​'O, zo'n pilletje voor de pep' is het lijflied van iedere speedfreak

Aaaahh, amfetaminen – welke Berlijnse technotempel is er niet tot dinsdagochtend op doorgegaan? Welke gabberhal is er niet als een atoombom mee ontploft? Sinds speed in de jaren twintig ontdekt werd als recreatief wondermiddel, is het de brandstof geweest voor menige bikkelharde subcultuur. Je voelt je nu eenmaal 200% jezelf als je het spul neemt – en dat voor een paar dagen lang.

Dat amfetaminen een geschenk van de goden zijn, wisten ook de huisvrouwen van de jaren zestig dondersgoed. Onder het voorwendsel van gezond bezig zijn (want: afvallen) slikten ze gretig de ene na de andere 'afslankpil'. De pillen, die allemaal een of andere vorm van speed bevatten, ontnamen hen niet alleen de eetlust, maar gaven ze ook nog eens een opbeurend gevoel. Zo opbeurend, dat ze tien keer zo snel breiden. En vijf keer zoveel mooie plannetjes bedachten.

Luchtkastelen, weet de ervaren gebruiker, die nooit ten uitvoer zullen worden gebracht. Maar het voelt wel verdomde productief. Cabaretière Jasperina de Jong schreef daar in 1964 een prachtlied over. Het refrein gaat als volgt: 'O, zo'n pilletje voor de pep, o, zo'n pilletje voor de pep. Nou ik kan u wel vertellen dat ik daar een hoop aan heb. Pep genoeg voor duizend plannen, pep genoeg voor duizend mannen. Ik ga bijna door 't plafond van die milde krachtenbron.'

O zo'n pilletje voor de pep

is het onbetwiste lijflied van de speedfreak. Het wachten is op de eerste hardstyle-remix.