Stop alsjeblieft met ervan uit te gaan dat alle zwarte DJ’s hiphop draaien

In onze reeks voor Black History Month geven we extra aandacht aan de geschiedenis van de Afrikaanse diaspora, haar cultuur, en de vragen die het kolonialisme nog steeds oproept.

Hoe ruimdenkend het Belgische nachtleven ook lijkt, het weet niet altijd te ontsnappen aan de vooroordelen en het racisme die nog steeds bestaan in onze maatschappij. En die discriminatie vindt zowel voor als achter de draaitafels plaats.

Hier vertellen vier zwarte dj's over hun ervaringen, en wat er volgens hen moet gebeuren om de mentaliteit van sommige mensen in de nightlifegemeenschap te veranderen.

“Ik draai al acht jaar platen, maar zie mezelf pas sinds vier jaar echt als DJ. Wat ik zoal speel? Gewoon groovy muziek: percussies en groove zijn heel belangrijk voor mij. Ik denk dat het nacht- en muziekleven in België best open minded zijn, maar toch blijven mensen in hokjes denken. Al vanaf we kind zijn, worden we in hokjes geduwd. Toen ik jong was, werd ik automatisch in de urban – hiphop, R’n’B – hoek geduwd. Maar ik wou altijd die vreemde eend zijn die naar iets anders luistert, en daarom verdiepte ik me liever in house, techno, jungle, dubstep en disco.

Ik wil het geen racisme noemen, maar het is wel al gebeurd dat mensen het vreemd vonden dat ik als zwarte house draai, omdat ze denken dat mensen van kleur enkel r&b en hiphop spelen. Niet enkel blanken denken dat, maar ook andere mensen van kleur, omdat onze maatschappij ook hen die vooroordelen heeft aangeleerd.

Ik vind het ook heel gek als mensen me de definitie van 'black music' proberen uit te leggen. Black music is gewoon alle muziek met een groove: jazz, disco, house, hiphop, techno,… Al snel ontdekte ik dat de grondleggers van de meeste genres ook zwart waren. Maar veel mensen denken nog steeds dat techno 'white music' is.

Om daar verandering in te brengen, heeft België nood aan meer rolmodellen die daar genuanceerder over denken. Daarom hoop ik dat ik een voorbeeld kan zijn voor andere mensen van kleur die, net zoals ik, vinden dat huidskleur niets te maken heeft met muzieksmaak.”

Soundcloud DTM Funk

“Ik ben nu al ongeveer vier jaar DJ. Mijn muziek blijft niet beperkt tot één specifieke stijl: ik hou van muziek in al haar vormen. Mijn voorkeur gaat uit naar Rumba, maar ik draai ook old school sounds - Chicago house, New Wave, enzovoort.

Ik vind het Brusselse nachtleven heel open-minded. Brussel is een kleine stad, maar er is zoveel diversiteit dat iedereen er zijn ding kan vinden. Je kan uitgaan naar feestjes met enorm veel verschillende stijlen. Ieder jaar ontstaan er nieuwe concepten. Brussel leeft.

Maar vooroordelen zullen altijd blijven bestaan. Het zit in de menselijke aard om te oordelen, denk ik. Ik kreeg eens de opmerking: ‘Het is raar om een zwarte vrouw te zien die postpunk mixt.’ Daarop antwoordde ik dat muziek geen beperkingen heeft, en we allemaal vrij zijn om te luisteren en draaien wat we zelf willen. Ik koop graag platen en luister graag naar nieuwe muziekstijlen.

Mensen moeten begrijpen dat iedereen een andere smaak en persoonlijkheid heeft, en stoppen met anderen stereotypes toe te kennen op basis van huidskleur. Zeker als het om muziek gaat, de ultieme kunstvorm om mensen vanuit alle culturen samen te brengen. Er zijn geen grenzen, bevrijd je geest.”

Krijg elke donderdag onze 10 beste verhalen van de week gemaild: schrijf je nu in voor de gratis VICE-newsletter.

“Ik dj sinds 2011, dus ondertussen al negen jaar. Destijds was ik een vaste bezoeker van de Wood in Brussel. Ik heb niet echt één specifieke stijl, maar mijn mixen variëren tussen micro-house, breakbeats en soms ook wel wat techno-invloeden.

Naar mijn ervaring is het Belgische nachtleven vrij ruimdenkend en ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik nooit te maken heb gekregen met racisme tijdens mijn werk. Anderzijds hebben mensen wel vaak vooroordelen als ik ze vertel dat ik muziek maak. Dan krijg ik opmerkingen als: ’Speel je hiphop?’, ’Hou je van scratchen?’ of ’Ben je rapper?’. Ik moet er elke keer om lachen, maar tegelijk is het eigenlijk wel triest dat mensen je automatisch reduceren tot één muziekstijl.

Het nachtleven lijkt misschien heel open en vrij, maar toch is er nog veel werk aan de winkel. Veel mensen missen nieuwsgierigheid en interesse in anderen, en dat is net nodig om nieuwe dingen te ontdekken en clichés te doorbreken.”

Soundcloud Kappen

“Ik speel al vier à vijf jaar, en sinds twee jaar geleden begon ik mijn muziek serieuzer te nemen. Ik draai voornamelijk Afrikaanse elektronische muziek, maar ik leg mezelf geen beperkingen op. Ik speel ook vaak rap, gabber of zelfs vogue en club music.

Belgen zijn best nieuwsgierig op muzikaal vlak: een aangenaam publiek dus. Mar tegelijk is het Belgische nacht- en muziekleven, zoals overal eigenlijk, vrij gesloten: het is niet altijd even gemakkelijk om je te profileren als je origineel en atypisch uit de hoek wil komen. En ondanks de openheid in de muziekwereld, zijn er nog steeds veel vooroordelen over de muziekstijlen die gekleurde mensen draaien. Dat is jammer, zeker als je weet dat zwarte mensen heel veel – of misschien zelfs alle – genres hebben uitgevonden of verder hebben ontwikkeld. Volgens mij komen die vooroordelen dus vanuit onwetendheid, en een verlangen om een bepaalde gemeenschap inferieur te maken.

Zelf valt me dat vooral op wanneer ik op plekken speel waar mensen me niet kennen. Ik krijg regelmatig te maken met racistische, homofobe en seksistische opmerkingen, maar ik probeer het me niet te erg aan te trekken en het te negeren.

De enige manier om vooruitgang te boeken en dit soort incidenten te voorkomen, is door mensen uit minderheidsgroepen niet enkel te boeken als artiest, maar ze ook invloedrijkere positie te geven, zoals programmator en organisator.”

Soundcloud Wutangu

Volg VICE België ook op Instagram: