FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

In de korte film van CHVE komen leven en dood op een ongemakkelijke manier samen

Met zijn soloproject werkt Amenra’s frontman Colin van Eeckhout aan zijn afscheid.

Amenra is een van de belangrijkste doom/sludgebands van Europa, met Colin van Eeckhout als verpletterende, intense en toch bijna onzichtbare frontman die vrijwel altijd met zijn rug naar het publiek optreedt. In dat opzicht is zijn soloproject CHVE een wereld van verschil. De wanhoop en frustratie in zijn zang, en de heavy gitaren hebben plaatsgemaakt voor een haast rituele, gevoelige zang en een draailier als belangrijkste instrument. CHVE is bedwelmende, drone-achtige muziek. Vorig jaar bracht hij RASA uit, in november verscheen zijn live-album 10910 dat in een take is opgenomen in een oude tram in hartje Gent. Van het daarop te vinden Charon heeft Colin samen met fotograaf Jeroen Mylle een korte film gemaakt. Zoals veel van Colins werk is het een donker, abstract document met hints naar de dood, maar je ziet hem ook intieme momenten met zijn kinderen beleven – het is die onschuld gesitueerd in een donkere, verlaten context die het bij vlagen een ongemakkelijke video maakt. We mogen hem hieronder in première laten gaan. Ik sprak hem over het idee erachter en hoe hij de video aan zijn kinderen heeft uitgelegd.

Advertentie

Noisey: Het is een nogal heftige video waar leven en dood op een ongemakkelijke manier samenkomen. Je kinderen komen er in voor, maar ook het skelet van een huis en bungelende benen die de suggereren dat iemand zichzelf heeft opgehangen.
CHVE: Klopt, veel van mijn werk gaat over de dood en het leven, maar CHVE gaat net iets specifieker over afscheid nemen. Deze video, onder meer gefilmd in mijn geboortedorp Marke, gaat daar ook over. De eindigheid van het leven komt naar voren, maar ook het samen onderweg zijn, zonder echt te weten waar naartoe.

Is in die zin Charon misschien een afscheidsdocument voor je kinderen?
Ik heb nooit echt afscheid van mijn eigen vader genomen. Ik heb wel afscheid van hem kunnen nemen, maar dat gebeurde zonder woorden. Hierdoor bleef ik met vragen achter. Ik hoop dat wanneer mijn kinderen afscheid van mij nemen, ik daar naar mijn gevoel genoeg en tijdig aan heb gewerkt. Mijn werk met CHVE maakt daar deel vanuit. Het zijn documenten ter nagedachtenis aan de liefde die er tussen ons was en het leven dat we samen leidden.

Het is een vrij stemmige video. Hoe reageerden je kinderen er op?
Liefde is natuurlijk niet honderd procent licht, en afscheid is geen feest, maar wel een essentieel onderdeel van het leven. Toen we de video maakten, stelden ze allerlei vragen. Waar loop je nou naar toe? Waarom was je onze handen met water? Ze zijn nog iets te jong om de video te kunnen plaatsen, maar ze hebben het tijdens de opnames wel leuk gehad. Ze hebben het echt als uitje ervaren.

Advertentie

Het live-album heet 10910 , waar staat het nummer voor?
Het is de geboortedatum van de tweeling. Eigenlijk alles wat ik maak, draag ik aan hen op en aan iedereen die me aan het hart gaat. Dit ook.

Een jaar na je eerste release breng je een live-album uit. Waarom eigenlijk?
RASA is echt een studioplaat. Er is veel aan gesleuteld en er zijn dingen aan toegevoegd. Live ben ik een stuk beperkter, waardoor de muziek anders klinkt. Mensen die mij live konden appreciëren, kregen bij het luisteren naar RASA niet helemaal dat voorgeschoteld wat ze live hoorden. 10910 is in dat opzicht een eerlijker document.

Een draailier is een vrij ongewoon muziekinstrument, en komt al zeker niet veel voor in de metalscene. Hoe kom je er aan?  
Het is een instrument dat je vaak terugziet in de traditionele folkscene. Daar gebruiken ze hem bijna als entertainment, op heel hoog tempo. Ik wilde proberen om hem op een veel gevoelsmatigere manier te gebruiken. Op die manier ben ik er op gaan spelen en aan gaan sleuren. Het is een instrument dat zich aanpast aan de temperatuur van zijn omgeving. Aan de draailier moet je je overgeven.

Ga je hem ook met Amenra gebruiken?
De draailier kocht ik oorspronkelijk voor Amenra, maar heb toen thuis zoveel muziek met het instrument gemaakt dat het een soloproject is geworden. Nu we weer bezig met nieuw werk met de band, proberen we hem er opnieuw in te verwerken, maar niets is nog zeker. We stellen hoge eisen aan onszelf. Als we niet volledig achter iets staan, dan doen we het liever niet.

Ook met Amenra spelen jullie akoestische sets. Is het iets waar je je nu het meeste thuis voelt?  
Na heel wat harde platen te hebben gemaakt, merkten we dat we momenteel ons verhaal gemakkelijker kwijt kunnen in de akoestische wereld. Het is ook een uitdaging om op een andere manier te werken, en daarin je weg te vinden. Het is echt een naakte manier van muziek maken.

10910 is uit op Consouling Sounds.

foto header door Geert Braeckers.