Tech

We zagen de asteroïde die de Aarde schampte maar twee dagen van te voren

Astronomen ontdekten slechts twee dagen van te voren dat de Asteroïde 2016 RB1 rakelings langs het aardoppervlak zou scheren. Op 7 september kwam de rots met zo’n 30.000 km/u voorbij vliegen op een hoogte van ‘slechts’ 40.000 kilometer boven de zeespiegel. Dat is dichtbij genoeg om een communicatiesatelliet te raken.

De 4 bij 14 meter grote asteroïde werd eerst gezien door astronomen bij de Universiteit van Arizona. Later werd de observatie bevestigd door Gianluca Masi van het ‘Virtual Telescope Project’ in Italië. Een steen ten grootte van een bus is helaas niet met het blote oog te zien van de grond, maar Masi heeft een animatie van de beweging van de asteroïde gemaakt.

Videos by VICE

Na het traject uitgestippeld te hebben kon de mensheid eigenlijk alleen toekijken terwijl de steen minder dan 3000 kilometer langs de satellieten vloog die wij dagelijks gebruiken voor internet en telefoongesprekken.

2016 RB1 is afkomstig uit De Aten-planetoïden. Deze Near Earth Objects (NEOs) bevinden zich in het binnenste deel van het zonnestelsel. Ze bewegen zich in onberekenbare banen die sporadisch tot een botsing leiden met de dichtstbijzijnde planeten Mars, Aarde, Venus en Mercurius.

Dat is op zich niet zo bijzonder. Vorige week zondag passeerde de nog grotere 2016 QA2 de aarde op 80.000 kilometer boven zeeniveau – kosmisch gezien een schijntje. Zulke ontmoetingen zijn relatief ongevaarlijk. Wetenschappers hebben de media verzekerd dat 2016 RB1 niet groot genoeg is om een grote catastrofe aan te richten. De rots is dertig keer kleiner dan de asteroïde die 66 miljoen jaar geleden het tijdperk van de dinosauriërs beëindigde. Toch is een waarschuwing van slechts twee dagen wel erg weinig. Het is op z’n minst een argument voor het in kaart brengen van deze ongeleide projectielen.

Daarom heeft NASA dit jaar het ‘Planetary Defense Coordination Office’ (PDCO) opgezet. Hun doel is om de NEOs te indexeren die potentieel het moderne leven kunnen uitroeien. Een dergelijk programma levert ons alleen een beetje extra voorkennis op, dus de ESA en NASA zijn ook bezig de theoretische basis voor tegenmaatregelen te testen.

Met de OSIRIS-REx missie wil NASA met een speciaal uitgeruste ruimtesonde een monster nemen van de NEO ‘Bennu to Earth’ – de zogenaamde ‘Armageddon asteroïde’.

Samen met het Canadese ruimteprogramma zal OSIRIS-REx ook het Yarkovsky-effect bestuderen. Als een asteroïde dichtbij de zon komt, wordt het oppervlakte zo warm dat de asteroïde gassen en andere materialen uitstoot waardoor de rots een soort van natuurlijke stuwraket wordt. Dit beïnvloed de baan die de asteroïde volgt.

De sonde landt in 2018, en vliegt 2021 weer terug naar de Aarde. De sonde zal onder meer fysieke eigenschappen als grondsoort, maar ook de rotatie, massa en snelheid meten die de baan van de asteroïde mede bepalen. OSIRIS-REx is en kleine stap voor NASA’s PDCO-programma en volgens veel astronomen heeft het erg lang op zich laten wachten.

Het is een fijne gedachten dat dit nieuwe onderzoek steeds meer NEOs in kaart zal brengen, maar het zal ons ook veel bewuster makenvan het feit dat we miljoenen jaren geblinddoekt in een kosmische schietbaan hebben geleefd.