We vroegen mensen naar de mooiste herinneringen die ze in Perron maakten

Perron gaat vanavond – na drie jaar gesloten te zijn geweest – weer open. De club naast het Centraal Station van Rotterdam moest in 2015 plaatsmaken voor de bouw van een hotel, waarbij de eigenaren tot grote ergernis toezagen hoe het pand jaren leeg bleef staan. Ze hebben al die tijd hun stinkende best gedaan om terug te mogen keren en plots kregen ze deze week het ja-woord. Perron mag weer open, maar alleen zolang er geen partij is die het gebied wil gaan ontwikkelen. Voor Rotterdammers en vrienden van de Maasstad moet dat een troost zijn: eerder deze maand kondigde de iconische club BAR aan definitief hun locatie in het centrum te sluiten. Vanavond begint het feest weer in Perron, met op de line-up onder anderen Derrick May, David Vunk en Serge.

Wij vroegen een aantal mensen die betrokken waren bij de club naar wat deze plek zo bijzonder maakt.

David Vunk is in de jaren die Perron gesloten was uitgegroeid van lokaal naar nationaal icoon. Perron was de eerste plek die hem vroeg voor een all-nighter. Nu doet hij dat in clubs door het hele land, van de Marktkantine tot de Paradiso.

“Wat ik tof vind aan Perron? Het is gewoon Rotterdam. Dat is gewoon thuis. Sorry, je vroeg om een hoogtepunt hè? Dat was denk ik de poster van mijn all-nighter. Mijn hoofd zo groot op een poster in de backstage en dan allerlei mensen die er dingen op getekend hadden.”

Aziz Yagoub heeft de afgelopen drie jaar moeten vechten om Perron weer te kunnen openen. Nadat de club oorspronkelijk moest sluiten omdat er een hotel op de locatie zou komen, bleef het pand uiteindelijk onaangeraakt. Nu mogen ze erin blijven tot er iemand is die er meer aan kan verdienen. Dat is een deal waar niet veel mensen ja tegen zouden zeggen, maar Yagoub wel.

“Eén keer had ik een mooie auto met witte bekleding gehuurd omdat ik Derrick May op moest halen van Schiphol. Terwijl Derrick staat te draaien wordt een bezoeker onwel. We hadden al twee keer voor saus de ambulance voor de deur gehad, dus ik dacht: ik breng dit meisje zelf wel naar de spoedeisende hulp. Onderweg laat ze een kleine drieënhalve portie lasagna eruit op de achterbank. Ik dacht: ja, weet je, het ligt er nu toch al, dus ik laat haar gewoon lekker haar gang gaan. Nadat ik haar bij het ziekenhuis heb afgezet, ga ik terug om de set van Derrick te checken. Ik heb alle ramen van de auto open laten staan en ben naar huis gewandeld na de clubnacht. De volgende dag ga ik die auto ophalen om ‘m schoon te maken, maar dat lukt echt niet. Op een gegeven moment had ik wel acht van die kerstboompjes aan de spiegel hangen, maar die geur wilde er niet uit. Ik moest Derrick wel terugbrengen, dus wij rijden met honderd over de snelweg met al die ramen open en we kunnen elkaar alleen nog maar horen als we schreeuwen. Sindsdien schreeuwen we altijd naar elkaar als we elkaar zien.”

Als resident van Perron heeft Van Anh met grote namen het podium gedeeld. Ze warmde op en sloot af voor Surgeon, Shinedoe en Derrick May. Perron werd op die manier een springplank voor haar carrière: het leverde haar een residency bij The Crave op en ze kwam in aanraking met dj’s van over de hele wereld.

“Perron was voor mij een plek waar ik mijn helden kon ontmoeten. Niet alleen door met ze te draaien. Ik haalde artiesten vaak zelf op van het vliegveld en ging ook met ze eten. Dat was meestal heel leuk en daardoor leerde ik niet alleen de muziek maar ook de personen kennen. Een keer die ik me nog goed kan herinneren was toen ik Surgeon van Schiphol haalde. Ik kreeg autopech en werd meganerveus. Ik dacht: hier sta ik dan aan de kant van de weg met een van de grootste techno-legendes van de wereld. Gelukkig was hij heel aardig en hebben we nog goed contact onderhouden erna.”

De heropening van Perron gaat helaas gepaard met de sluiting van een club die de afgelopen zes jaar een hoop verschillende elektronische muziek en talentvolle dj’s naar Rotterdam bracht. Voordat Jetti Steffers samen met Kris de Leeuw BAR opende, was ze vaak te vinden in Perron.

“Toen Perron opende hadden wij BAR al, maar dat was toen nog een kleine plek op de Kruiskade waar maar honderd mensen in konden. Die plek moest dicht om twee uur ‘s nachts en als ik daar dan om een uur of half vier klaar was met opruimen, was er maar één plek waar ik nog even kon uitblazen: de backstage van Perron. Mark – een van de eigenaars van Perron – had altijd een drankje voor me klaarstaan en wilde luisteren naar al m’n gezeik. Hij gaf me voor alles tips en advies. Wij waren namelijk totaal geen horecamensen, wij vonden het gewoon leuk om een feestje te geven. Van de zakelijke kant wisten we niks. Mark was daar altijd heel lief over, die heeft ons zoveel geleerd. Eigenlijk was dat een beetje oefenen voor de grotere locatie van BAR, zoals die daarna opende hier naast het station.”

De toiletmedewerker is de vader of moeder van een club. Zij zien de echte emotie: het drugsgebruik, het ongeduld en de liefde. Soms groeit de toiletmedewerker daardoor uit tot icoon, zoals Connie.

“Het is moeilijk om één hoogtepunt te noemen omdat ik zoveel leuke, grappige en lieve herinneringen heb. Ik heb wel eens een nacht gehad met een groep jonge mannen die neven van elkaar waren en op kroegentocht waren geweest. Ze hadden hun oom meegenomen, een man van 72. Toen alle kroegen gesloten waren, besloten ze om nog voor een afzakkertje bij Perron te komen. Nadat die oom van de verbazing was bijgekomen, vond hij het echt geweldig. Eerst kwam hij bij mij staan en vroeg hij hoe ik het uithield in die klereherrie. Maarja, ik hou van techno. Hij stond daar een beetje verloren, zo van: wat moet ik hier? En ik klets tegen iedereen, ik klets nog tegen een lantaarnpaal als het moet, dus toen heb ik even een praatje met hem gemaakt. Dat ze gewoon zo hup die oom mee hebben genomen is wel kenmerkend voor Perron, daar is niks raar en word je in je waarde gelaten.”

Nadat Lilian in 2011 voor het eerst in Perron kwam, kwam ze iedere week terug. De goedkope entreeprijs en het underground gevoel van de club zorgden ervoor dat ze niet eens meer naar de line-up keek: ze ging gewoon. In Perron was het licht uit, maakte het niet uit wat voor kleding je droeg en kon je alles gewoon laten gaan. Uiteindelijk ontmoet zij op de dansvloer een van haar beste vriendinnen.

“Monique had ik al wel eens in de sportschool gezien, maar we kenden elkaar nog niet echt. Ik wilde dat weekend graag naar Rush in Perron, dus vroeg ik haar mee. Ik vind het niks om zo in het licht te dansen, maar die avond stond er een podiumpje, waarop Monique en ik de hele avond gedanst hebben. Rush dropte een nummer, wij keken elkaar aan en we wisten gewoon: voortaan gaan wij samen stappen. Monique vond het heel stom dat ik haar daarna heel lang mijn stapvriendin noemde, omdat we ook gewoon echte vriendinnen waren geworden.” Perron gaat vanavond open, met op de line-up onder anderen Derrick May, David Vunk en Serge.

Volg Noisey op Facebook , Instagram en Twitter.