De ultieme VICE-gids om door je quarterlifecrisis heen te komen

Je bent op vakantie, staart naar een menu, en valt in een zwart gat. Patat of raspatat? Wat vind je lekkerder? En maakt het uiteindelijk wat uit? Het zijn allebei zetmeelrijke stukjes materie die voor slechts 2,50 euro van jou kunnen zijn. Zou je eigenlijk niet wat meer om geld moeten geven? Wat nou als je te onverantwoordelijk bent om je kinderen te kunnen opvoeden? En op je 26e ben je ook al voorbij de piek van je vruchtbaarheid, toch? Je hebt daar een grafiek over gezien en het staat er niet al te best voor. Je zult dus waarschijnlijk moeten adopteren, als je überhaupt een kindermens bent (wie ben je eigenlijk?) En als je dat toch binnenkort gaat doen, kun je dan niet beter je vriendje dumpen en de komende vier jaar seks hebben met iedereen die je tegenkomt?

Dan zeg je tegen je vriendje dat je de gewone frietjes wil. En ze komen lauw aan.

De eerste dag terug op werk voel je je vreemd, tot je beseft dat dat vreemde gevoel eigenlijk betekent dat je je "gewoon chill" voelt. Nafisa vraagt hoe je vakantie was, en je zegt "leuk" en dan vraagt James hetzelfde en zeg je "te gek" – een korte respijt van het gevoel dat je een onderbetaalde, vervangbare schakel zonder burgerrechten bent, die nog tweeduizend e-mails moet beantwoorden voor het middaguur. Daarna ga je naar de wc om op je telefoon te kijken.

Intense twijfels aan jezelf, het gevoel dat je vastzit in een baan of relatie en gedesillusioneerd zijn over wat "het echte leven" is? Dat is nou een quarterlifecrisis, vriend.

Dr. Oliver Robinson heeft zelf een quarterlifecrisis gehad. Hij liet verschillende aspecten van zijn oude leven achter zich en begon een carrière als academicus om de quarterlifecrisis als verschijnsel te bestuderen. "Een quarterlifecrisis is een mes dat aan twee kanten snijdt," vertelt hij me over de telefoon. "We leven in een tijd van instabiliteit en stress, maar ook in een tijd van intense ontwikkelingen en potentiële groei."

Deze crises zijn nog nooit zo bepalend geweest voor jonge mensen. Naast het feit dat de wereld op dit moment een doodenge plek is om te wonen, is wat we traditioneel gezien in onze twintiger jaren deden – trouwen en kinderen krijgen – een decennium opgeschoven. "De positieve kant is dat het mensen een kans geeft om leuke ervaringen te hebben voor ze vervallen in een routine, maar de negatieve kant is dat de kans op een quarterlifecrisis groter is, omdat er meer instabiliteit en stress is rond deze leeftijd," zegt Dr. Robinson.

Hij voegt hieraan toe dat er twee types quarterlifecrises zijn: Het gevoel ingesloten te zijn en het gevoel buitengesloten te worden. Bij de buitengesloten crisis heeft een jong persoon het gevoel dat het niet uitmaakt wat-ie doet, hij of zij krijgt het niet voor elkaar om in de volwassen wereld te belanden," legt hij uit. "Bij de binnengesloten crisis bevindt de jongere zich op een weg die hij of zij niet willen volgen en moeten er grote beslissingen worden genomen over wat hij of zij wil doen met zijn of haar leven. Dat kan een lang en pijnlijk proces zijn."

Natuurlijk hoeft het niet zo te gaan; als je geluk hebt word je opgezadeld met een spannende mix van de twee crises!

Omdat je niet wil horen dat je moet mediteren of moodboards (daar kwam mijn moeder mee) moet gaan maken om uit de verlammende verwarring te komen, zijn hier wat andere ideeën van lifecoaches, psychologen en andere mensen die ervaring hebben met quarterlifecrises, om ervoor te zorgen dat het een beetje te doen blijft.

Volgens Karin Peeters, lifecoach en psycholoog, is een quarterlifecrisis in essentie het gevoel dat je vastzit in langdurige keuzestress. "Sommige mensen reageren door te verstijven en krijgen geen grip op de zaak; weer anderen reageren door te vluchten; ze nemen ontslag, verlaten hun partner of gaan in een andere stad wonen," zegt ze. "De derde reactie is vechten: 'Ik ga harder werken, ik ga naar de sportschool en ik ga alles doen zodat ik iets kan bereiken, wat dan ook'."

Herken je reactie. Die van mij zit ergens tussen a) complete verlamming, niet eens in staat zijn om te beslissen wat ik ga lunchen, en b) irrationeel wegrennen van alle situaties. Ik zou ze allebei niet aanraden, maar als je je gedrag wilt analyseren en met deze impulsen wilt werken in plaats van ze zonder nadenken uit te voeren, is het handig om te proberen wat zelfbewuster te zijn.

Laten we er een pijnlijk cliché-dilemma van de quarterlifecrisis bij pakken: "Moet ik mijn middelmatige baan houden terwijl ik eigenlijk nog een keer wil reizen en langzaamaan dichter bij de dood kom in plaats van een roadtrip door Centraal Amerika te plannen?

Deze angst wordt vergroot door het feit dat je denkt in het hier en nu. Moet ik deze dingen nu, nu, nu doen? Lifecoach Natalie Dee stelt voor om je idee van tijd uit te breiden: "Plan op de lange termijn," zegt ze. "Denk: Ik ben nog geen dertig, op een bepaald punt wil ik graag wat reizen. Dat is een heel breed plan, maar het geeft je meer tijd om het te bereiken. Als ik in de dertig ben wil ik de carrière die ik leuk vind volgen. Als ik in de veertig ben wil ik graag voor mezelf beginnen. Je kunt zeggen: "In die tien jaar sta ik open voor de mogelijkheid om iemand te ontmoeten, mocht ik een familie willen."

Dat wil zeggen: Stop met je zorgen maken over een reis van drie maanden naar Thailand en realiseer je dat al vijf jaar ouder bent dan alle andere mensen op full moon parties, dus een paar jaar meer maakt ook niet uit. Bonus: Je kunt deze minder neurotische vorm van planning op alle aspecten in je leven toepassen.

"Ik weet niet waarom ik zo gefocust ben op deze leeftijd, maar ik denk dat het heel erg cool is om 37 en single te zijn," zegt Bertie Brandes, mede-oprichter van het tijdschrift Mushpit, waarvan net een nummer over "Crises" is verschenen – dat eigenlijk alleen maar over quarterlifecrises gaat. "Ik denk dat je de hele gedachtegang dat trouwen een belangrijk punt in je jonge volwassen leven is moet herzien en dat je je moet realiseren dat ieder vrijgezel jaar van je leven een jaar is om te koesteren. We zetten onszelf onder druk. Ik heb vrijgezelle vrienden die ouder zijn, en hoewel ze er niet bepaald blij mee zijn, realiseren ze zich ook dat het geen treurige ramp is en dat het prima met ze gaat."

In het verlengde van deze onzichtbare tijdlijn ligt kinderen krijgen. Dit heeft meer invloed op mensen met een baarmoeder dan op mannen. Dat is de reden – denkt Peeters – dat zoveel van haar vrouwelijke cliënten halverwege de twintig zijn, terwijl mannen over het algemeen pas later in hun leven hulp nodig hebben. Je kunt niet onderhandelen met biologie, maar tegelijkertijd is de druk zo hoog als jij hem maakt. En als je je zorgen maakt over trouwen: een ex-collega stelde me ooit gerust door te zeggen dat, als alles niet is goed gekomen tegen de tijd dat je veertig bent, je nog steeds aantrekkelijk bent, en klaar staat om de eerste gescheiden mannen op te pikken. Denk daar maar eens over na.

Als je geld hebt, waarom niet. Als je echt omscholing nodig hebt omdat je van carrière wil wisselen, ga ervoor. Maar helemaal opnieuw aan een opleiding beginnen omdat je je jong wil blijven voelen, waardoor je schulden alleen maar verder oplopen, is een slecht idee. Je bent Van Wilder niet, en dat wil je ook helemaal niet zijn. Ga verder met je volwassen leven; sluit geen lening af om een master in Creative Entrepeneurship te halen.

Wanneer je iemand dumpt op het hoogtepunt van je krankzinnige quarterlifecrisis, is het moeilijk om je niet af te vragen of je het niet hebt gedaan vanwege dat hele crisis-gedoe, als je over een paar jaar terug kijkt en je realiseert dat je een vreselijke fout hebt gemaakt. "Het is geen toevallig symptoom," zegt Bertie. "Je komt op een punt in je leven waarop je beseft dat een persoon bij je past, maar eigenlijk is het gewoon een klootzak en ben je er klaar mee. Je hebt een nogal egoïstische leeftijd en je moet even op jezelf focussen."

Door egoïstisch te zijn leer je meer over jezelf en over wat je van een ander nodig hebt, zodat je niet eindigt met een saaie lul.

Dit is iets dat de wetenschap zegt, en de wetenschap liegt niet. Kijk, een periode waarin je een tijdje geen seks hebt, is vaak een geweldige tijd om productief te zijn, en te werken aan jezelf. Aan de andere kant is er de kans dat je ronduit chagrijnig en afgezonderd raakt – alsof je aan het testen bent hoe lang je zonder seks kunt. Dat is natuurlijk ook geen goed idee. Bovendien: seks! Hoera voor seks!

"Probeer in ieder geval eens in de vier maanden seks te hebben," adviseert Bertie. "Anders word je bang voor intimiteit, en raak je misschien te veel geobsedeerd door iets anders – zoals je carrière, of juist het niet hebben van een carrière, of hoe je eruitziet op foto's, en voor je het weet zit je de hele dag te instagrammen. Je vergeet gewoon hoe het is om intiem met mensen om te gaan."

"Als je van je kamer een soort heilige plek maakt waar niks mag veranderen, begin je te denken dat je nooit meer een ruimte of bed kan delen met een ander. Je kamer wordt dan een soort baarmoeder," zegt Bertie.

We gingen naar school, we gingen studeren, we kregen een baan of gingen naar de universiteit. We volgden de route die ons was voorgeschreven zonder verdere vragen te stellen. Daarom is het geen wonder dat veel mensen in hun twintiger jaren het gevoel hebben alleen te zijn, als een koe in de wei in een uit elkaar gedreven kudde.

Levenscoach Natalie zegt dat het daarom zeer belangrijk is om voor jezelf onderscheid te maken tussen wat je echt wil, en waarvan je het gevoel hebt dat je het zou moeten hebben. "Een 'behoefte' is iets dat je is opgelegd, door de samenleving, of door vrienden, of door collega's. Dat vergt een heel andere energie dan een verlangen," zegt ze. "Het is bijna iets dat 'moet', en het zet veel druk op je. Verlangen is eerder het willen krijgen van iets, iets waar alleen jijzelf achter staat en druk op zet."

Het is makkelijk om te denken dat als je een goede baan had, je een totaal ander persoon zou zijn en de rest automatisch ook meteen goed zou komen. "Soms staar je je blind op het idee dat je echt niet langer single kan zijn, terwijl het eigenlijk niks te maken heeft met of je wel of niet een relatie nodig hebt. Het is dan in werkelijkheid een soort algehele verwarring over wat je aan het doen bent met alle andere dingen in je leven," zegt Bertie. "Dit is gevaarlijk, want als je denkt dat je baan het enige is dat je ongelukkig maakt, terwijl dat helemaal niet de enige factor is, dan heb je een probleem."

Het heeft me 25 jaar gekost om me niet ongelofelijk schuldig te voelen over dat ik "niet productief genoeg" ben, wanneer ik besluit om een dag in bed te blijven en series te kijken, op momenten waarop ik eventjes emotioneel of fysiek uitgeput ben. Ik dacht dan aan alle maanden of jaren die ik in mijn leven heb "verspild", door niet volle bak te presteren. Maar als je behoefte hebt aan rust, voel je daar dan niet schuldig over.

"Ik ging afgelopen jaar door een depressieve periode en zat de hele dag in bed, obsessief naar allerlei vlogs op YouTube te kijken," zegt Bertie. "Ik had het gevoel dat ik mijn hele leven aan het verkloten was.

Elke ervaring die je hebt, zelfs als het vijf dagen in bed liggen is, zal op een of andere manier nuttig zijn. Zo voelt het alleen niet op dat moment. We zijn zo gewend aan dat we elk moment van de dag moeten presteren, dat we ons respect voor tijdverspilling zijn kwijtgeraakt. Maar tijdens het tijd verspillen gebeuren er zoveel goede dingen, of veranderen domme ideeën in geweldige ideeën. Rust is nuttig. Als je in bed ligt is je lichaam aan het rusten, zelfs als je gedachten aan het razen zijn."

Zoals Robinson het me vertelt, is de kans groter dat je een juiste beslissing maakt in een kalme periode dan wanneer je gestrest bent, dus sta jezelf toe om vooral veel te luieren.

"Veel jongvolwassenen maken zich zorgen dat anderen hun 'crisis' beschouwen als aanstellerij," zegt Robinson. "En sommige mensen – vooral oudere mensen, of mensen die zelf nog nooit een periode van twijfel hebben gehad – doen dat ook. Herinner jezelf eraan dat alles wat je voelt gegrond is, zelfs als anderen op dat moment iets anders zeggen."

Mocht er binnenkort weer eens iemand je vertellen dat je twintiger jaren de beste tijd uit je leven zijn, vertel diegene dan gerust dat een expert op het gebied van generatiecrises je dit heeft verteld: "De hoeveelheid aan grote beslissingen die je moet maken zorgt ervoor dat je twintiger jaren waarschijnlijk de meest stressvolle tijd in je leven is, en een aanslag op je mentale gezondheid."

Stel jezelf gerust met het feit dat je met slechte beslissingen je leven misschien op korte termijn even kunt verkloten, maar dat het op de lange termijn niet zo erg zal zijn. Dus doe gewoon je dingen. Of doe het niet, en blijf gewoon lekker achter je computer naar dit artikel staren, terwijl je koude patat bestelt en een date hebt met een matig-interessant persoon.