Ik werk in een steakhouse waar het spookt

Steakhouse Keg Mansion is een restaurant dat huisvest in een monumentaal pand in Toronto, en behalve dure steaks schijn je er ook een spook tegen het lijf (of laken) te kunnen lopen.

MUNCHIES sprak met manager Jenn Anthony om meer te weten te komen over het duistere verleden van deze locatie, en over hoe het is om in Canada's meest angstaanjagende restaurant te werken. Tijdens een 'ventilatiecrisis', waardoor het restaurant volliep met rook (misschien wel veroorzaakt door bovennatuurlijke krachten!), nam Jenn de tijd om ons een paar sappige spookverhalen te vertellen speciaal voor Halloween.

Het oude huis werd in 1867 gebouwd en in 1873 kwam de familie Massey er wonen. Hart Massey verkocht landbouwmachines en de familie had het daardoor erg goed. De dochter van Hart, Lillian Massey, was een tijd lang ernstig ziek en stierf uiteindelijk in het huis. Daarnaast was er een van de dienstmeisjes dat zichzelf in het huis verhing, en er was een klein jongetje dat van de trap afviel en niet lang daarna overleed.

Waarschijnlijk spreekt het jongetje het meest tot de verbeelding. Families die hier komen eten worden bang gemaakt door hun eigen kinderen – die beweren dat ze willen blijven om te spelen met 'het jongetje op de trap'. En van het personeel beweren er ook een aantal dat ze het jongetje wel eens hebben gezien. Sommige families verlaten het restaurant in doodsangst, om nooit meer terug te komen.

Al twee jaar achter elkaar is op precies dezelfde dag een van de trapspijlen naar beneden geflikkerd – gelukkig raakte niemand gewond, maar het ding landde met een harde knal op de bar waardoor de barman en de mensen eromheen zich kapot schrokken. We weten niet of de datum samenvalt met de dag waarop het jongentje van de trap is gelazerd, maar het verhaal is in ieder geval angstaanjagend.

En pas een paar weken terug, toen ik mijn ronde liep door het restaurant om te kijken of er nog reparaties gedaan moesten worden – het oude gebouw heeft veel onderhoud nodig –, keek ik naar boven en zag toen diezelfde houten spijl uitsteken. Wat we nu willen gaan doen is in ons logboek kijken of er een verband bestaat tussen de gebeurtenissen.

Een andere populaire verschijning is die van de spookachtige vrouw in de badkamer boven. Persoonlijk heb ik nooit iets gezien, maar door alle reacties van de mensen die haar wel hebben gezien, voel ik er zeker iets bij. Er was een mevrouw die de toiletten binnenliep en van onderaf een paar voeten kon zien in een van de hokjes. Ze vertelde dat er werd doorgetrokken en dat de deur openging, maar dat er niemand uitkwam. Ik was toevallig op de gang daar toen het gebeurde, en kon in de ogen van de vrouw zien dat ze echt geschrokken was. Je ziet het wel als iemands oprecht angst voelt.

Vroeger was er een geheime tunnel die het huis verbond aan een nabijgelegen ziekenhuis. Het ziekenhuis bestaat niet meer en de tunnel is nu geblokkeerd, maar de familie gebruikte de tunnel toen nog om Lillian snel naar het ziekenhuis te kunnen vervoeren zonder buitenom te hoeven. Veel helderzienden en andere mediums geloven dat de geesten van de mensen die in het ziekenhuis zijn overleden door de tunnel kunnen reizen.

Gelukkig is er nog nooit iemand gewond geraakt in dit spookhuis, maar er zijn wel een heleboel dingen gezien die niet te zien zijn, als je begrijpt wat ik bedoel.

Onlangs was er een vrouw uit LA op bezoek die beweerde bovennatuurlijke gaven te hebben, en ze vroeg om een rondleiding door het gebouw. Ik liet haar toen ook de bibliotheek zien, en ze vertelde dat daar een zeer mannelijke en dominante kracht aanwezig was die de aanwezigheid van vrouwen niet kon waarderen. En dat is nou precies de kamer die ik het meest onaangenaam en ellendig vind; als ik 's nachts het restaurant moet sluiten, krijg ik daar altijd een beangstigend gevoel.

Fijn voor haar dat ze geesten kan zien, maar misschien had ze die informatie beter niet kunnen delen met mij.

Zoals verteld aan Nick Rose