Ik testte een drankje dat helpt tegen een knalrode drankkop

Ik ben geen alcoholist, hoewel ik dat best zou willen zijn. Het feit dat ik nooit eens gezellig stomdronken in een goot lig, komt puur voort uit schaamte. Ik ben namelijk van Oost-Aziatische komaf, en ik krijg een knalrood gezicht tijdens het zuipen. Het is niet te voorspellen op welk punt in mijn drinkproces dit gebeurt; soms wordt mijn gezicht al rood na een stoer nipje Hoegaarden Rosée, soms pas na een paar shots tequila, maar het gebeurt sowieso altijd. Daarnaast krijg ik hartkloppingen en een gloeiendhete huid. Sommige mensen huilen lelijk – ik ben een lelijke drinker.

80% van de Oost-Aziaten heeft overactieve alcoholdehydrogenase-enzymen in z'n maag en lever zitten, die ervoor zorgen dat alcohol honderd keer sneller wordt omgezet in het giftige ethanal. Het gevolg van deze op toeren werkende enzymen is dat je lichaam dat lekkere eerste gevoel van alcohol overslaat en meteen overgaat op hoofdpijn en/of misselijkheid (van dit symptoom heb ik zelf trouwens geen last). Als de eigenaar van je buurtchinees ligt te rollen onder rijsttafel is dat dus niet van dronken geluk – maar van de pijn van een kloppende hersenpan en van de teleurstelling dat hij niks voelt van de rijstwijn. Laat hem.

Daarnaast is de kans groot dat hij nóg een defect heeft: ongeveer de helft van de Oost-Aziaten – ik ook – heeft kapotte acetaldehydedehydrogenase-enzymen. Dit enzym zet het giftige ethanal in je lichaam normaal gezien weer om in het onschadelijke acetaat. Maar een gebrek aan dit enzym betekent dat al het verteerde ethanal ophoopt en de aderen verwijden, met een knalrood, gloeiend tomatengezicht als gevolg. Dat wordt het 'Asian flush syndrome' of 'Asian glow' genoemd. En het ziet er niet alleen onfortuinlijk uit – ook vergroot een ophoping van ethanal de kans op maagkanker.

Voor een Aziaat als ik brengen deze defecten ook bepaalde sociale stigma's met zich mee bij het drinken. Altijd als ik in een omgeving kom waar weinig tot geen andere Aziaten aanwezig zijn (een boeklezing van Arnon Grunberg, een buurtbijeenkomst in Purmerend, een hippe Japanbeurs), is er altijd wel iemand die opmerkt dat je rood ziet, schaterend in je schouder knijpt en iets zegt als: 'Blijf jij eens van de fles af!'

Volgens het internet zijn er oplossingen voor al deze ongemakken (althans, niet voor de maagkanker natuurlijk, want dat kan iedereen krijgen van alcohol). De meest voor de hand liggende zijn geheelonthouding (gaap), de snelheid van het drinken matigen (saai), minder sterke drank drinken (meh), afwisselen met water (nerd) en niet op een lege maag drinken (ugh).

Wat ik ook kan proberen: drie kwartier van tevoren bepaalde pillen tegen maagzweren slikken, die voorkomen dat aderen uitzetten. Maar dan ben ik medicijnen aan het mixen met alcohol, iets wat wordt afgeraden op letterlijk elke bijsluiter. Ook kan ik volgens een tip groene make-up opdoen voordat ik uitga, wat de rode kleur moet tegengaan. Maar dan ben ik dus groene make-up aan het opsmeren voordat ik uitga. De leukste oplossing die ik tegenkwam: al mijn foto's achteraf bewerken. Door ze sepia te maken bijvoorbeeld. Of door een treurig zwart-wit-instagramfilter als Willow over de foto's waar mijn hoofd op staat te gooien.

Veel slimme ondernemers hebben geprobeerd om rijk te worden van dit probleem, met drankjes die de Asian glow moeten voorkomen. Een daarvan is de Amerikaanse Jen Du, die een paar maanden geleden de target van haar crowdfundingcampagne haalde en nu bezig is met de productie van zo'n drankje: Before Elixir. Ik kreeg wat proefflesjes en probeerde het een paar dagen uit.

• 1 mojito
• 4 flesjes bier
• Een onbekend aantal shotjes Jägermeister Spice met kaneel- en vanillesmaak

Ik besluit om de eerste testdag te beginnen in een Mexicaans restaurant, met flink veel nachochips, een dikke lap gebraden vlees, patat en een cola light. Na deze vette maaltijd giet ik stiekem een hele fles (237 ml) Before Elixir over in mijn lege colaglas. Geheel volgens de instructies drink ik deze helemaal op, dertig minuten voordat ik mijn alcoholdehydrogenase-enzymen aan het werk zet. Het is zoet, bitter en best wel oké.

Na een halve mojito voel ik niet de bekende warme huid en hartkloppingen, maar mijn hoofd wordt wel steeds roder. De avond wordt voortgezet bij een verjaardag bij iemand thuis. Mijn gloeiende hoofd wordt er gedurende de avond niet veel erger op, en wat helemaal fijn is: ik heb geen kater de volgende ochtend. Dit alles zou ook kunnen komen doordat ik het behoorlijk rustig heb gehouden.

• 3 La Chouffe
• 2 Heineken
• 2 Brand

De tweede dag smaakt het drankje ineens heel anders. De smaak van zoete frambozen is verdwenen. Ik check de website: het drankje bevat inderdaad frambozen en granaatappel, maar ook mangistans, mariadistels en heel veel vitaminen. Als ik opnieuw mijn lippen aan het flesje zet om het leeg te klokken ruik ik de geur van potloodgummetjes, gezouten eieren van een week oud en apocalyptische zwaveldampen. Deze geurcyclus gaat helaas door tot ik de bodem van het flesje zie.

Ik drink het drankje zestig in plaats van dertig minuten voordat ik met alcohol in de weer ga. Dat blijkt een beetje te vroeg voor mijn lichaam. Ook heb ik nog niks gegeten. De avond in een Belgisch café verloopt met alle zorgelijke Asian flush-symptomen over mijn hele lichaam, en het naar huis fietsen voelt even moeilijk als na een normale avond in de kroeg hangen. De volgende ochtend vind ik de kater in de pot, terwijl ik bier pis op de wc.

• 7 flesjes bier van onbekende merken
• tussendoor: 2,5 racks spareribs
• 2 glazen gin-tonic

Bottelaar Jen Du zelf moedigt me op de website aan om mijn flesje anti-glow ook eens te mengen met andere vloeistoffen. Ze raadt bijvoorbeeld rum, wodka of gin aan. Ik meng het met cola – voornamelijk om de geur uit de oksel van Satan te omzeilen.

Het blijkt geen goed idee: al na één bier krijg ik een rode kaart voor deze grove overtreding. Het resultaat na een lange kantoorborrel: ik ben aangeschoten en heb een rood hoofd, hals en borst. Alleen heb ik geen hartkloppingen. Het eten van een kilo spareribs tussendoor helpt niet en ik dank God dat ik en mijn dikke kater mogen uitslapen de volgende ochtend.

• 1 glas rode wijn
• 1/2 fles huiswijn

Ugh. Eigenlijk geloof ik er niet meer in, maar ik besluit het nog een laatste keer te testen. Volgens Jen werkt Before Elixir niet met wijn, omdat wijn sulfaten en allergenen bevat die ieders gezicht rood doet aanlopen. Een goede laatste avond om te testen of dat echt waar is, dus.

Het blijkt waar. Mijn collega in het café vindt dat ik me aanstel, maar ongeveer een kwartier na een glas Merlot loopt de huid rond mijn ogen langzaam rood aan. Ook hoor ik haar harde gelach minder scherp en op mijn slaap verschijnt een enorme ader die gevaarlijk snel begint te kloppen. Ik voel me de Hulk, maar dan in zijn complementaire kleur.

Before Elixir lijkt sporadisch bepaalde symptomen als hartkloppingen en een warme rode hals te verhelpen, maar ik krijg nog wel steeds een rood hoofd van alcohol. Dat wordt dus toch aan de groene make-up, of aan de zwart-witfilters. Of ik moet gewoon niet janken. Hoewel het janken zelf niet echt een probleem is: ik ben dan wel een oerlelijke drinker – huilen doe ik als de mooiste.