Sculpturen van lust en verleiding roepen de demonen van Jeroen Bosch op

De Italiaanse kunstenaar Alessandro Boezio heeft een fascinatie voor lichaamsdelen, en dan vooral als ze zijn ontdaan van hun functie en zich op de meest onnatuurlijke plekken bevinden. Zo vlecht hij met vingers, maakt hij keramische vazen met benen als handvatten, en verandert hij zeven paar benen en wat billen in een antropomorfische duizendpoot.

De fantasierijke creaties zijn geïnspireerd op Jheronimus Bosch, de vader van het surrealisme, en op een van zijn kunstwerken in het bijzonder: De temptatie van de heilige Antonius. Het kunstwerk is een drieluik dat bol staat van demonen en heksen die de altijd onbedorven Sint-Antonius tot wanhoop proberen te drijven en proberen te verleiden.

Boezio zag het iconische drieluik voor het eerst in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België, en dacht meteen dat het perfect zou dienen als inspiratiebron voor een tentoonstelling van zijn werk in Brussel, die op dit moment in de Macadam Gallery te zien was. “Ieder figuur in het werk van Bosch verbergt een hele specifieke, symbolische boodschap die te maken heeft met verleiding,” merkt Boezio op.

Op het rechterpaneel is een naakte man te zien wiens voet vast zit in een vaas, een zinspeling op seks. Ook is er een duivel te zien die een vat met dierenpoten berijdt, en een naakte vrouw – de personificatie van luxe – die zich schalks schuilhoudt in een boomstam en zichzelf aanbiedt aan Antonius.

Deze beeldtaal vind je ook terug in de beeldjes van Boezio. De vrouw die zich in de boomstam verstopt komt terug in de vorm van twee handpalmen waarvan de vingers zich als takken uitstrekken. Uit een vaas lijken er benen te groeien, zodat de opening van de vaas lijkt op een achterwerk. Vanuit een andere hoek ziet het geheel eruit als een torso zonder hoofd, en met benen op de plaats waar eigenlijk de armen zouden moeten zitten.

De andere hybride lichamen van Boezio zijn minder direct gerelateerd aan het werk van Bosch, maar gaan wel over hetzelfde soort thema’s. Het is onduidelijk of de chaotische hopen ledematen gevonden hebben wat ze zoeken, want ze lijken vast te zitten in een staat van eeuwigdurend verlangen. “Verleiding en lust waren belangrijke onderwerpen in het verleden, en tegenwoordig zijn ze dat nog steeds. De afbeeldingen eromheen zijn veranderd, maar de gevoelens zijn hetzelfde gebleven. Dat is waarom ik het werk van Bosch opnieuw probeer te interpreteren."

“Mijn beelden bevinden zich tussen heden en verleden. Dat is ook terug te zien aan de keuze van mijn materialen, aangezien marmer en keramiek diepe wortels in de Italiaanse kunsttraditie hebben,” zegt Boezio. “Alle sculpturen zijn verder wit, waardoor je jezelf helemaal kan richten op de silhouetten en de schaduwen die ze oproepen.”

In de galerie waar Boezio’s werk te zien is bungelen verstrengelde vingers in cirkels aan het plafond. Het beeld is geïnspireerd op De verzoeking van de heilige Antonius, een ander werk van Bosch (of een van zijn leerlingen). “Sint-Antonius wordt niet verleid door de kleine duiveltjes die hem omringen, hij zit gehurkt in een cirkelachtige vorm. Zijn handen zijn ineen gevouwen en vormen eveneens een cirkel.” Het kunstwerk is niet geheel toevallig – of eigenlijk geheel niet toevallig – als enige voorzien van laagje hemels bladgoud.

Kijk voor meer informatie over het werk van Boezio op zijn website of op zijn Facebookpagina.