Hoe een voormalig dakloze op zijn 21ste al kunstwerken verkoopt voor duizenden euro’s

De 21-jarige Joachim Timmermans verdiende tot een jaar geleden zijn geld door live muurschilderingen te maken in clubs en op evenementen. Nu maakt hij schilderijen die hij voor bijna tienduizend euro verkoopt. Hij leeft de droom die vele kunststudenten koortsachtig nastreven, maar die weinigen waar weten te maken. “Dat ik op 21-jarige leeftijd al een atelier van 300 vierkante meter kan huren is fantastisch,” zegt hij als ik hem telefonisch spreek om hem te vragen hoe hij dat klaar heeft gespeeld. “Daar droomde ik als kind al van, een ruimte voor mezelf om kunst te kunnen creëren.” Timmermans wil binnenkort zijn schilderijen op de internationale kunstmarkt verkopen, niet voor duizenden euro’s zoals hij dat nu doet, maar voor miljoenen. “Met dat geld wil ik ook goede doelen kunnen steunen,” voegt hij daaraan toe. Als ik hem vraag waarom hij dat wil, vertelt hij dat hij heeft gezien hoe hard het leven kan zijn; dat hij een tijd dakloos is geweest en moest overleven door bij supermarkten te bedelen om het eten dat weggegooid zou worden omdat het over de datum was. “Ik kom uit een moeilijke thuissituatie, waar veel problemen en ruzie waren.”

VICE Money: En toen belandde je op straat?
Timmermans: Op mijn zeventiende ben ik gewoon thuis vertrokken, en dakloos geworden. Ik at de restjes uit van de dienbladen van een schoolkantine van de Universiteit van Gent. De meeste studenten herkenden me daar nog toen ik er laatst een muurschildering moest maken. Ik voelde me zó beschaamd, maar had weinig keus, want nu wil ik gewoon mijn geld verdienen.

Hoe ben je dan weer aan het werk gegaan?
Na een maand of drie heb ik het geluk gehad dat ik op de bank van een vriend kon slapen. Ik ben daarna in een traiteurzaak aan de slag gegaan en ben ik gewoon als een gek gaan werken. Om zoveel mogelijk geld te besparen kocht ik elke dag diepvriespizza’s bij de Aldi. €2,50 voor twee pizza’s als lunch en diner. Zo kon ik mijn uitgaven laag houden.

Van dakloze ben je kunstschilder geworden. Hoe gaat dat?
Ik schilderde al jaren. Maar ik wist dat het lastig was om van kunst te kunnen leven. Ik heb daarom eerst gewerkt als keukenhulp, ik heb vijvers schoongemaakt bij een slibproducent; gepoetst in het Universitair Ziekenhuis, het linnengoed rondgebracht en in de zomermaanden ging ik werken als vuilnisman. In een jerrycanfabriek stond ik ‘s nachts aan de band om jerrycans op productiefouten te controleren.

In mijn vrije tijd schilderde ik dan. Op een gegeven moment begonnen vrienden en kennissen echt goed te kijken naar mijn werk. Ze namen het steeds serieuzer en vroegen of ze wat van me mochten hebben. Ik kreeg ze zover dat ze voor 200 euro een schilderij van me kochten. Ik was blij dat ik eindelijk wat werk kon verkopen, ook al vond ik 200 euro aan de lage kant. De kosten die ik maakte aan verf en materiaal lagen al hoger. Mensen beseffen dat niet. Een canvasrol kost bijvoorbeeld makkelijk €1600. En als ik schilder pomp ik redelijk door. Vaak schilder ik tot zes of negen uur ‘s morgens. Die tijd moet ook vergoed worden voor een paar tientjes per uur, vind ik.

Ik snap aan de andere kant ook wel dat kopers niet meer dan een paar honderd euro voor een schilderij willen betalen. Maar hoe vond je dan de mensen die zich dat wel kunnen veroorloven?
Het begon echt te lopen toen ik een paar jaar terug in Antwerpen een dj tegenkwam. Hij trad regelmatig op in clubs en nam me mee om daar tijdens die optredens live te schilderen. Hij introduceerde me in La Rocca, een café dat bekend staat om zijn klantenkring van artiesten, kunstenaars en acteurs. Hij liet me livepaintings maken tijdens zijn dj-sessies. Ook al verdiende ik nog niets met mijn kunst, opeens stond ik op grote feesten te schilderen in een bekende club met gratis drank en verdiende ik 600 euro per nacht. Daar leerde ik ook meteen de juiste mensen kennen, mensen die interesse hadden in mijn kunst en ook wat meer konden betalen.

Nu ik een breder netwerk heb verkoop ik via via ook aan zakenmensen: mannen en vrouwen die voor een kunstwerk van mijn niet hoeven te sparen, omdat ze een groot bedrijf hebben of veel geld hebben geërfd. Middenstanders kunnen mijn schilderijen normaal gesproken niet betalen. Het gaat er niet om of mensen jou kennen – jij moet bekend zijn met mensen die het geld hebben. Mensen die over het kapitaal beschikken en geloven in jou en wat je doet.

Hoeveel kosten jouw kunstwerken nu dan ongeveer?
Ik heb ooit een volledige kamer geschilderd, een muurschildering eigenlijk dus. Die verkocht ik voor €5.500. Het was een grote ruimte en ik moest het plafond en de vloer ook schilderen. Er moesten daar ook dingen voor in hout gemaakt worden. Qua normale schilderijen, is mijn duurste er eentje van €7.000.

En hoeveel hou je daar zelf aan over?
Aan dat schilderij van €7.000 hield ik bijvoorbeeld €5.000 over. Daar zijn de materiaalkosten en de uren vanaf getrokken. Soms ben je maanden je huur van je pand en al je materiaal aan het betalen zonder dat je één schilderij verkoopt, en pas nadien begint je verkoop. Voor kopers is het ook een interessante investering, want ze kunnen dat schilderij later ook weer proberen te verkopen voor 12.000 euro.

Toen ik nog niet genoeg verdiende met mijn kunst om ervan te kunnen leven, verkocht ik een schilderij aan een welgestelde zakenman. Een tijd later gingen we wat drinken en ik maakte een opmerking over zijn mooie horloge. Als grap zei hij hetzelfde over mijn horloge, maar het mijne was kapot.

Hij zei dat ik als gerespecteerd kunstenaar ook zo’n horloge zou moeten dragen. Want als je rijkere klanten aan wilt trekken moet je zelf ook uitstralen dat je rijk bent. Ik begreep het wel, maar zo’n duur horloge kon ik niet betalen. Die zakenman heeft me toen twee horloges geschonken als cadeau, met een totale waarde van €15.000, omdat hij geloofde in mij.

Ik schrok enorm van dat cadeau, dat zou ik zelf nooit uitgeven aan een horloge. Het was wel een enorme aanmoediging,maar ik gebruik mijn geld liever om het te investeren in de spullen die ik nodig heb om mijn schilderijen te maken. Daarom ben ik denk ik zo ver gekomen – ik geef niets om materiële luxe.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: