FYI.

This story is over 5 years old.

Ik vraag dit voor een vriend

Maakt alleen maar communiceren door tekstberichten je minder sociaal?

Is het echt mogelijk dat je gezichtsuitdrukkingen minder makkelijk oppikt?
Aila Images / Stocksy

Het scenario

Je vriendin verstuurt zoveel appjes en tekstberichtjes dat ze er eigenlijk een fulltime baan aan heeft. Je ziet haar eigenlijk nooit, wat niet alleen komt doordat ze vanuit huis werkt, maar ook omdat ze een hekel heeft aan bellen, facetimen en skypen – eigenlijk alles waarbij je daadwerkelijk je eigen stemgeluid moet laten horen. Soms vraag je je weleens af hoe haar leven eruitziet (vooral sinds de Albert Heijn ook gewoon aan huis bezorgt). De enige manier om nog een beetje hoogte van haar te krijgen, is door WhatsApp of Facebook Messenger te gebruiken. Totdat je haar weer eens een keertje in het echt ziet. Wat waarschijnlijk puur toeval zal zijn.

Kan deze gewoonte haar sociale vaardigheden aantasten? En kan dit haar problemen opleveren om nieuwe vrienden te maken, en bij het onderhouden van haar (real life) vriendschappen?

Advertentie

De feiten

Aangezien jouw vriendin vooral communiceert met stukjes tekst, ziet ze niet wat de gezichtsuitdrukking of toon van haar gesprekspartner is: de neuropsychologische markers die ze nodig heeft om persoonlijke gesprekken van begin tot eind te begrijpen. Communicatie zonder stem of fysieke aanwijzingen kan zelfs een psychologisch probleem veroorzaken, genaamd cyber-disinhibitie. Daardoor voelt ze sociale conventies minder makkelijk aan, en hoe mensen zullen reageren op wat ze zegt. Dat zegt Elizabeth Reyes-Fournier, psychotherapeut en onderzoeker aan de Keiser University in Florida.

Als je iemand in het echt ziet, “ben je niet zo direct en eerlijk als wanneer je iemand een tekstberichtje stuurt,” zegt ze. “Als ik iemand slecht nieuws vertel en zie hoe ze reageren – en dat hun ogen wijder worden bijvoorbeeld – zal ik het eerder opvangen.” Met andere woorden: tekstgerelateerde botheid kan ertoe leiden dat je minder gevoelig wordt voor non-verbale communicatie, en daardoor ook minder in staat bent om fysieke signalen op te pikken.

Het ergste dat kan gebeuren

Haar vermogen om in real life vriendschappen te onderhouden kan worden aangetast. In het ergste geval isoleert ze zichzelf volledig. De frontale kwab in haar hersenen – het deel dat samenhangt met gedrag, leren, vrijwillig bewegen en persoonlijkheid – komt dan maar erg weinig in actie.

Wat waarschijnlijk zal gebeuren

Cyber-disinhibitie kan ook op subtielere manieren zijn weerslag hebben op je sociale leven, zegt Reyes-Fournier. Het kan de zintuigen verdoven die je nodig hebt om je een beetje empathisch op te stellen, bijvoorbeeld als luisterend oor voor een vriend die even behoefte heeft om te spuien over de zware dag die hij op werk heeft gehad. “Als je je zintuigen niet traint, sluit dat deel van onze hersens zich af,” zegt ze.

Wat je je vriendin kunt vertellen

Het is tijd om af te kicken. Ze kan beginnen met FaceTime of Skype, dan houdt ze haar vermogen om gezichtsuitdrukkingen te interpreteren nog een beetje op peil. “Dat is perfect, dan kun je elkaars gezicht zien en elkaars stem horen,” zegt Reyes-Fournier. Als je je stem dan wat verlaagt, stimuleert dat misschien wel haar vermogen om te herkennen dat je wat sip bent. En wanneer je sneller praat, zal ze langzamerhand snappen dat dat kan betekenen dat je opgewekt bent.


Ach, vrienden. Ze zijn net familie, maar dan beter. Je kunt ze zelf uitkiezen, en ze zullen nooit dingen tegen je zeggen als "het is hier geen hotel". Maar hoe leuk je vrienden ook zijn, ze doen soms ook heel erg domme dingen. Dingen waar ze wakker van liggen, en die ze liever niet met de wereld delen. Dingen die vragen bij ze oproepen die ze maar wat graag beantwoord zouden zien. Gelukkig hebben ze jou om die vragen namens hen te stellen. En gelukkig is er deze column, waarin wij hun beschamende vragen beantwoorden.