Noem het wat je wilt – ‘Landelijke Renaissance’, ‘Amerikaanse Suburbia’, of ‘Melancholisch Elegant’ – de invloedrijke stijl van fotograaf Gregory Crewdson zorgt al decennia lang voor magische en eigenaardige beelden. In de Gagosian Gallery in New York opende deze week een nieuwe overzichtsexpositie, Cathedral of the Pines, samen met een boek met dezelfde titel. Crewdson’s speciale gave is het creëren van fictieve scènes. Dit doet hij met de hulp van de ‘echte’ wereld, door op zoek te gaan naar a-typische plaatsen en door de lokale inwoners als modellen te gebruiken. De beelden ademen een mysterieuze sfeer – zowel visueel als verhalend – en een haast Lynchiaans surrealisme, vol met verborgen boodschappen, metaforen en weemoed.
De fotograaf verhuisde onlangs van Brooklyn naar een afgelegen bos in het westen van Massachusetts, een omgeving die perfect past bij de zwaarmoedige, bijna humeurige sfeer van zijn foto’s. Het is in ieder geval niet bepaald gezellig, en een afgelegen boslandschap leent zich daar prima voor. De personen zelf zijn onnatuurlijk en ongemakkelijk geportreteerd; ze staan naakt onder een brug terwijl het stervenskoud is, of ze staren in hun onderbroek naar een vlek in het tapijt. Er staat niet eens een TV aan.
“Toen in me diep in de bossen van Becket, Massachusetts bevond, voelde ik de duisternis langzaam aan wegtrekken en ervoer ik een nieuwe verbintenis met mijn artistieke proces. Ik had eindelijk weer een productieve creativiteit,” schrijft Crewdson over de opening van de expositie. Cathedral of the Pines is dan ook vernoemd naar een van de bospaden in het dorp, een met dennenbomen bezaaide weg naar wat lijkt op een nieuwe lente voor de fotograaf. Crewdson’s nieuwe foto’s representeren de terugkomst van complexe ondernemingen in zijn kunst, evenals de simpliciteit die hij zelf zo bewondert.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
