FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

In maart was alles weer seksisme

Het patriarchaat heeft zich de afgelopen maand weer als vanouds als een lul gedragen, vooral tijdens Vrouwendag, de Boekenweek en de nucleaire top. Gelukkig hebben we onze tieten nog.

Maart is bijna voorbij, en het patriarchaat heeft zich weer als vanouds als een lul gedragen. Of misschien ben ik gewoon de hele maand lang ongesteld geweest - dat kan natuurlijk ook. Hoe dan ook: hier is weer een seksistisch maandoverzicht!

Maart begon veelbelovend met Internationale Vrouwendag. Op 8 maart maken sommige merken zich namelijk hard voor de erbarmelijke omstandigheden waarin veel vrouwen ter wereld leven, door middel van scherpe voordeelmeppers en wervelende prijsklappers! Zo had je onder andere vijf euro korting kunnen krijgen op een behaatje van Hunkemöller, zat er twintig procent korting op alles in de webshop van Marks and Spencer (behalve op dingen van de Best of British-lijn, helaas), Ulla Popken ("mode vanaf maat 42") zette vrouwen vanaf maat 42 in het zonnetje door hen acht euro korting te geven op alle mode vanaf maat 42, en Theater Castellum in Alphen aan den Rijn gaf vrouwen korting op een kaartje voor de film Kenau.

Advertentie

Maar wacht: er is meer! De Telegraaf publiceerde op Internationale Vrouwendag in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen een video met de vijf "mooiste raadsbabes". Topmerkelijk, heet deze videorubriek (waar ik verder geen andere afleveringen van kon vinden want de site van De Telegraaf is gebouwd door mensen die het internet niet begrijpen en misschien zelfs niet eens van het bestaan van het internet afweten. Serieus, probeer zelf maar eens iets te zoeken op die site. Het is niet mogelijk). In deze aflevering van Topmerkelijk krijgen we onder andere raadsbabe Britt Hendrix van de PvdA in Leeuwarden te zien, die door een interviewer gevraagd wordt of ze vindt dat vrouwen een latexpak mogen dragen als ze daar zin in hebben. Ook vraagt Topmerkelijk-presentator Maarten Steendam zich in de video hardop af of de Amsterdamse Meltem Kaya "cup D66" heeft. Beste Maarten Steendam, ik snap dat je ook gewoon de rekeningen moet betalen en dat dit misschien niet de journalistieke carrière is waar je als jonge hond ooit van droomde, maar ik hoop voor jou en je dierbaren dat er andere facetten in je leven zijn waar je zelfrespect uit kunt putten.

Vervolgens brak de Boekenweek uit, en een Boekenweek is natuurlijk nooit compleet zonder 1) een Boekenweekgeschenk over de liefde tussen een aftakelende intellectuele ouwe vent en een mysterieus, jong, lekker wijf, en 2) een neerbuigend artikel van een mannelijke schrijver over de positie van vrouwelijke schrijvers. Jamal Ouariachi betuttelde in Vrij Nederland zijn vrouwelijke collega's door hen op te roepen gewoon meer opvallende en dikkere boeken te schrijven. Ja, één van zijn argumenten voor waarom Nederlandse vrouwelijke schrijvers minder prijzen winnen en minder besproken worden, is dat ze dunnere boeken schrijven - dat zag hij namelijk in zijn eigen boekenkast. Vrouwen moeten volgens hem af van hun parttime-schrijfmentaliteit, hun kinderen eens bij hun man dumpen en lekker dikke boeken schrijven. Ik weet niet goed waar ik moet beginnen met het belachelijk maken van zijn standpunt - en als ik dat wel zou weten zou ik het niet kunnen, want baby's stelen nou eenmaal altijd mijn tijd en concentratie. Daarom verwijs ik je graag door naar de roompaté die dichter Lieke Marsman van Jamals stuk maakte.

Advertentie

Baby.

En dan was er nog een goed relletje tijdens de nucleaire top: cateraar Hans van der Linde zei in het AD dat tijdens de top de lunch alleen geserveerd zou worden door mannen, omdat bedienende vrouwen te veel op zouden vallen. In het stuk werd Van der Linde geciteerd: ''Als er twintig heren serveren en drie hoogblonde dames, dan verstoort dat het beeld . (…) [H]et personeel moet zo terughoudend mogelijk optreden, en dat doe je niet door er een paar mooie opvallende dames tussen te zetten.'' Iedereen kwaad natuurlijk, want A) vrouwen komen in meer tinten dan hoogblond of bizar mooi, B) wat als er hoogblonde, bizar mooie mannen serveren, C) of het beeld verstoord wordt ligt aan degene die ernaar kijkt, en D) er is meer mis met die zin dan er letters in het alfabet zijn, dus ik stop hier even.

Van der Linde trok naar Radio 1 om het artikel te corrigeren, want dat over die hoogblonde dames had hij helemaal niet gezegd. Vervolgens probeerde hij te bewijzen dat hij geen seksist was door trots te vertellen dat hij eerst had bedacht om alleen vrouwen te laten serveren, en die dames dan leuke Delfts blauwe jurkjes aan te trekken. Helaas mocht dat niet van het ministerie van Buitenlandse Zaken, die wilde dat de bediening sober en eenduidig bleef. Daarbij was er ook een praktisch probleem: "omdat wij een hele steile trap opmoeten, dus jurkjes zouden ook niet handig zijn, dan kan je namelijk je benen niet hoog genoeg optillen." De enige oplossing volgens Van Der Linde: dan maar helemaal geen vrouwen. Want ze kunnen dus niet functioneren zonder kittige jurkjesen nietfunctioneren met kittige jurkjes.

Advertentie

Zijn verdediging zou best aandoenlijk geweest zijn als het niet zo pijnlijk was dat er mensen met dit wereldbeeld op allerlei invloedrijke posities zitten en zo met de beste bedoelingen de wereld vergallen. En de presentator van Radio 1 kan er ook wat van - of eigenlijk: niks van - door niet te vragen waarom vrouwen niet gewoon een broek aan zouden mogen, en bovendien aan het einde van dit fragment te suggereren dat het eigenlijk een compliment is dat vrouwen vanwege hun opvallendheid buitengesloten worden. Ja vrouwtjes, wees maar blij dat jullie je werk niet mogen uitvoeren en je eigen geld niet mogen verdienen omdat de man jullie te opvallend vindt - dat is namelijk superlief bedoeld.

Dit was in maart de beste koop om het patriarchaat een loer te draaien:

Met dit bronzen pikkie in je broekzak kun je je als vrouw met geheven hoofd en gestrekt been in elke onderhandeling storten. Tijdens onderhandelingen kun je namelijk last krijgen van je sekse, omdat vrouwen over het algemeen minder eisen durven te stellen dan mannen, en het ze vaker kwalijk wordt genomen als ze dat wel doen. Voor dat soort momenten is deze fallustalisman (fallisman?) uitgevonden, om je van de absurditeit van dit oneerlijke gegeven te doordringen en die lentebonus ongegeneerd binnen te harken.

Dit was in maart de slechtste koop om het patriarchaat een loer te draaien:
Snickers. Kijk maar:

Snickers probeert in Australië Snickers te verkopen door te beweren dat respect voor vrouwen te genezen is met een Snickers. In deze reclame komen vrouwen, mannen, én bouwvakkers er bekaaid vanaf. Dus: geen Snickers meer kopen als je schijt hebt aan het patriarchaat. Ook als je geen schijt hebt aan het patriarchaat kun je trouwens beter geen Snickers kopen: hoe door god gezonden de combinatie van pinda en chocola ook is - een uurtje nadat je het gegeten hebt ben je toch altijd weer rillerig van de honger zodat je nóg een Snickers eet, en zo vast komt te zitten in een vicieuze consumptiecirkel en een dikke pukkelbek krijgt.

Tot slot de terugkerende subrubriek 'Wat heeft Beyoncé nou weer gedaan ter bevordering van de vrouwenzaak?'
Beyoncé heeft toegestaan dat Jennifer Lopez ook een liedje met een soort feministische clip maakte:

Als Jennifer Lopez écht een punt had willen maken, had French Montana in deze clip ook een lycra pakje aangehad en krols met zijn bil gedraaid. Maar soit: punten voor de poging.

Het zal je niet verbazen, maar ook in december, januari en februari was alles seksisme.