Een glibberige wirwar van oogballen en tanden

De monsters van Karen Main zien eruit alsof ze al door een monster zijn opgegeten. Haar sculpturen bestaan meestal uit een levensechte wirwar van oogballen, tanden en slijmerigheden en lijken rechtstreeks uit je nachtmerries te komen. "Het is moeilijk te zeggen hoe ik tot een idee kom," zegt Main over haar artistieke proces tegen Creators. "Maar iets als een berg vieze slijmerige bonen is al een goed begin."

Ze leerde zichzelf deze ontzettend gedetailleerde manier van kleien. Sinds een jaar of zes werkt ze met een speciale soort klei, zodat ze de monsters tot in de puntjes kan verfijnen. Haar precisiewerk is geïnspireerd op de vele tekeningen die ze de afgelopen jaren maakte van stapels oogbollen van "grafische, in elkaar verstrengelde mutanten en monsters", zoals Main ze zelf noemt. Inmiddels heeft ze een hele rits aan volgers verzameld met haar instagramaccount Dogzilla Lives, waar ze ook een hoop anderen inspireert om monsters in dezelfde stijl te kleien.

Naast blikken met bonen haalt Main haar inspiratie uit de natuur, voornamelijk de oceaan. Verwacht geen enorme zeemonsters. Ze richt zich namelijk vooral op het vinden en fotograferen van interessante texturen, die ze daarna verwerkt in haar monsterlijke beelden.

Ook vind Main inspiratie in het werk van kunstenaars als Ernst Haeckel, Hieronymus Bosch, H.R. Giger, en Lisa Frank. Ze houdt namelijk van werk met minuscule, complexe details, wat duidelijk naar voren komt in haar eigen sculpturen.

Als ze eenmaal een idee in haar hoofd heeft, gaat ze simpelweg aan de slag en krast met breinaalden, schelpen of wat stenen vormen en patronen in de klei. Main maakt bijna nooit een schets voordat ze aan haar sculptuur begint. Meestal laat ze zich gewoon leiden door de klei en werkt ze met vrije hand, alsof ze krabbelt op papier. Daarna krijgen de beesten een likje verf en zijn ze klaar om mensen de stuipen op het lijf te jagen.

Klik hier om meer van Karen Mains sculpturen te zien.