We vroegen een paar verse vaders hoe ze het vonden om hun kind geboren te zien worden

Als je een kindje krijgt, kan je je als aanstaande ouder tegoed doen aan allerlei zwangerschapsboeken, pretecho's en HEMA-geboortepakketten. Deze dingen richten zich nagenoeg altijd en bijna helemaal op moeders – wat best vreemd is, want vaders zijn alleen al zaadtechnisch gezien verantwoordelijk voor de helft van het kind. Maar voor mannen is er weinig meer dan een boekje met de vreselijke titel Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt! , wat advies van vrienden ('je kan nooit meer naar de kroeg'), een dag of twee betaald verlof, en de film What to expect when you're expecting met de beroemde vagina-quote: " I never used to use that word for that part of the body, but trust me: once a baby comes out of it, it's a vagina. "

Natuurlijk, het zijn vrouwen die het zogenaamde wonder met idioot veel pijn en moeite door het geboortekanaal heen moeten zien te persen, maar wat doe je als man, tijdens al die uren waarin de baarmoeder zich oprekt en je vriendin probeert haar weeën weg te puffen? Hoe bereid je je als man voor op een bevalling, en kan je daarna de vagina inderdaad alleen nog maar zien als een bloederig geboortegat? Ik vroeg het aan een aantal verse vaders.

Broadly: Tycho, hoe had je je voorbereid?
Tycho: De samenleving bereid je gewild en ongewild best goed voor. Bij de bevallingsvoorlichting, die je cadeau krijgt van de overheid, wordt alles technisch uitgelegd: over het oprekken van de baarmoeder, hoe lang het eigenlijk duurt, wat je moet doen. Maar daarnaast begonnen mensen op straat ook zomaar tegen ons aan te praten; in een restaurant begon een onbekende kerel een half uur lang over de bevalling van zijn kind te vertellen. Hij zei dat hij zich nog nooit zo machteloos had gevoeld – toen dacht ik: zo wil ik me absoluut niet voelen.

Hoe heb je daarvoor gezorgd?
Je kan natuurlijk niet veel doen, zij doet het werk, maar je kan wel de situatie zo prettig mogelijk maken voor jezelf en met name voor je vriendin. We hadden een bluetoothspeakertje mee en daar heb ik de hele nacht jazzplaatjes en bossa nova op gedraaid. Voor haar had ik een kleurenboek voor volwassenen meegenomen, maar zij was bezig met die weeën dus dat sloeg nergens op. Toen begon ik te kleuren, en daar werd zij eigenlijk heel relaxt van.

Wist je al of je de baby uit de vagina wilde zien komen?
Ik had er niet over nagedacht, maar op het moment dat het gebeurde wilde ik het ook wel zien. Je bent al uren samen bezig, dan ga je toch niet wegkijken op het moment suprême?

En?
Het is heel smerig – het hoofdje is heel langwerpig omdat de twee schedelplaten nog niet één geheel vormen, zodat het hoofdje überhaupt door het geboortekanaal heen past. En Nino had in zijn vruchtwater gepoept, dus er kwam in één keer zo'n hele flots met vruchtwater, stukjes gele poep en vaginaslijm uit. Toen werd de baby, met dat misvormde hoofdje en dus onder de poep en het bloed, zo op de buik van Maya gelegd. Het was zo ranzig, maar ook zo mooi! Echt te gek.

Het is nog kort geleden – ik neem aan dat jullie nog geen seks hebben gehad sindsdien?
Sowieso mag je de eerste tijd geen seks hebben, er moeten allerlei dingen helen in haar. Ik mis het nog niet echt, we kijken wel hoe dat zich gaat ontwikkelen. Ik laat het helemaal bij haar – haar lichaam is door zo een transitie heen gegaan, ik ga me niet opdringen.

Broadly: Ha Sanne, hoe begon de bevalling?
Sanne: 's Nachts voelde mijn vriendin nattigheid, dat was het vruchtwater. Ik dacht: kut, nu al! Ik had me ingesteld op de uitgerekende datum, twee weken later, en ik had net nog een nieuwe opdracht voor mijn werk aangenomen. De vroedvrouw zei dat we pas 's ochtends naar het ziekenhuis hoefden te gaan, dus probeerde ik weer te gaan slapen, maar dat lukte niet.

En hoe was het in het ziekenhuis?
Mijn vriendin ging door een hel. Als ik haar aankeek, zei ze: "Niet kijken!" Ik masseerde haar voeten en stretchte haar beenspieren. Ik wilde de pijn wegduwen, maar soms deed ik het te hard omdat ik natuurlijk heel sterk ben. Ik voelde me machteloos, het was heel moeilijk. Tot de ruggenprik – toen die er eenmaal in zat, was het alsof de hemel openbrak en de zon weer ging schijnen. Ze was niet meer misselijk en ging zelfs slapen, dwars door de weeën heen. Toen ben ik gewoon wat gaan werken op mijn computer.

Wat deed jij terwijl zij aan het persen was, toen de baby er echt aankwam?
Ik had mijn camera en maakte foto's. Het was geen bezigheidstherapie, maar ik wilde wel graag een aantal belangrijke momenten vastleggen.

Vanaf waar keek je?
Ik had ervoor gekozen om niet tussen haar benen te kijken, ik was bang dat het beeld van een ontplofte onderkant zou blijven hangen. Dat kwam omdat een vriend me daarvoor had gewaarschuwd, en ik vond het ook niet nodig. Waarom zou ik dat doen?

Dus je zag Ea er niet letterlijk uitkomen?
Nou, van de zijkant wel, ik zag het silhouette. Op die manier vond ik het wat dragelijker. Op een gegeven moment zag ik het hoofdje, dat leek een soort raar balletje. Holy shit, dacht ik toen, en toen ze er eenmaal was, moest ik huilen.

Het is nu alweer een paar maanden geleden – hoe is het om seks te hebben na de bevalling?
Dat is wel anders ja. Het is nog heel gevoelig van binnen bij haar, dat is niet zomaar geheeld. We hebben het wel geprobeerd maar het ging nog niet echt. Het moet met heel veel beleid.

Broadly: Niels, wist je altijd al dat je bij de bevalling wilde zijn?
Niels: Ja. Ik zou nooit zo'n gast zijn die in de kroeg gaat zitten afwachten. Er waren wel mensen die zeiden dat ik niet tussen Mirtes benen moest kijken; dat vond ik echt onzin. En, hoe zag het eruit?
Heel gek, alsof het iets heel anders was. Helemaal niet meer sexy. Wist je wat je moest doen tijdens de hele bevalling?
Ja, ik ben mee geweest naar twee partnerlessen van de zwangerschapscursus. We hebben niet samen gepuft, maar besproken hoe zo'n bevalling gaat en wat er van mij verwacht wordt. Daar leerde ik dat het gaat om rust, er mag geen paniek of angst zijn. Je moet als man vooral niet bezorgd gaan zitten doen. En was er een moment dat je dacht: ik moet nú weg?
Nee, het is als een achtbaan: je zit erin en je kan er niet meer uit. De intense momenten van stress en angst moet je gewoon verwerken en opvangen. Je bent er nooit helemaal klaar voor – het is iets nieuws waar je je niet op voor kan bereiden, het is niet zo dat je er eerst een maquette van kan bouwen of zo. Maar een fijne gedachte is: miljoenen vrouwen en stellen hebben dit al eerder gedaan. Hoe ging de daadwerkelijke bevalling?
Toen ze kon gaan persen kwam er allemaal ziekenhuispersoneel bij en werd mijn rol heel anders; tussen haar benen zaten twee mensen die precies wisten wat ze moesten doen. Het was mijn taak om Mirte water en Dextro te geven. Leuk was het niet, maar wel heel spannend op een goede manier. Ik zag het hoofdje beetje bij beetje eruit komen – het is drie stapjes naar voren, en dan glijdt het weer een stukje terug. Iedere keer zag ik steeds meer en dacht ik: daar komt hij gewoon! Het is als het allerleukste cadeautje op de allerleukste verjaardag waar je ooit op hebt gehoopt. Hoe was het moment dat Marius eruit floepte?
Het laatste stukje gaat opeens supersnel – de schouders en de rest van het lijfje gaan in één keer zo bbblurp naar buiten, en toen werd hij gelijk op Mirtes borst gelegd. Hij was helemaal paars en blauwig, en zat onder het bloed en een vettige smeerlaag waar heel veel vitamines in zitten. Het leek nog helemaal niet op een baby. Ik was niet geschrokken maar wel verbaasd: ik had niet verwacht dat een pasgeboren baby er zo uit zou zien. Maar dat verandert voor je ogen – na een uur was het al echt een baby. Denk je dat je seks nu moeilijker vindt, als het straks weer kan?
Nee – dit was meer een medische situatie, het leek echt een andere werkelijkheid

Broadly: Ha Miguel, hoe had je je voorbereid op deze 'mooiste dag van je leven'?
Miguel: Bij veel bevallingscursussen is het normaal dat vrouwen daarnaar toegaan en dat de man misschien één keertje meegaat, maar wij hebben de zwangerschapscursus 'Samen Bevallen' gedaan: alle sessies van de cursus doe je dan met z'n tweeën. Ik ben een voorzichtig iemand en wil graag weten waar ik aan toe ben, dus voor mij was het prettig om te weten wat de dingen zijn die ik kon doen, en hoe het gaat in het ziekenhuis en met pijnbestrijding en zo. Het was vooral goed om van elkaar te horen wat we belangrijk vonden en wat onze verwachtingen en angsten waren – bijvoorbeeld wat je wil dat er gebeurt als het fout gaat.

Ah, dus in die cursus gaat het echt om beide ouders?
Ja! Ik vind het raar dat veel van de zwangerschapsboeken alleen op moeders zijn gericht. Als het over het kind gaat staat er 'hij', en verder hebben ze het over 'jou' als moeder, niet over 'de ouder'. Het is Nederland en 2016, maar toch is het nog heel erg alleen gericht op vrouwen.

Dus jij voelde je niet nutteloos tijdens de bevalling?
Nee, het was juist heel erg samen. Toen we in het ziekenhuis kwamen heb ik mijn vriendin nog wat voorgelezen uit Harry Potter, en toen de weeën heftiger werden kon ik haar geruststellen op de momenten tussendoor. Tijdens het persen was er een heel goed team van artsen en verpleegkundigen dat mij er echt bij betrok. Als er een wee aankwam gingen we met z'n allen aanmoedigen: "Ja, nu, je kan het, één-twee-drieeee!"

Hoe zag je dochter eruit vlak na de geboorte?
Ze had echt een punthoofd, pas later werd dat normaal, en ze was helemaal rood. Direct nadat ze eruit was werd de baby op de borst van mijn vriendin gelegd, en daarna legden we haar ook op mijn lichaam – het was heel mooi om zo het eerste contact te maken. Wat wel zielig was: alle dokters waren met al hun aandacht opeens bij de baby, dus mijn vriendin moest mij vragen om een dekentje, omdat ze het zo koud had.

Was de tweede bevalling heel anders?
Na de eerste bevalling zei mijn vriendin: "Ik ga liever nog een keer bevallen dan naar de tandarts." Bij de tweede waren we weer in het ziekenhuis, maar toen werd zij niet echt ondersteund door de dokters – het team was niet op elkaar ingespeeld. En ik werd er helemaal niet bij betrokken; dat was jammer, zeker omdat we bij de eerste hadden gezien hoe goed het ook kan gaan.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.