Iedereen heeft een zwakke plek. Dat kan het gekraak van een zak chips zijn, of een verhoogde hartslag bij de geur van een stuk brie. Of misschien toets je zonder erbij na te denken het telefoonnummer van de pizzeria in, elke keer als je een iets cirkelvormigs ziet.
Als de bezorger van Deliveroo je beste vriend is geworden, of als je ruzie krijgt met vreemden in restaurants omdat je niet van hun kaasplankje af kon blijven: maak je geen zorgen. De oplossing is misschien dichterbij dan je denkt. Een nieuw onderzoek van Johns Hopkins University in Baltimore wijst uit dat het onderdrukken van bepaalde neuronen bij ratten ervoor zorgt dat ze minder geneigd zijn om veel te eten. Het is mogelijk dat dit bij mensen ook werkt.
Videos by VICE
Het wetenschappelijke tijdschrift Neuron publiceerde het onderzoek afgelopen week. Het gaat in op neuronen “in een grotendeels nog onbekend deel van het brein”, en wees uit dat deze “nauw verweven zijn met de neiging om te veel te eten als reactie op externe factoren, iets waar mensen die verslaafd zijn aan eten, alcohol of drugs last van hebben.
Jocelyn Richard, hoofdauteur van het onderzoek, vertelt in het persbericht over het feit dat “externe impulsen – zoals het zien van wit poeder, of het horen van de McDonalds-jingle – voor een terugval kunnen zorgen, of tot het eten van te veel voedsel. Onze bevindingen laten zien waar in het brein dit verband tussen impulsen uit de omgeving en het zoeken naar drugs of eten precies zit.”
Voor het onderzoek werden ratten getraind dat ze suikerwater kregen als ze op een hendel drukten nadat er een geluid klonk. Terwijl de ratten deze taak uitvoerden, werden neuronen in de basale ganglia, een deel in de hersenen, gemonitord.
Richard zag dat de neuronen sterk reageerden als het geluid klonk. In het persbericht zegt ze: “We waren verbaasd over de heftige reactie en de hoeveelheid neuronen die reageerden bij het afspelen van het geluid.”
Toen de onderzoekers met behulp van een biologische techniek die optogenetica heet, de neuronen tijdelijk onderdrukten, kwamen ze erachter dat “de ratten minder snel op de hendel drukten. Als ze het wel deden, deden ze het langzamer.”
Dit kan misschien ook werken bij mensen die verslaafd zijn.
Het onderzoek van Richard is alleen gebaseerd op bevindingen bij ratten, vertelt ze MUNCHIES, maar ze hoopt dat het bij mensen ook werkt. “De wetenschap waar in het brein externe impulsen de drang naar voedsel en drugs vergroten, is een belangrijke stap in het ontwikkelen van nieuwe behandelmethodes. Het kan ons ook helpen om te begrijpen waarom sommige mensen vatbaarder zijn voor beeld en geluid dat geassocieerd wordt met junkfood en drugs.”
Maar ze waarschuwt ook dat er nog veel werk moet worden gedaan in dit onderzoeksgebied. Bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat behandelmethodes de gewone eetlust niet beïnvloeden.
Tot die tijd zullen we ons gewoon in moeten houden als we langs een kebabzaak lopen.