. Het is gebrouwen in een klooster en is sober, maar vol van smaak.”

Disclaimer: We wilden slechts weten wat een Belgische zelfverklaarde biersnob van de Nederlandse biercultuur vindt. Smaken verschillen en gecertificeerde expertise ontbrak, dus Laures oordelen kunnen verschillen van de jouwe. De Polyamorie is bijvoorbeeld volgens de makers “met alle wil van de wereld geen zoet bier te noemen.” Als je zeker wil weten hoe het staat met de Nederlandse biercultuur, raden we je aan om de bieren zelf eens achterover te kiepen.

Volg MUNCHIES op Facebook en Instagram.