Ik vind dat een vijftienjarig bestaan iets harder gevierd zou moeten worden dan een zestienjarig bestaan. Vooral omdat het getal 16 spontaan misselijkheid induceert door de gedachte aan Amerikaanse tienersletjes op MTV die per definitie al drie jaar lang geen maagd meer zijn and who were like … ooo my gooosh. Daarom vieren we vanaf nu niets meer dat zestien jaar wordt, OK? Behalve misschien het zestienjarig bestaan van Nalu. Dat moet met veel heisa, drugs en tieten gevierd worden. Ik weet dat muziekcentrum Kinky Star het daar volledig mee eens is want ze gaan heel hard op hun vijftiende verjaardag. Van 10 tot en met 15 april kun je naar gratis concerten en feestjes in de Kinky Star Club. Degenen onder jullie die geen vakantie hebben beseffen dat het gisteren reeds de tiende april was en dat deze aankondiging dus met vertraging komt. Sorry hiervoor, maar ter mijner verdediging heb ik wel vakantie en dus geen besef van tijd. Op de koop toe heb ik gisterennamiddag Calvados gedronken met mijn broer die ook vakantie heeft en was ik dus niet in staat om iets aan te kondigen of om het gras af te maaien. Iedereen is nu boos op mij, maar om het goed te maken zal deze aankondiging extra informatief zijn en zelfs met een klein interview. En met mijn favoriete BDAY-SONG!! Ik sta te dansen en te springen met mijn katten van plezier.
Hier is alle informatie die je nodig hebt:
De concerten beginnen elke avond om 21u30 en de deejays beginnen om 22u30.
WOENSDAG 11 (vanavond dus): FALLING MAN + STUDIO 45
DONDERDAG 12 LITTLE TROUBLE KIDS + HET RIJK DER VROUW
VRIJDAG 13 (ik zal mijn zwarte katten Puk en Charel speciaal voor jou voor een keer thuis laten) DE BOSSEN + TAMASHOT & STIJN
ZATERDAG 14 NO TOMORROW CHARLIE + DR. GREEN
ZONDAG 15 ‘SURPRISE ACT’ + DJ JASPER. Alles met surprise in is goed: kinder surprise, white surprise, …
Het is te doen in Kinky Star Club, Vlasmarkt 9, 9000 Gent.
Ik denk dat het een goed plan is om donderdag te gaan, want Little Trouble kids klinken heel strak en ze hebben mooie benen:
Je kunt niet alleen in de Kinky Star Club terecht voor optredens van anderen, maar ook voor je eigen muzikale 'carrière'. Ik zet carrière tussen aanhalingstekens omdat ik zelf drumlessen wil volgen bij Kinky Star. Ik besef echter goed genoeg dat ik nooit in een rockband zal spelen en zal kunnen touren door Oost-Europa in een busje vol hippies. Maar laat me doen, wil je. Jullie kunnen dat ook doen, lees gewoon dit interview en alles komt goed. Luc Waegeman heeft het label opgericht en je moet goed luisteren naar deze meneer want hij heeft 'T Hof Van Commerce en Vive La Fête groot gemaakt. Like a boss.
Vice: Proficiat met de verjaardag van je kleine. Is er een bepaalde link tussen de bands die optreden en Kinky Star?
Luc: Jawel, er zijn echte anciens die een reünieconcert doen voor deze gelegenheid. Zo komt bijvoorbeeld De Bossen en No Tomorrow Charlie. De Bossen is de eerste band die bij Kinky Star een release uitbracht.
Daar hebben jullie waarschijnlijk een speciale band mee?
Luc: Natuurlijk, maar er komen evengoed bands die later bij het label zijn gekomen en bij ons digitaal label. Er treden ook elke avonds deejays op. Dat zijn dan ook anciens en residents.
Welk genre muziek draaien ze?
Luc: Dat gaat heel breed, zoals dat gewoonlijk is bij Kinky Star. Het Rijk Der Vrouw speelt heel poppy, muziek uit de jaren ’60, ’70 en ’80. Dr. Green is steviger, alternatiever, noisier. Hij draait na No Tomorrow Charlie, de stevigste band die komt. Dj Jasper draait nieuwe alternatieve muziek. Vrijdag draaien Tamashot & Stijn, een duo dat hier maandelijk draait. Dat is altijd feestje.
Kinky Star is een label, maar jullie managen niet. Hoe zit dat juist?
Luc: Het is ons doel om veel bands te ondersteunen. Hun management moeten ze zelf doen. De filosofie van ons muziekcentrum is heel DIY. Maar wij zetten daar een T achter: Do It Yourself, Together. Wij helpen jonge bands te ontdekken hoe het wereldje in elkaar zit. Bij ons is elke artiest vrij om zijn eigen parcours te volgen door zich niet te moeten binden aan een artiestencontract . Dat is het grote verschil tussen Kinky Star en een commercieel label. Commerciële labels zijn wel hard bezig met een artiest aan zich te binden en daar een commercieel parcours mee uit te stippelen, zonder echt respect te tonen voor de artiest zelf.
Op welke namen ben je het meeste trots?
Luc: Allemaal, maar ’T Hof Van Commerce en Vive La Fête zijn natuurlijk de meest ronkende namen. ’T Hof Van Commerce heeft zijn eerste drie platen bij Kinky Star uitgebracht.
Gaan jullie nog vaak samen pintjes pakken?
Luc: Ja, zeker en vast. Ik zie hen nog regelmatig, wij zijn vrienden en hebben ook nog steeds een band in zakelijke zin. Hun eerste platen worden nog altijd gedownload en de inkomsten daarvan verdelen wij met hen.
Hoe heb je Vive La Fête ontdekt?
Luc: Dat was niet moeilijk. Kinky Star is eigenlijk ontstaan uit mijn vroegere band The Sex Machines. Ik was de drummer en Danny Mommens de gitarist. Dat was een vzw-structuur die ook door andere bands werd gebruikt. Zo brachten De Bossen en ’T Hof ook releases uit. Toen het label pas echt rollende was, hield The Sex Machines ermee op omdat Danny bassist werd bij dEUS. Hij is toen ook verliefd geworden op Els Pynoo en ze maakten samen slaapkameropnames.
Hihi, wat mag ik mij daarbij voorstellen?
Luc: Gewoon dat er een mobiele studio in de slaapkamer werd gezet en dat er met micro’s en synthesizers heel simpel elektronisch materiaal werd gemaakt. Danny is een goede vriend van mij en het was dus vrij logisch dat Vive La Fête haar eerste release bij ons uitbracht.
Heb je er nooit aan gedacht om Els van Danny te stelen?
Luc: Hahaha, om wat te doen?
Ik weet het niet, dat is toch een hete stoof…
Luc: Ja, en vooral ook een heel lieve. Ik ken haar al van voor Danny en Els samen waren. Dat was altijd een heel toffe, ik heb er altijd een leuk contact mee gehad en dat is ook zo gebleven. Niets speciaals.
Goed. Vanwaar komt de naam Kinky Star?
Luc: Na een repetitie met The Sex Machines bleven we plakken met een fles wijn en die woorden kwamen eruit. Dat waren onze lievelingswoorden. En glitter ook. Kinky is natuurlijk ietwat erotisch geladen maar betekent ook uniek, extravagant, volledig anders, lekker en funny (lacht).
Jullie geven alternatieve instrumentlessen, wat kan ik verstaan onder alternatief?
Luc: Het is meer individueel, op maat. Niet standaard, zoals op een muziekschool. Wij werken volgens de vraag en interesse van de cursist zelf. We hebben een licht mentaal gehandicapte drummer die wat trager is. De docent past de lessen aan naar zijn tempo. Er zijn gitaristen die pure metal hits willen leren spelen, dan voorzien we een docent die die skills heeft.
Stel dat ik wil leren drummen op naakte mannenlichamen of op tuinmeubilair, zouden jullie daar dan achter staan?
Luc: Absoluut. Er is niets te gek, te moeilijk of te raar om uit te proberen als het geluid maakt. We doen soms ook workshops waarbij je je eigen pedaaleffecten kunt bouwen naar eigen smaak en gevoel. We hebben ook al workshops gedaan waarbij we contacten in pluchen beertjes steken om dan van die beren een soort percussie-instrument te maken. Alles kan.
Is er iets dat nu hip is wat je echt niet goed vindt?
Luc: Als ik een puber was, droeg ik een badge waar ‘I hate disco’ op stond. Er waren maar twee stijlen van muziek: hard rock en disco. Nu zijn er te veel genres en mijn geest is heel open geworden. Ik ga ook met mijn nichtje naar Clouseau kijken in het Sportpaleis. Ik geniet minder van de muziek, maar wel van de sfeer en van haar te zien genieten.
En hoe voel je je bij stampmuziek?
Luc: Jump? De zoontjes van Wim Deliveyne, de zanger-gitarist van mijn band Needle And The Pain Reaction, zitten allemaal in de puberteit. Een van hen heeft een tijdje in die jump scene gezeten en dan doen wij gewoon mee. Ik heb met hen in de living staan jumpen.
Mooi zo.