Gökhan Saki vertelt over zijn jaar in de UFC, reizen door de VS en Badr Hari

Gökhan Saki kwam vorig jaar september de UFC binnen met een keiharde knock-out op Henrique Da Silva in de eerste ronde, maar daarna bleef het even stil rond de Turkse Tyson uit Schiedam. Hij raakte geblesseerd aan een knie, moest geopereerd worden en lang revalideren.

Nu is Saki op de weg terug. Na een tijdje revalideren en reizen in Amerika is hij weer volop aan het trainen in Turkije. We spraken Saki vorig jaar over zijn plannen in de UFC. Dit keer spreken we hem over hoe dat eerste jaar tot nu toe is verlopen, met die snelle KO, de nare blessure en de reis die hij daarna maakte door Amerika.

VICE Sports: He Saki, hoe bevalt je eerste jaar in de UFC?
Gökhan Saki: Het eerste jaar bevalt goed. Het begin was wel zwaar, omdat ik de eerste partij te snel had aangenomen. Ik was gelukkig net op tijd klaar en wist dat ik met Henrique Da Silva een tegenstander kreeg die niet snel opgaf, een harde kin had en druk kon zetten. Ik heb een beetje met hem kunnen worstelen en hij ging neer, dus die eerste partij was gewoon perfect.

Wat ging er daarna mis met je knie?
Ik kreeg last van een oude blessure die ik nog had opgelopen bij Glory 1, toen ik vocht in mijn knie kreeg. Tijdens het trainen in Braziliaans jiujitsu kwam het vocht steeds terug in mijn knie. In het begin wilde ik er niet aan geopereerd worden en het gewoon zo proberen. Maar tijdens mijn trainingskamp in Amerika scheurde de meniscus door. Ik had gewoon moeten luisteren en me daarvoor al moeten laten opereren, maar soms wil je dingen niet zien.

Het is dus een beetje je eigen schuld dat het in eerste instantie erger is geworden dan nodig.
Eigenlijk wel ja.

Nog even terug naar dat eerste gevecht, wat waren daarna de reacties vanuit de UFC, van Dana White bijvoorbeeld?
Die waren allemaal vol lof. Dat heeft Dana White ook wel laten zien op zijn Instagram. Bij de UFC weten ze wat ze binnen hebben gehaald, laat ik het zo zeggen. Die staan allemaal te springen. Ik heb daarna ook veel sponsoraanbiedingen gehad. De UFC was tevreden. Maar die waren al lang al bezig met mij. Ik was er toen alleen nog niet klaar voor.

Michael Bisping zei over jouw debuut dat, gezien jouw prestaties in het kickboksen, hij had verwacht dat de UFC jouw debuut meer zou pushen. Wat denk je daar zelf van?
Daar heb ik hem honderd procent gelijk in gegeven. Ik had bijna drie jaar niet gevochten, dus ze hebben me gewoon niet gepromoot. Maar ik heb wel het gala gemaakt daar in Japan, want niemand gaf om die kaart. Er zaten alleen K-1-fans in het stadion, voor mij. We waren niet de hoofdpartij, maar we maakten er wel de hoofdpartij van.

Ik denk ook dat ze bij de UFC een beetje bang zijn geworden door hoe het met Conor McGregor is gegaan. Dat als ze iemand weer zo gaan pushen en promoten, diegene weer een probleem gaat worden later, snap je? Maar dat ga ik sowieso worden voor hen, want na twee partijen kunnen ze toch niet meer om me heen. Als je waarmaakt wat je praat, gaat iedereen achter je staan. Dan wil de UFC je ook promoten.

Je wilde die tweede partij ook snel na je eerste partij doen. Hoe zwaar was het mentaal voor jou toen je die klap kreeg van de blessure?
Ik wil er niet eens aan denken. De situatie was echt fucked up. Ik was net helemaal terug, had er zin in en was gemotiveerd. En dan krijg je gewoon met zoiets te maken, weet je? Maar het is wat het is en je moet ermee leren leven, anders ga je alleen maar achteruit. Ik ben er mentaal sterker door geworden. Normaal ben ik tien kilo zwaarder als ik een maandje niet vecht, nu ben ik nog steeds op gewicht. Alleen mijn conditie is minder, omdat ik weinig heb kunnen trainen. Ik heb nu mooi de tijd om mezelf weer klaar te stomen.

Denk je dat andere vechters nu op die knie in gaan spelen?
Je weet dat ik een slimme vechter ben, jongen. Daar heb ik allang wat op verzonnen.

Wat heb je verzonnen?
Hé, werk je voor de politie of zo? Haha, dat ga ik jou niet vertellen. Dat is geheim. Maar als ze daar op trappen, dan krijgen ze die draai om hun oren. Gelijk.

Je hebt eerder gezegd dat de conditie nu het belangrijkst is om aan te werken. Lukt het om daar stappen in te zetten?
Kijk, mijn conditie was niet slecht in mijn laatste wedstrijd. Het was alleen zwaar omdat ik lang niet gevochten had en niet wist hoe ik mijn krachten moest verdelen in MMA. Het combinatievermogen zat er nog niet genoeg in, dus ik vocht teveel op power, op enkele stoten. Maar goed, als die ronde was afgelopen, was ik na een minuut zeker goed hersteld. Ik had al op de training getest hoe mijn hartslag dan naar beneden ging. Dat zit gewoon goed.

Alleen wil ik gewoon het maximale eruit halen. Dat heb ik in Nederland nooit echt kunnen doen, want ik was eigenwijs. Ik deed alleen maar dingen waar ik zelf in geloofde en stond niet open om nieuwe dingen te leren. Nu sta ik daar wel voor open en weet ik dat ik er nooit het maximale uit heb gehaald. Er valt meer te halen voor mij. Dat is mijn uitdaging. Ik wil weten hoe ik vecht als ik straks die miljoen procent eruit heb gehaald.

Wat doe je nu anders?
Mijn hele team is eigenlijk veranderd. Ik woon niet meer in Nederland en heb Mike Passenier wel een paar keer gevraagd om over te komen, maar die traint dan weer met Badr, dan weer dit, dan weer dat. Ik wil iemand waar ik vastigheid mee heb, die altijd bij me is. Nu ben ik bezig met een jongen uit Italië, een leuke trainer die goed vast kan houden, en ik heb een paar goede A-klassers waarmee ik mee kan trainen, dus dat gaat goedkomen. Voor jiujitsu heb ik ook een jongen met een zwarte band om mee te trainen.

Je bent na je operatie nog even in Amerika blijven hangen. Wat heb je toen allemaal gedaan?
Ik heb een roadtrip gemaakt met mijn manager Ali Fardi. Ik was eigenlijk nog nooit zoveel wezen reizen in Amerika. Het was altijd vechten en wegwezen. Nu ben ik in de natuur in buurt van Los Angeles en Las Vegas geweest en heb ik veel gyms bezocht. Ik wil voortaan de vier, vijf weken voor een wedstrijd naar Amerika gaan om te trainen. Qua gyms zijn er wel een paar opties, gelukkig ben ik overal welkom. Ik ben in Californië bij Jackson Winks en King MMA geweest, in Las Vegas bij Xtreme Couture, en in Miami bij Henri Hooft en American Top Team geweest. Amerika is echt leuk man. Ik zou er wel kunnen wonen ook.

Hoe vond je het om daar te roadtrippen in de natuur?
Ja man, natuur is altijd mooi, ik ben wel echt een natuurmens. Die roadtrip door de woestijn was echt lekker. In een camper, heerlijk die rust. Ik hou er echt van om nieuwe dingen te zien, dat vind ik prachtig. Ik ben net als Marco Polo: ik zit overal. Ik heb altijd voor avonturen geleefd. Voor weinig geld ging ik vroeger al naar andere landen en plekken toe om avonturen te beleven. Anders zit je met je geld in Nederland. Wat doe je dan? Dan ben je tien jaar verder en heb je nog niks gezien.

Wat is een plek waar je nog altijd een keer heen wil reizen?
Nu is dat een beetje moeilijk met de UFC, maar als ik dadelijk klaar ben met vechten, wil ik heel Afrika gaan zien man. Ik had een vriendin die uit Tanzania kwam, daar ben ik een keer geweest. Dat was echt gru-we-lijk. Echt mooi.

Mooie natuur, mooie beesten?
Ja bro, al die dieren, gruwelijk. Ik hou daar echt van. Ik heb in Dubai gewoond en iedereen dacht: die zit in Dubai een gouden leven te leiden. Luister nou, ik zat in Dubai gewoon eigenlijk heel weinig te doen. Ik hou niet van die luxe shit, restaurants de hele dag door en uitgaan. Uitgaan vond ik vroeger in Nederland leuk, weet je, veertien jaar geleden, toen ik twintig was. Maar ik vind natuur veel mooier man.

De vorige keer dat we elkaar spraken hadden we het ook over jouw ambities in de filmwereld. Heb je daar ook stappen in gezet in Amerika?
Ik ben met Fardi onder meer langs geweest bij WME, een agentschap voor grote Hollywood-sterren, zoals Denzel Washington, Mark Wahlberg en Dwayne “The Rock” Johnson. Ik heb al een hele tijd contact met Johnson. Hij maakt mij en Fardi een beetje wegwijs in die wereld. Johnson had bij WME een gesprek voor ons opgezet met zijn manager. Die wil graag met ons werken. Hij was tevreden over onze social media, hoe we onszelf promoten. Hij zei dat als ik nog een of twee goede wedstrijden draai, we ervoor kunnen gaan en hij mijn PR kan doen in Amerika, met misschien wel een film.

Je bent ook toegevoegd aan UFC 3, het spel. Hoe vond je het om jezelf in een spel te zien?
Dik man. Ik was verrast dat ze me geüpload hebben. Ik denk dat ze gewacht hebben wat de aanvraag was en dat was best wel veel. Het is een test om te kijken of er een Turkse markt is. Het is gewoon dik dat ik erin sta. Dat is een droom. Ik ben de enige met een combinatie van zes. Dit is toch effe anders dan Fifa. Dit ben jij alleen.

Hebben ze het goed gedaan? Ben je tevreden?
He, ik ben het gewoon precies man. Zelfs het litteken op mijn buik hebben ze nagemaakt.

Sinds je weg bent gegaan is er weer veel gebeurd bij Glory. Heb je Badr Hari tegen Hesdy Gerges zien vechten?
Eerlijk gezegd kreeg ik pijn in mijn hart toen ik naar Badr keek, omdat ik weet hoe goed en explosief hij gewoon was. De laatste keer was toch anders. Hij was ook licht, 102 kilo, en had weer een tijdje niet gevochten. Ik hoop gewoon dat hij door traint en keihard terugkomt. Het kickboksen heeft hem zeker nodig. Zonder hem heb je alleen Rico, maar buiten Nederland kent niemand Rico. Wat ik wel mooi vond was dat Badr liet zien dat hij volwassen is geworden. Dat is een heel belangrijk pluspunt in zijn carrière op dit moment.

Kan het ook zo zijn dat Badr redelijk rustig aan deed omdat hij de drie rondes vol wilde maken om zijn conditie te testen?
Het was gewoon nieuw nu, vechten op 102 kilo. Hesdy is ook een rare vechter om tegen te vechten. Die geeft niet op. Er speelde nog wat van hun vorige gevecht, een oud verhaal dat uitgevochten moest worden in de ring, plus al die Marokkaanse fans om de ring. Er was gewoon teveel aan de hand. In Badr’s situatie is altijd veel aan de hand. Je moet met die druk om kunnen gaan. Ik heb daar minder moeite mee. Dat weet ik gewoon van mezelf. Maar ik vind het wel altijd mooi om Badr te zien vechten. Ik heb wel verloren van hem. Het liefst had ik hem zijn kop achterstevoren geslagen. Maar het is wat het is.

Spreek je hem nog weleens?
Nee, ik spreek hem nooit, maar ben altijd eerlijk over wat ik denk.

Tot nu toe is het voor jou volgens mij geen slechte keuze geweest om weg te gaan bij Glory.
Nee man, ik ben helemaal klaar met Glory. Praatjesmakers. Glory is verleden tijd man. Ik praat nooit over mijn exen. Glory is gewoon een ex van mij die ik een paar keer heb gebald en daarna moest wegwezen, opsodemieteren.

Wanneer gaan we je weer zien vechten?
Ik hoop in juni of juli te kunnen vechten. Khalil Rountree zei in Las Vegas dat hij heel graag alsnog de kans wil krijgen om tegen mij te vechten als ik weer hersteld ben, omdat ons vorige gevecht niet doorging. Dus wie weet.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.