Muziekrecensies uit het magazine

Dit artikel verscheen eerder in het oktobernummer van ons magazine.

DESTRUCTION UNIT
Negative Feedback Resistor
Sacred Bones Records

Het is fantastisch om voor te stellen dat leden van Destruction Unit op iets als een buurtbarbeque moeten uitleggen aan andere barbequegangers waar ze nou eigenlijk de kost mee verdienen. De nieuwsgierige buurvrouw krijgt dan iets te horen als: "Nou ja, wat ik doe is megaverwarrende soundscapes teringlang uitsmeren om zoveel mogelijk verwarring te veroorzaken bij jonge mensen die houden van psychedelische noiserock." Maar volgens mij gaan de leden van Destruction Unit nooit naar een buurtbarbeque. Ze grillen hun zelfgeslachte vee liever voorop de motorkap van een stoomlocomotief terwijl die een ravijn in dendert. Hebben stoomlocomotieven een motorkap? Of treinen in het algemeen? Ik ben in de war. Punten voor negatieve feedback zijn op dit album in elk geval amper te vinden. Luister dit.

BRING ME THE HORIZON
That's The Spirit
Columbia

Tijd voor Confuciaanse wijsheid. Een domme man zei ooit: "There's no such thing as bad publicity." Waarop een wijs man zei: "Nou even dimmen, jij." Wat bedoelde de Chinese wijsgeer hier precies mee? Nou, dat slechte publiciteit wel degelijk bestaat. Je leest het hier, with your very eyes, beste lezer: het album is gewoon echt niet leuk.

NICKELUS F & SHAWN KEMP
Trick Dice
Eigen beheer

Het zou kunnen dat je Nickelus F kent als de rapper waarvan mensen zeggen dat-ie één van Drake's ghostwriters was. Het zou kunnen dat je Shawn Kemp kent onder de naam van zijn rappende alter ego Lil' Ugly Mane. Als Shawn Kemp maakt-ie beats, zo ook voor deze volledige tape van Nickelus F. Deze tape is niet meer te koop, maar staat sinds kort wel op de Bandcamp-pagina van Lil' Ugly Mane. Een pagina die ik iedereen kan aanraden als startpagina op je Chrome, of op zijn minst ergens als snelkoppeling op je bureaublad. Dit klinkt als een ouderwetse bedoeling, en dat is het eigenlijk ook, want deze tape luister je als een lokale FM-radioshow. Dat is ook hetgeen wat Lil Ugly Mane/Shawn Kemp tot de Daniel Johnston van de rapmixtapes maakt: ze klinken als radioshows die met plakband aan elkaar hangen, en waarbij er af en toe iemand met de tuningknop langs een verderfelijke deathmetalshow draait.

DONNIE
Mannelogie
Magnetron Music

Dit debuutalbum van de mannelijke Bruce Jenner is het album dat je moet horen als je wil weten wat Balenciaga's met de kleur van Femke Halsema, je handen wassen in Grey Goose en Paul van Loon van De Griezelbus elkaar te maken hebben. Voor de buitenstaander klinkt dat als onzin, maar bij dit album krijg je een zeldzame kijk in de designerhersenpan van Maradonnie, die normaal gesproken verstopt zit onder een gouden haardos waar Koen Verweij ook een wissel door zou missen. Jij maakt die beats? Wie maakt die beats? Bas Bron maakt die beats.

BELMER
Metropolis Paralello
Magnetron Music

Nu we het toch over Bas Bron hebben, hij vierde dit jaar het tinnen jubieum van De Jeugd van Tegenwoordig, en had tussendoor ook nog genoeg energie om het ene na het andere sterke project uit zijn synths te rammen. Bas ontdekte de jonge Jelmer in België, hoewel Jelmer uit het oosten van Nederland komt. Enschede om precies te zijn. De muzikale invloeden van Belmer komen volgens mij uit de Verenigde Staten dus je begrijpt dat topografische grenzen geen enkele beperking vormen voor dit beukduo. Jelmer ontving ooit op zestienjarige leeftijd de Overijsselse Vrijwilligersprijs en daar hoor je op dit album bijna niks van terug.

OWINY SIGOMA BAND
Nyanza
Brownswood Recordings

Deze hoes is echt beeldig. Hij zou niet misstaan op de schoorscheenmantel van mensen met een fijn ontwikkeld gevoel voor esthetica. Die van Mark Denning bijvoorbeeld, iemand die verdomd onbekend is gebleven voor iemand die de openhaard-dvd heeft uitgevonden. Kan hij zich ondertussen flink achter z'n oor krabben over zijn fortuin dat in vlammen opging, terwijl hij luistert naar de troostende klanken van een plaat die niet zou misstaan tijdens happy hour in de vlotste kroeg van Nairobi.

BEACH HOUSE
Depression Cherry
Sub Pop

De muziek is mooi, zoals je van Beach House gewend bent, maar die cover komt eerlijk gezegd wel een beetje lui over. Daarmee bedoel ik niet dat ze de cd hebben opgevuld met een acoustische versie van Wonderwall – ik heb het over het artwork op de albumhoes. Het lijkt alsof ze de titel van het album, Depresion Cherry, vlak voor hun deadline nog even in de zoekbalk van Google geplakt hebben, en ze het eerste plaatje dat tevoorschijn kwam meteen maar op de hoes hebben gezet. Je zou kunnen denken dat dit album een vernieuwende vorm van conceptuele kunst is, maar daar is het niet vernieuwend genoeg voor. Maar is dat wat je verlangt van de band die eerder al verantwoordelijk was voor de eerste drie delen van de albumreeks Knikkebollend Met Het Openbaar Vervoer? Niet per se. Sterker nog, het zou best kut zijn als ze zichzelf opeens radicaal zouden vernieuwen, met – ik noem eens iets kolderieks – 'een mannenkoor uit de Bollenstreek' of 'een drummer'. Dit vierde album verschilt nauwelijks van de voorgaande drie en is daarmee eigenlijk gewoon Knikkebollend Met Het Openbaar Vervoer Volume 4. Daar is helemaal niks mis mee.

DE DOOD
De Titelloze Eerste
Eigen Beheer

Deze band komt uit Schiedam en heeft een nummer over strandwandelingen met een oma. Daarmee lijkt het het aangewezen collectief om een CDA-congres van een feestelijke omlijsting te voorzien. Maar ho, Sybrand Buma, voordat je boekt is het misschien goed om te melden dat het hier een dove oma betreft. Ze is bovendien dement en denkt dat ze drie jaar oud is. En ze heeft een rollator, die vast komt te zitten in het mulle zand tussen Hoek van Holland en Zandvoort. Dat is misschien superkut voor die oma, maar des te leuker voor ons. Oh ja, en ze heten 'De Dood' en ze maken knoeperdharde thrashpunk. Laat dus maar zitten, dat congres.

TAMARYN
Cranekiss
Mexican Summer

Ken je die titelsong nog van The Beach met Leonardo Dicaprio? Die video was vijftien jaar geleden nog vaker op The Box dan Changes van Tupac. Waarschijnlijk was dat omdat tienermeisjes begin jaren '00 niets liever deden dan kijken naar een zeiknatte Leonardo Dicaprio. Of hij nou in ijswater verzoop of in een tropische branding Leonardo-dingen deed, dat maakte allemaal niet zo veel uit. De man moest Niagara-level nat van het scherm afspatten. Dat deed-ie dus ook onophoudelijk bij Pure Shores van All Saints. Het was echt een vlammer van een nummer en de aan lager wal geraakte leden van All Saints kregen onlangs nog een carrièreboost omdat dat nummer werd opgenomen in de soundtrack van GTA V. Dit album staat vol met klappers van Pure Shores-kaliber, maar dan vol shoegaze-effecten die de nasmaak van een zeiknatte Leonardo Dicaprio makkelijk wegwassen.

DAM-FUNK
Invite The Light
Stones Throw

DāM-FunK had eens een Boiler Room-sessie waar niet veel meer aan te pas kwam dan een toffe selectie aan vinyl, één platenspeler en zo'n achtentwintig peuken. Hij zat achter die platenspeler met evenveel desinteresse als enthousiasme, waardoor er een stemming ontstond die je het best kan simuleren door een vrijdagmiddag door te brengen in een HAVO-vier-klas. De aandacht is er niet bij en het voorste been staat al in het weekend. Met dat speelse gemak heeft hij nu weer een album gemaakt. Tenminste zo klinkt het.

2 CHAINZ
Trap-A-Velli Tre
Eigen Beheer

Vier redenen waarom iedereen deze zomer geslapen heeft op deze tape van voormalig Tity Boy. 1) De Drake/Meek Mill-beef. 2) De totale werelddominatie van Future. 3) Young Thug die gewoon net wat vernieuwender is. 4) De patroullierende politie is tegenwoordig uitgerust met van die Dragonball Z-achtige scanners voor hun gezicht met gezichtherkenningssoftware, dus niemand komt meer echt de bando uit, waardoor deze niet kon opblazen in de streets.

DARKSTAR
Foam Island
Warp Records

Deze naam doet me denken aan Darkstar, een skateboardmerk dat een jaar of tien geleden nog best populair was, ondanks een spuuglelijke huisstijl. (Als je gespierde zombieridders die een robotdraak slachten met lavazwaarden onderop een skateboard echt tof vindt, sorry). De muziek van de band overtuigt niet meteen om dat beeld uit mijn hoofd te krijgen. Niet dat luisteren naar Darkstar je meteen een sukkel maakt. Wel kun je het maar beter alleen luisteren als er weinig mensen in de buurt zijn. Als je je teennagels knipt of zo.

KURT VILE
b'lieve i'm goin down…
Matador Records

Een flessenlikker. Een 3-pack Bart Simpson-sokken. Een boekenbon van vijftien euro. Een Badedas-verzorgingspakket. Het nieuwe album van Kurt Vile. Echt van die dingen waarvan je in eerste instantie niet superblij wordt als je ze cadeau krijgt voor je verjaardag, maar door de babyface van een misdienaar te combineren met de stem van Tom Jones op Brandaris-dieet kan het niet anders dat je hier nog eens ontzettend dankbaar voor zult zijn.

SALAD BOYS
Metalmania
Trouble In Mind

Ik ben in het ootje genomen, en dan heb ik het nog niet eens over die keer dat ik laatst op Dave Grohl-clickbait klikte. Nee, het kwam door deze band. Ik kende het niet, en ik verwachtte vanwege de titel wat metalgebrul van het kaliber Large Pop-merchandising. Al snel bleek het jammer genoeg om een indieband uit Nieuw-Zeeland te gaan. Op sommige nummers klinkt het alsof Deerhunter samen met The Feelies op een eindeloze after is beland en dat zijn dan meteen de hoogtepunten van dit album.

MICACHU AND THE SHAPES
Good Sad Happy Bad
Rough Trade

Misschien wel leuk voor mensen die boos zijn om het ontwerp van het nieuwe Google-logo, of klagen dat er echt te veel Pokémon zijn, omdat ze zijn afgehaakt na de eerste hondervijftig. Beetje makkelijk dat ik over Pokémon begin omdat Micachu lijkt op Pikachu. Maar ja, mensen bedenken ook woordkunst als 'Achter elke deur een Sanibroyeur'. Ik las laatst nog een slogan van een bouwbedrijf die luidde: 'C'est le beton qui fait la muzique', dus alles is mogelijk.