Een interview met de man die Chapecoense weer opbouwt

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Een interview met de man die Chapecoense weer opbouwt

Chapecoense speelde deze week voor het eerst sinds de vliegramp van eind vorig jaar een officiële wedstrijd.

Het team moest volledig opnieuw opgebouwd worden nadat vrijwel de hele selectie en technische staf omkwam tijdens een vlucht. De wederopbouw staat onder leiding van sportief directeur Rui Costa. Hij trad in december aan, kort nadat de club door de ramp was getroffen.

Na de rouw, eerbetonen van over de hele wereld en een aantal benefietwedstrijden, was het aan hem om de club een nieuw gezicht te geven. VICE Sports sprak met Rui Costa over zijn werk om een nieuw team op het veld te zetten.

Advertentie

VICE Sports: Hallo Rui, waarom wilde jij deze klus aanpakken?
Rui Costa: Ik had al snel door dit meer was dan een professionele kans. Deze mogelijkheid was een cadeau. Iedereen, of je nou van voetbal houdt of niet, was geschokt door de ramp van Chapecoense. Degene die het privilege zou hebben om de club opnieuw op te bouwen, zou een monumentale en levensveranderende uitdaging voor de kiezen krijgen. God wilde kennelijk dat ik, nog geen drie dagen nadat ik was vertrokken bij Gremio, uitgenodigd werd door andere directeuren om deze klus op me te nemen. Het heeft me diep geraakt. Niet alleen de professionele uitdaging, maar om hier op dit moment te zijn. Iedereen die hier nu werkt heeft veel meer dan alleen een contractuele verbintenis met de club.

Wat bedoel je daarmee?
Dit is persoonlijk, spiritueel. Dat motiveert ons en geeft heel veel energie. Ook al zijn we moe, dan worden we gesterkt door de mensen om ons heen, die doorwerken terwijl ze het zwaarste verlies hebben geleden. Zij proberen het verhaal van de club door te zetten. Dat is de grootste uitdaging voor mij als professional, als mens, als familieman – dit heeft ook een effect op mijn gezin. Ik heb mijn familie hierheen gehaald, om hier met me te leven, om onderdeel te zijn van de gemeenschap. Want deze club verdiend honderd procent van je aandacht.

Veel grote clubs in Brazilië wilden jou binnenhalen nadat je vertrok bij Gremio. Koos je Chapecoense vooral vanwege de emotionele uitdaging?
Nee, ik zou eerder zeggen dat Chapecoense mij koos. Dat is misschien wel waar ik het meest trots op ben. Het klopt dat andere clubs geïnteresseerd waren. Ik heb zelfs nog telefoontjes van andere clubs gehad toen ik hier al was om te tekenen. Maar ze moeten mijn keuze respecteren. Ik wilde hier zijn. Naast mijn financiële overwegingen – ik ben een professional, dus financiën zijn zeker belangrijk – voelde ik dat ik hier echt wat bij kon dragen. Ik kon hier onderdeel worden van een uniek proces in de voetbalwereld. Voetbalteams zijn vaker door rampen getroffen, maar zelden zo erg als hier. Dit gaat dieper dan een contract. Daarom hoefde ik er geen seconde over na te denken toen de club mij koos.

Advertentie

Waaraan merk je dat dit project anders is dan al het andere wat je hebt meegemaakt?
Dit kost je al je energie en capaciteiten. Ik kwam van buitenaf naar deze club, uit een andere realiteit. Mij werd gevraagd of ik de structuur wilde veranderen van het aankoopbeleid, zonder de mensen te storen die hier al waren, zowel atleten als staf. Ik moet overal bij betrokken zijn, maar me er ook heel erg van bewust zijn dat ik niet over de grenzen van het acceptabele stap. En dat allemaal zonder tijd te verliezen.

In de voetbalwereld vind je normaal gesproken juist weinig vrijgevigheid en heel veel ijdelheid. Hier is dat tegenovergesteld. Niet alleen het voetbalteam, maar de hele club moet opnieuw opgebouwd worden. Dokters, fysiotherapeuten, masseuses, materiaalmannen, fysiologen – ze zijn er allemaal niet meer. Dus we moesten niet alleen twintig tot vijfentwintig nieuwe spelers halen, maar ook andere werknemers, die allemaal in een nieuwe omgeving terechtkwamen. We weten nog niet of het gaat lukken daar een werkend geheel van te maken.

Hoe reageren de spelers die je benadert?
Ze geloven in wat we doen en zien dat Chapecoense een geweldige club is, weten dat ze hier in de Copa Libertadores kunnen spelen in het meest gewilde shirt ter wereld. Mensen vragen me overal of ze een shirtje van de club mogen. Het groen en wit is een internationaal ding geworden. De spelers die hier nu zijn hebben een persoonlijke, emotionele en professionele keuze gemaakt.

Advertentie

Terwijl jij met Chapecoense in deze situatie zat, waren er andere clubs die honderden miljoenen uitgaven. Wat heb je geleerd van deze ervaring?
De grootste les die ik hieruit heb getrokken is dat je een team van niveau op kunt zetten door verantwoordelijk te handelen. Chape zou een internationaal bekende club zijn geworden om andere redenen, als de ramp niet was gebeurd. Nu is die groei door een ongeluk wel versneld. Het is een uitdaging om de wereldwijde aandacht die de club nu krijgt om te zetten in een solide clubstructuur, en een merk te bouwen. Als dat ons lukt, ondanks alle financiële moeilijkheden die we hebben, denk ik dat we een voorbeeld voor de voetbalwereld kunnen zijn. Het is lastig om met grote Braziliaanse clubs te concurreren, maar dat heeft Chape eerder al succesvol gedaan. Ze haalden de finale van de Copa Sudamericana.

Heeft de club financiële hulp gehad na de ramp?
Ik kan alleen over het voetbalgedeelte praten. Wat dat betreft is Chape zelfvoorzienend. We hebben dus onze grenzen. Onze situatie is natuurlijk ongewoon, omdat een normale club niet even vijfentwintig nieuwe spelers en negen professionals kan halen zonder een groter budget. Chape’s clubleiding, voorzitter David De Nes Filho en zijn mensen, zorgen ervoor dat we die middelen hebben.

Is de winst gestegen door de internationale aandacht en shirtverkoop?
Dat valt niet echt onder mijn takenpakket, maar er was zeker een grotere inkomstenstroom. Je kan er niet omheen dat het met Chapecoense vandaag totaal anders is dan voor de ramp. Het gewicht en daarmee de waarde van het merk zijn gestegen. De club is een wereldwijd merk geworden. En dat heeft zeker gevolgen voor de club.

Advertentie

Het voetbal wordt de afgelopen tijd wereldwijd gekenmerkt door corruptie – de FIFA die verrot is, grote spelers die belasting ontduiken. Denk je dat deze ramp en nasleep daar iets aan kunnen veranderen?
Het lijkt erop dat iedereen die in de voetbalwereld werkt of erbij betrokken is, geraakt is door de ramp. Als je de tv aanzette na de ramp, zag je de Eiffeltoren in het groen en rouwmomenten bij voetbalwedstrijden over de hele wereld. Ik had zoiets nog nooit gezien. We moeten er wel in geloven dat er nog steeds genoeg moois aan deze sport is, dat voetbal ons nog steeds kan inspireren en ontroeren. Dat wordt de laatste tijd vaak overschaduwd door de zakelijke kant, het voetbalgeweld en de politisering van de sport. Maar als er iets als dit gebeurt, biedt het hoop dat de voetbalwereld ook vrijgevig en solidair kan zijn. Niet uit medelijden, maar door het besef dat voetbal meer is dan een zakenwereld. Er is nog steeds plek in de wereld, in de sport, om competitief te zijn, zonder je als een klootzak te gedragen.

Als je over tien jaar een boek zou schrijven over jouw ervaringen nu, waarover zou je dan schrijven?
Ha, dat zou een flink boek worden! Er is zoveel om over te vertellen. Ten eerste hoe mooi het is om hier nu te zijn. Ten tweede wat ik elke dag leer. Er is hier een vrouw, ze heet Costa (zij werkt bij het communicatiedepartement en heeft haar man verloren bij de ramp, red.). Zij is een prachtige vrouw en zit vol energie. Ze is nog steeds hier en werkt elke dag keihard. Als ik binnenloop, zie ik haar soms huilen. Waarom? Omdat ze het verlies nog niet heeft verwerkt. Ze ziet nu iemand anders in de stoel van haar man zitten, maar ze is hier elke dag aan het werk, helpt overal bij. Dat geldt voor veel mensen hier. Dit is een verhaal voor de rest van het leven van iedereen die hier werkt.

Ik weet niet hoe lang ik hier zal zijn – zes maanden, een jaar, twee jaar, misschien wel langer – maar ik ben er in ieder geval geweest. We hebben respect voor degenen die zijn overleden, zij zullen voor altijd onderdeel van de club zijn. Maar begrijp me niet verkeerd, dit seizoen zullen teams hier een pak slaag krijgen. We zullen winnen, sterk zijn en mensen zullen zeggen: “Het is altijd zwaar om in de Arena Condá te spelen,” zoals ik ook altijd zei als ik hier op bezoek kwam.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.