Ik probeerde freebleeding en het was geen totale ramp

Ik ontdekte voor het eerst wat freebleeding was toen voormalig drummer van M.I.A. Kiran Gandhi een marathon liep terwijl ze ongesteld was en ze geen tampons of maandverband droeg. Ik vond het een cool statement tegen menstruatieschaamte, en het liet zien dat een beetje bloed een fikse hardloopwedstrijd niet hoefde te belemmeren. Door haar actie voelde ik me beter over die ene keer toen ik op mijn dertiende per ongeluk doorlekte tijdens de gymles, wat op die leeftijd voelde als het allerergste wat me kon overkomen.

Het zorgde er ook voor dat ik ongesteldheid bespreekbaarder wilde maken. Wanneer ik een jongen ontmoet die duidelijk ongemakkelijk wordt als het over menstruatie gaat, begin ik júist over het opgeblazen gevoel, de krampen en de andere spijsverteringsproblemen waar je last van kunt hebben wanneer een gedeelte van je baarmoederslijmvlies uit je vagina komt. Als lesbienne zie ik dit als een gunst aan hetero vrouwen. Ik heb de menstruatie van anderen nooit vies gevonden, niet tijdens seks of op andere momenten, en ik denk dat de wereld een gezondere plek zou zijn als meer mensen er zo over zouden denken.

Theoretisch gezien was ik dus helemaal klaar om freebleeding uit te proberen, ook als middelvinger richting het patriarchaat, maar ik zag het nog niet echt als een potentiële levensstijl voor de langere termijn. Bestonden er echt vrouwen die nooit tampons, menstruatiecups, maandverband, ongesteldheidsonderbroeken of een ander bloedopvangend product gebruikten? Het leek me sterk. Totdat ik een paar maanden geleden met iemand begon te daten die het deed. Ik wist niet wat ik meemaakte.

Sindsdien heb ik meer mensen ontmoet, of over ze gehoord, die ook aan freebleeden doen, om redenen variërend van het tegengaan van afval tot het meer in contact komen met je lichaam. Ik heb nogal moeite met het verliezen van controle, dus het leek me leerzaam om het eens te proberen. Ik bedoel, hoe erg kon het zijn?

Terugkijkend op mijn ervaring vind het moeilijk om te herleiden wat mijn grootste angst was. Ik denk dat het een gelijkspel was tussen vlekken achterlaten op mijn bank, en random mensen die zouden zien dat ik was doorgelekt. Ik was gek genoeg niet bang om sterk te ruiken, ondank dat ik een behoorlijk gevoelige neus heb (gepaard met een genadeloos kokhalsreflex) en zelf heb ervaren hoe rommelig (en ja, soms ook stinkend) de situatie kan worden tijdens je menstruatie.

Laat ik dit eerst duidelijk maken: freebleeding is bloederig en het eerste wat je moet doen is dat omarmen. Ik bracht het grootste gedeelte van mijn eerste dag als freebleeder zittend door, op een handdoek, terwijl ik naar Buffy the Vampire Slayer keek. Ik had de tip gekregen om veel water te drinken, waardoor je vaker naar de wc gaat en kunt kijken hoe de situatie ervoor staat. Dus ik dronk aan een stuk door water en plaste ongeveer om het half uur.

Ongelooflijk, maar ik lekte op de eerste dag niet één keer door. Ik had ook een stuk minder last van menstruatieklachten. Misschien is dit te veel informatie voor je, maar als ik ongesteld ben heb ik altijd enorm last van krampen, ook in mijn anus. Als ik geen extra sterke pijnstiller neem voordat die krampen beginnen, ben ik de rest van de dag uitgeschakeld. Geen grap: door die anuskramp ben ik weleens ziek naar huis gegaan van werk.

Gek genoeg had ik nu een stuk minder last van krampen. Ik weet niet zeker of dat door het freebleeden kwam, maar het was fijn dat ik geen pijnstillers hoefde te nemen.

Die avond had ik met een vriend afgesproken om naar een feestje te gaan in een café bij mij in de buurt. Dit zou de eerste echte test worden, aangezien ik echt bang was om op openbare plekken te bloeden. Ik dacht aan het ergste wat er zou kunnen gebeuren. Een onbekende die me op een menstruatievlek zou wijzen? Wat maakt dat eigenlijk uit! Ik was ineens heel zeker dat ik daarmee zou kunnen dealen. Dus ik trok een zwarte korte broek aan en ging op pad.

Gelukkig waren de barkrukken bekleed met zwart leer. Daardoor voelde ik me zekerder, mocht de klassieke drink-veel-en-plas-veel-truc niet zou werken. Ik schakelde over op bier en ging na het eerste biertje meteen naar de wc. Er zaten maar een paar kleine druppels bloed in mijn onderbroek. Mijn vriend kreeg het voor elkaar om aan iedereen vertellen dat ik freebleeding uitprobeerde, maar niemand vond het goor. Een van de mensen aan wie hij het vertelde probeerde me zelfs te versieren.

Slapen vond ik lastiger. Bebloed ondergoed wassen is één ding, maar bebloede lakens of een vies matras schoon krijgen is een heel ander verhaal. Eerlijk: ik heb ervoor gekozen om op een handdoek te slapen, voor het geval het een te grote knoeiboel zou worden. Maar dat bleek (tot mijn grote verbazing) niet het geval. En een extra bonus: ik hoefde niet om vijf uur ‘s ochtends op te staan om mijn tampon te verwisselen zodat ik niet het toxischeshocksyndroom zou krijgen. Dat is iets waar ik me constant zorgen over maak als ik een tampon in heb, ondanks dat het risico heel laag is.

Op dag twee van mijn menstruatie heb ik altijd het meeste bloedverlies. Tot nu toe was dit experiment goed te doen omdat er altijd een wc in de buurt was, maar nu zorgde ik ervoor – om freebleeden echt goed te kunnen testen – dat ik een drukke planning had en veel onderweg was. Ik besloot naar yoga te gaan en een zwarte yogalegging aan te trekken.

Ik kwam er vrij snel achter dat het onmogelijk is om niet te bloeden tijdens het planken. Vrijwel iedere vrouw heeft vast weleens gemerkt dat niezen en hoesten ervoor zorgt dat je extra bloed verliest, maar blijkbaar heeft planken hetzelfde effect.

Ergens was het wel een verhelderend gevoel om precies te weten wanneer ik wel en wanneer ik niet aan het bloeden was. Ik had echt het gevoel dat ik meer in contact stond met mijn lichaam. Zelfs toen ik wist dat ik aan het doorlekken, vlak voordat we in de Happy Baby Pose gingen liggen. Voor zover ik het doorhad, vond niemand het erg. En er zaten geen vlekken op de yogamat toen ik hem aan het einde van de les schoonmaakte.

Terwijl ik overtuigd was van het feit dat ik onder het bloed zat, ging ik na yoga niet eens meteen naar huis. Ik besloot in plaats daarvan het moment te koesteren. Ik stopte zelfs even om pizza te halen. Ik herkende mezelf niet meer. Echt, als je je bevrijd wilt voelen: probeer het een keer. Lak hebben aan alles is het beste gevoel ooit. En toen ik er eindelijk aan toe kwam om te kijken hoe erg het bloedbad in mijn broek zou zijn, ontdekte ik dat ik bij lange na niet zoveel had gebloed als ik dacht.

Die avond fietste ik naar de bioscoop waar ik bijna twee uur lang genoot van Sorry to Bother You. Ik had een andere broek en een schone onderbroek aangetrokken voordat ik wegging omdat, nou ja, je wil geen aso zijn. Ik was niet van plan ieder half uur de zaal uit te gaan om te plassen, dus ik liet alles lopen. En dat was prima. Of ja: ik was wel weer doorgelekt in een schoon slipje, en er zat een lichte vlek in mijn zwarte broek (maar niet in de bioscoopstoel).

Die avond sliep ik niet eens op een handdoek.

Mijn nieuw verworven vertrouwen in mijn menstruatie verdween als sneeuw voor de zon toen ik me de volgende ochtend realiseerde dat ik nog steeds ongesteld was. Het was mijn eerste dag bij mijn nieuwe baan en ik wilde een nette broek aan, maar mijn enige zwarte broek zonder gaten zat nog steeds onder het bloed. Ik wilde geen tampon indoen, maar eerlijk gezegd wilde ik ook niet doorlekken in mijn lichtgrijze pantalon. Dus koos ik voor het beste alternatief en droeg een inlegkruisje.

Gek genoeg was ik bijna niet ongesteld op de derde dag. Ik denk dat het waarschijnlijk ook prima was gegaan als ik geen inlegkruisje had gebruikt, en ik gewoon veel water had gedronken zodat ik elk half uur ging plassen. Ik realiseerde me steeds meer dat veel van mijn vroegere ongesteldheidsrituelen onnodig waren, en meer te maken hadden met ingebeelde doorlek-rampscenario's dan met de daadwerkelijke hoeveelheid bloed die mijn lichaam maandelijks verliest.

Ga ik het nog een keer doen? Waarschijnlijk niet een hele menstruatie lang, maar ik ga zeker niet meer met een tampon in slapen, alleen met een inlegkruisje. En als je je afvraagt waarom ik niet gewoon een menstruatiecup gebruik: ik heb het geprobeerd, maar het was voor mij te pijnlijk om dat ding in te brengen.

Ik ben nog steeds van plan om een tampon te gebruiken als ik naar een feestje of de bioscoop ga, als ik moet werken of wanneer ik bij een vriend op de bank hang. Maar sinds dit experiment gebruik ik iedere maand bijna tweederde tampons minder.

Hoewel ik dus nog steeds tampons gebruik op de dagen dat ik heviger menstrueer, heeft dit experiment me doen inzien dat ik niet constant een tampon nodig heb. En als ik dan toch een doorlek, wat boeit dat dan eigenlijk?