Het verhaal van Badr Hari is nog lang niet klaar

Badr was de Golden Boy en de Bad Boy tijdens de slotfase van de K-1. Hij stak niet alleen qua techniek met kop en schouders boven veel van zijn tegenstanders uit, zijn stootkracht was vooral ongeëvenaard. Als Hari op gang kwam en een opening zag, was hij niet te stoppen en ging zijn tegenstander neer, wie dat ook was.

Vraag dat maar aan Sem Schilt. Semmy is in zijn hele carrière maar twee keer KO gegaan. De laatste keer was in 2009, toen Schilt voor het eerst tegenover Hari stond. De kracht waarmee Hari in Amsterdam los ging, gaf elke vechtsportfan met een greintje passie kippenvel. Binnen 45 seconden was het gedaan met Schilt. Hari bombardeerde de reus zo agressief, dat de enorme Schilt twee maatjes kleiner leek te worden.

Maar dat was ook het probleem van Hari, en de reden waarom hij tot het gevecht met Rico Verhoeven vorig jaar al een tijdje uit beeld was. Zijn agressie. Hij kon die niet binnen de ring en zijn carrière houden. Mensen vonden het nog mooi toen zijn persconferenties af en toe uit de hand liepen, maar toen Hari voor de rechter moest verschijnen voor poging tot doodslag, bleek dat hij serieuze problemen had. Binnenkort gaat hij weer de bak in.

Hari begon als een grote belofte die maar niet lang genoeg gefocust kon blijven om een reeks overwinningen neer te zetten. Al in zijn zevende gevecht stond hij tegenover de grote Alexey Ignashov, die toen de beste ter wereld was. Ignashov had het even moeilijk met Hari, maar sloeg de Marokkaan uiteindelijk neer met een rechtse. Hari hapte naar lucht. De serene Rus pakte Hari op, keek hem diep in zijn ogen en zei dat hij diep moest ademhalen. Het was een ontroerend moment. Een gevestigde vechter hielp een jongeling.

Twee jaar later ging Hari door een achterwaartse trap KO tegen Stefan Leko. Het leek helemaal de verkeerde kant op te gaan met Badr, maar vijf maanden later nam hij op spectaculaire wijze wraak, met een van de beroemdste knockouts uit de geschiedenis van K-1.

Hari had de hype van die knockout ook even nodig, want zijn volgende gevecht ging hij alweer knockout tegen Peter Graham. En daarna tegen Ruslan Karaev. Hari zat in de problemen in de eerste fase van zijn carrière. Hij had moeite met de onverwachte acties van zijn tegenstanders. Drie keer werd hij geveld door een spinning kick. Het lukte Hari niet om zich snel te herpakken in de ring als hij eenmaal schade had opgelopen. Eenmaal aangeslagen bleef er weinig over van de Marokkaanse machine.

Na een paar prima overwinningen tegen niet al te grote vechters kreeg Hari een rematch tegen Karaev. Hari ging weer neer, maar dit keer stond hij snel op. Hij wist dat Karaev daarna vol voor de knockout zou gaan, wachtte de Rus op en sloeg hem met een rechtse KO. Dit is een van de beste KO-comebacks uit de geschiedenis van de vechtsport.

Dit was de geboorte van de Badr Hari die angst inboezemde in de kickbokswereld. De Badr die een pauze van twee jaar kon nemen, met wat gerechtelijke problemen en een flirt met een overstap naar de bokswereld, om vervolgens terug te komen door Gokhan Saki makkelijk KO te slaan.

Hari was speciaal door zijn fysiek, maar ook door zijn vermogen om vanuit elke hoek een rechtse perfect te plaatsen. Het werd zijn specialiteit, om een rechtse uit te delen op het moment dat zijn tegenstander net een linkse inzette, zoals tegen Karaev. Barney Ross, een groot bokser en counterpuncher, noemde de counter het krachtigste wapen uit de bokswereld. Volgens Ross zie je zoiets normaal gesproken bijna nooit opzettelijk, maar bij Hari was het altijd de bedoeling.

Die rechtse plaatste Hari ook vaak op het lichaam. Dat zie je tegenwoordig niet meer zoveel in boksen, en al helemaal niet in kickboksen, omdat vechters niet van hoogte willen wisselen door de constante dreiging van knietjes en trappen. Tegen Erol Zimmerman probeerde Hari de navel van zijn tegenstander door zijn rug heen te slaan, om daarna een niveautje hoger twee stoten uit te delen. Zimmerman ging KO.

Helaas drijven de meeste vechters die hun tegenstanders overrompelen daar in door. Zo ging dat ook met Mike Tyson en Prince Naseem. Badr Hari werd een parodie van zichzelf. Soms was hij een en al agressie, niet alleen in de laatste fase van een gevecht. In 2013 vocht hij twee keer tegen Zabit Samedov. De eerste keer won Hari, maar tijdens zijn tweede gevecht dreef hij zijn woede door, waardoor Samedov hem gemakkelijk KO sloeg.

Het ontbrak Hari vaak aan discipline en hij raakte buiten beeld toen K-1 failliet ging. Badr vocht jarenlang alleen partijen voor minder grote organisaties. De beste zwaargewichten ter wereld zitten tegenwoordig allemaal bij Glory. Daar maakte Hari eind vorig jaar pas zijn debuut, tegen wereldkampioen Rico Verhoeven. Het gevecht werd niet wat Badr en de rest van de wereld ervan gehoopt hadden, door een armblessure in de tweede ronde. Hij wil een rematch, maar zal nu eerst de bak in moeten.

Er zitten interessante parallellen tussen Alexey Ignashov en Badr Hari. Ignashov was het beste zwaargewicht van zijn tijd en naast Hari de enige die Semmy Schilt versloeg. Maar de Rus ging aan zijn eigen zwaktes ten onder, voordat hij zijn volledige potentie waar kon maken. Ignashov verloor zichzelf buiten de ring aan alcoholisme. Voor Hari was het niet de fles, maar zijn korte lontje dat hem vooralsnog in de weg zit. Zijn verhaal is nu vooral het verhaal van een legende die zijn potentie nooit waarmaakte.

Maar zijn verhaal is nog niet klaar. Badr is nog maar 32 jaar. Hij kan het nog waarmaken. Twee jaar geleden gooide hij een targetlist online, waarvan de helft er nog niet op zit. Hopelijk krijgen we die sloopkogel weer te zien, als Badr straks vrijkomt.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.