Is ouderdom een ziekte?

Gisteren berichtte Motherboard over de studie die net is gepubliceerd die de herstellende effecten van het proteïne-molecuul GDF11 beschrijft. Het molecuul werd getest op weefsel dat door ouderdom was beschadigd in muizenharten, breinen en skeletspieren. GDF11, wat bekend staat als groeifactor, leidde niet alleen tot het herstel van weefsel, maar repareerde ook het DNA dat verantwoordelijk is voor het weefsel en hun onderhoud. Er wordt gedacht dat wanneer het DNA verouderd, het ongewenste informatie verzameld doormiddel van mutaties. Dat afval voorkomt dat het DNA hetzelfde repareerwerk verricht toen het lichaam nog jong was. Je zou zelfs kunnen zeggen dat een dosis GDF11 een soort reset is net als bij een computer. Alle processen die op dat moment aan de gang zijn in de machine worden opgeruimd.

Onderzoekers en dokters houden ervan om dingen te bekijken als bepaalde pathologieën. In andere woorden, wat is de exacte ziekte die hier behandeld kan worden? Je zult niet veel wetenschappers vinden die een paper publiceren over het onderwerp: “langer jong blijven.” Dus, met deze molecuul die goede effecten heeft op het hart, kijken we bijvoorbeeld naar diastolisch hartfalen. Met de toegevoegde kennis dat het ook op het brein werkt, keren we ons naar Alzheimer. Maar GDF11 lijkt erg generiek, op dit moment werkt het voor de drie organen waar het op getest is, maar door de resultaten wordt al geïmpliceerd dat het ook zou kunnen werken voor andere organen en systemen. Het is daarom dus niet erg moeilijk om je voor te stellen dat, wanneer GDF11 onderzoek zich verder verspreidt, het een nieuwe ziekte zal tegenkomen: ouderdom.

Wanneer een heel scala aan ziektes het resultaat zijn van een afname van GDF11 levels in het lichaam, dan is het niet moeilijk om je voor te stellen dat de vergankelijkheid zelf als een ziekte wordt gezien. Het zou een groot pakket van ziektebeelden zijn die onder een grote noemer wordt geschaard, zoals hypothyreoïdie, een ziekte die bekend staat als de “grote imitator” omdat het een pakket van symptomen en syndromen omhelst die met elke ziekte ooit worden geassocieerd. De behandeling, daarentegen, is het verhogen van hormoon-niveaus in iemands bloed. Je zou GDF11 in eenzelfde licht kunnen zien, behalve dan dat ouderdom iedereen overkomt.

De samenleving heeft nog geen “acceptabele” manier gevonden om te sterven. “Ouderdom” komt dan nog het dichtste bij, maar er is niet zo iets als sterven aan ouderdom. Mensen sterven aan ziektes die verband houden met leeftijd, zoals de twee bovengenoemde voorbeelden. Lichamen slijten met de tijd want dat is wat de tijd doet. GDF11 is niet een manier om meer tijd te kopen, maar het draait de klok zelfs een stukje terug. Het wist leeftijd uit en, gek genoeg, daarmee ook de tijd.

Het wordt onheilspellend, maar ook vaag, wanneer we de klok als de ziekte beschouwen. Zonder een acceptabele manier om te sterven, wordt het een feit des levens dat leeftijd de ziekte van de toekomst wordt, maar mogelijkerwijs met een makkelijke en goedkope behandeling er tegen. Maar het idee van ziekte zal zich dan verplaatsen en een wereld zonder tijd zal aanvoelen als een zwart gat. Misschien dat wanneer we de dood eindelijk door hebben en begrijpen hoe we het kunnen vermijden, we het weer verwelkomen als een oude vriend die ons bevrijdt van de eindeloze tijd.